Met een klap wordt het blad losgeslagen van de boom.
Hij valt omlaag.
Melanie vangt hem op en legt hem op de stapel naast haar.

"Dat is wel genoeg." Zegt ze.
Dex stopt het mes weer in zijn broekzak en zegt: "Wat moet er nu gebeuren?"

"We hebben takken nodig, om een stevige muur te bouwen."

Hij knikt en begint het gebied te verkennen.
"Als jij nou vuur gaat maken, ga ik goede takken zoeken."

Melanie knikt en zakt op haar knieën.

"Blijf alsjeblieft in de buurt." Zegt ze angstig.
Dex geeft haar een kort, bemoedigend knikje. "Ik zal niet te ver gaan."

Gerustgesteld gaat ze wat kleine takjes zoeken en bij elkaar rapen.
Ze plukt wat gras en zoekt een goede tak om het vuur te maken.

Terwijl Dex wegloopt begint ze de tak te draaien.
Hij rolt tussen haar handen en begint te roken.
Snel legt ze het droge gras ernaast en begint weer te draaien.
Er springen wat vonkjes vanaf, waardoor het gras begint te branden.
Snel legt ze die op het hoopje takken.

Ze blaas het gras nog wat aan, zodat het vuur overslaat naar de takken.
Het begint lekker te roken en te knetteren.

In haar linkerooghoek ziet ze een salamander voorbij schieten.
Ze grijpt het mes uit de tas en wacht rustig af tot het beestje stilstaat.

Zodra het dier niet meer beweegt werpt ze het mes naar voren.
Hij doorboort het dier, waardoor ze een goed gevoel krijgt.
Wat vlees zal haar goed doen.

"Zijn deze goed?"
Dex' stem wordt luider en een sleep geluid nadert.
Melanie draait zich om en ziet Dex die met enorme takken aankomt zeulen.

"Perfect."

Ze pakt de takken van hem over en zegt: "Als jij nou even op het vuur let en me het touw geeft, ga ik beginnen met het onderdak."

Dex knikt en pakt de tas.
Hij ritst hem open en geeft Melanie het touw aan.

Direct begint ze met volle kracht de takken te sjouwen en bind ze aan elkaar vast.
Ze zorgt dat ze stevig in de grond staan, zodat ze niet kunnen omvallen.

"Nou, die staat." Zegt ze.

Dex kijkt op van het vuur en kijkt naar Melanie, die tevreden naar haar bouwwerk kijkt.

Hij geniet van haar vrolijke bui.

"Gaat het dak lukken? Of moet ik helpen?" Vraagt hij.
"Het lukt wel."

Zwijgend begint Melanie aan het dak.
Af en toe waait er een blad weg, waardoor ze er boos achter aan rent.
Dex moet dan grinniken, waardoor ze hem een pets op zijn hoofd geeft.

"Ik zorg voor je onderdak, dus wees maar blij." Zegt ze half-geïrriteerd.

Dex kijkt grijnzend naar het vuur, waar een salamander boven hangt en lekker aan het braden is.

Melanie maakt de laatste paar bladeren vast en zucht diep.
Ze veegt wat bezwete haarplukjes weg uit haar gezicht en draait zich om.

"Is het goed?"

Dex knikt en zegt: "Perfect voor de eerste overnachting."

Met een blosje op haar wangen glimlacht ze breed naar Dex.
"Je bent nog niet eens zo slecht." Zegt hij.
"Dank je." Zegt Melanie.
Ze gaat naast Dex zitten die de gebraden salamander probeert te pakken.

Hij brandt elke keer zijn vingers.

"Dat doe je niet zo." Zegt Melanie.

Ze pakt een blad, vouwt hem dubbel en pakt met het blad de stok met de salamander eraan.
Ze legt hem op haar schoot en trekt snel de salamander van de stok.

Ze breekt hem doormidden en geeft de ene helft aan Dex.
"Tast toe." Zegt ze.

Ze slaan de stukjes salamander tegen elkaar aan en beginnen smakelijk te eten.

Melanie past wel op.
Ze wilt liever niet haar tanden breken door op het bot te bijten.

Helaas is het een kleine maaltijd.
Na een paar happen is de salamander op en is er alleen nog wat bot over.

Dex spuugt iets uit en gooit het bot weg.

"Het is beter dan niets." Zegt hij.
"O wacht." Zegt Melanie.

Ze grist in haar zakken en haalt er wat geplette bessen uit.
"Er is niet veel van over, maar we hebben wel een toetje verdient." Zegt ze.

Dex pakt de helft uit haar handen en neemt ze een voor een in de mond.

"Mmm, ze zijn lekker zoet." Zegt hij.
Melanie stopt er eentje in haar mond en bijt hem doormidden.

Het sap verspreid zich in haar mond en een zoete smaak raakt haar tong aan.
"Hmm, heerlijk." Zegt ze vol genietend.

Na hun dessert kijkt Melanie naar de lucht.
Het is al donker.
"Moeten we het vuur aanlaten?" Vraagt ze.
Dex schudt zijn hoofd.
"Anders worden we misschien gevonden door de rookwolk en gedood."

Melanie rilt.
"Als er iets is wat ik wil voorkomen dan is het doodgaan." Zegt ze.

Met een snelle beweging gooit ze wat modder over het vuur.
Ze hoort het suizen van het gedoofde vuur en luistert naar de laatste paar knetters.

Dex staat op.
Hij legt wat bladeren neer onder het dakje en gaat er op liggen.

"Dit ligt nog beter dan dat plankje waar we eerst op moesten slapen." Zegt hij.

"O?"

Melanie staat op en gaat naast hem liggen.
"Je hebt nog gelijk ook." Zegt ze.

Dex glimlacht en haalt een arm onder Melanie's nek door.
Ze krijgt een rilling.
Ze draait op haar zij, waardoor ze in zijn ogen kijkt.

"Ik eh..." Stamelt ze.

Dex glimlacht.
Hij trekt haar tegen zich aan en kust haar voorhoofd.
Melanie krijgt een tinteling door haar hele lichaam.

Ze wordt warm en haar buik begint te tintelen.
Ze krijgt een brede glimlach en sluit haar ogen.
Ze voelt zich helemaal veilig.

Dex aait zachtjes over haar haren.
"Ik hoop dat we genoeg aansterken voor morgen." Zegt ze, al blozend.

"Ik ook. Laten we maar genieten met de momenten samen." Zegt hij.
Melanie krijgt een fijn gevoel.
"Hij vindt het fijn om bij me te zijn." Denkt ze.

Ze luistert naar de ademhaling van Dex.
Hij ademt rustig en zijn hartslag lijkt normaal.

"Tot morgen." Fluistert hij.
"Tot morgen." Zegt Melanie.

Door de hartslag van Dex valt ze langzaam weg.
Zonder dat ze het merkt valt ze in slaap.

----------------------------------------------