'De beste persoon is degene die van mensen houdt!'

Verstoord kijk ik mijn vriend aan. 'Wat bedoel je?'

Voor een moment weet Alex serieus te blijven. 'Ik zeg maar wat!' lacht hij uiteindelijk. 'Te autistisch, weet je nog?' Hij gebaart naar zijn hoofd, draait met zijn vinger alsof hij gek is.

Ik grijns. Zijn hand is warm op mijn bovenbeen. 'Maar we houden van elkaar, toch?'

Hij kijkt me recht aan. Voor een moment zit hij stil, beweegt het door ADHD-aangestuurde lichaam niet. 'Ja,' zegt hij.

Hij herhaalt zichzelf om zijn woorden kracht bij te zetten: 'Ja, Simon, wij wel.'