[5]
"İnsanlığımın derinliklerine doğru adım adım inmeye başladım, sessiz ilerleyişimde anlatılamayacak derecede yalnızdım ve üzerime birdenbire yeniden alevlenen bilinçlik meşalemin parlak ışığı vuruyordu yalnızca.
Gülüşüp sohbet ederek dalgalanan binlerce insanın arasındayken kendi içimde kaybettiğim benliğimi arıyordum, büyük bir beklenti süreciyle geçen yıllarıma acıdım.Yitirdiğim şeyler, hayatımın tozlu ve boş aynalarında ansızın beliriverdi"
OLAĞANÜSTÜ BİR GECE,
STEFAN ZWEİG🌑
Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro