- Co tym razem wymyśliłaś? - Spytał Fudou widząc mnie wchodzącą do pomieszczenia - W sumie i tak to nie zadziała - Zaśmiał się lecz po chwili uniósł wzrok

- Zaskoczony? - Spytałam rzucając związanego Jude'a na podłogę - Nie pomyślałeś o tym, prawda?

- Potworze... - Syknął

- Tak, teraz to potworze, a wcześniej sam chciałeś mnie zabić - Przewróciłam oczami - Powiesz mi co wiesz a puszczę tego chłopaczka wolno - Przygwoździłam Sharpa nogą do podłogi - Więc jak?

Przeklął pod nosem. Co chwila otwierał buzię by coś powiedzieć lecz po chwili znów ją zamykał.

- Nic... ci nie powiem... - Wydusił z siebie w końcu, a po jego policzkach zaczęły płynąć łzy

- Czyli muszę cię bardziej przycisnąć - Westchnęłam zabierając szal którym Jude miał zawiązane oczy i usta. Zamrugał kilka razy gdy świat przed nim stał zamazany - Jesteś tu z powodu takiego, że Akio nie chce mi zdradzić ważnych informacji, więc muszę go przydusić twoim cierpieniem - Wytłumaczyłam szybko

- Ym... - Zastanowił się chwilę - Jakie to informacje jeśli mogę spytać?

- Nie chce mi powiedzieć czy wie coś o zaginięciu Jannet - Rzuciłam

- Serio? - Spojrzał oburzonym wzrokiem na Fudou - Przez taką pierdołę? - Spojrzał znów na mnie

- Ta... "taką pierdołę" - Znów przydusiłam go do podłogi nogą

- Dobra, już, odszczekuję! - Wykrzyknął zacinając się kaszlem

- Grzeczny piesek - Przykucnęłam przy nim - Będę ci mówić "piesku". Dobrze? - Uśmiechnęłam się promiennie

- Dobra Fudou, zdradź jej te informacje o tej całej Jannet. Nie mam zamiaru spędzać tu całego dnia - Przewrócił oczami

- Czemu..? - Spytał dygocząc się na krześle - Co mi to da..?

- Między innymi to, że może cię uwolni

- Ohh Jude... Jak ty słabo znasz ten świat... - Zaśmiał się

- Kurwa powiedz jej to w końcu a nie marudzisz

- Ugh - Jęknął

- No mów - Krzyknęłam wbijając w jego rękę nóż

- Ehh... Jest w piwnicy mojego domu, nie wiem czy żyje...

***

- Jannet! - Krzyknęłam wbiegając do piwnicy Fudou

- Mizuki..? - Usłyszałam jej osłabiony głos z głębi ciemnego pomieszczenia

- Nareszcie! - Rzuciłam się na nią z uściskami. Siedziała na ziemi w strzępach swojego mundurka szkolnego. Wtedy poczułam... Jak bardzo straciła na wadze - Co się stało? Jak się tu znalazłaś? Czego on od ciebie chciał jak się czujesz? - Zaczęłam zadawać setki pytań

- Cii - Zakryła mi buzię jednym palcem - Już dobrze - Uśmiechnęła się lekko

- Jak się czujesz? - Ograniczyłam się na razie do jednego pytania

- Jak się czuję..? Nie wiem... Jak na ostatni czas jest... Okej...

- Chcesz jeść, pić cokolwiek?

- Nie, nie trzeba...

- Wynosimy się stąd - Wzięłam ją na ręce i już chciałam uciekać, lecz uniemożliwił mi to łańcuch jakim Jenny była przypięta do podłogi

- Chciałabym... - Spojrzała zawiedziona na łańcuch

- Kurwa - Odłożyłam ją delikatnie na ziemię a następnie przy użyciu katany próbowałam przełamać metal

- Nie przełamiesz go... Nie wiem czy to jakaś poryta magia ale po prostu się nie da... Cóż, najwidoczniej mój koniec odbędzie się właśnie tutaj... - Położyła się zmarnowana na ziemi

- Co?! Nie! - Krzyknęłam i znów ją objęłam - To nie może się tak skończyć! - Krzyczałam

- Cóż... Wyrzuci mnie po prostu na inną stronę świata... Może kiedyś się odnajdziemy... - Uśmiechnęła się do mnie i ujęła lekko mój policzek. Łzy zbierały mi się do oczu i powoli zaczęły mi ciec po policzkach - Nie płacz, przecież nic się nie stało - Ocierała mi łzy

- Stało się! Nie chcę cię stracić! - Krzyknęłam chyba trochę za głośno, bo zabrała rękę wystraszona ale po chwili położyła ją w tym samym miejscu

- Kiedyś się odnajdziemy, jestem tego pewna - Znów się uśmiechnęła - Pamiętaj, odkąd się poznałyśmy aż do dziś i jeszcze dłużej będę cię kochać i to się nigdy nie zmieni... - Wypowiedziała swoje ostatnie słowa a następnie zamknęła oczy i... Odeszła a ja wybuchłam ogromnym płaczem...

Licznik słów: 632

Data napisania: 10.18.2018r

Pisanie opisu śmierci jest naprawdę trudnym zadaniem. Nie bijcie proszę! ;__; To tyle. Bayo!