Hejka!
Tym razem bardziej optymistyczny wpis. Niedawno byłam u neurologa. Jak wiecie z poprzednich "notatek" miałam zaburzenia czucia, polineuropatię itp. Rehabilitowałam się na początku w ośrodkach, potem z mamą, a przez ostatnie miesiące ćwiczyłam sama - 2 km na rowerku stacjonarnym i różne inne ćwiczenia.

Opłaciło się!

Mam odruchy nerwowe, a czucie w stopach częściowo.

Jednym, krótkim zdaniem...

Kocham życie!

Jem słodycze, biegam, skaczę, jestem normalna. Jest świetnie.

Tyle pozytywów. Tyle szczęścia.

Jejku... Teraz potrafię się cieszyć z prawie każdej rzeczy. Świetne uczucie...

A co u Was? Jak w szkole? W pracy? A co z szerokim uśmiechem, kochani?

Cześć!