Pov.Subaru

Zeszłem do ogrodu i wszedłem w głąb niego oglądając wszystkie rośliny, które chodóje.

Kiedy przechodziłem przez aleje róż dowiedziałem się kim była postać, którą widziałem.

Arika wąchała, moje ulubione, białe róże.

Nie przywykłem do tego, że ktoś tak bardzo fascynuje się tymi kwiatami.

-Lubisz róże Subaru?-Spytała nagle.

Nie wierzę, że mnie usłyszała.

-A ty je lubisz?....-Odpowiedziałem pytaniem na pytanie.

-Bardzo....Przypominają mi o mamie....Bardzo je kochała...-Odpowiedziała.

-Co się stało z twoją mamą?...-Nie wiem dlaczego, ale się tym zaciekawiłem.

Podszedłem do niej.

-Pewnego dnia wyszła do pracy i już nie wróciła, a następnego dnia znaleziono ją m-martwą...-Zasmuciła sie.

-Przykro mi....-

-Było mineło i już nie wróci...czeba iść dalej przed siebie. Nie należy zapominać o przeszłości, ale nie można do niej wracać, bo się można zatracić....-Powiedziała bawiąc się urwaną różą.

Przypomnijcie mi...Ona ma 12 lat. Tak?

Czeba przyznać, że zna się na życiu.

Tak jak każdy z nas...

Ale trzeba jej przyznać. Dziewczyna się nie poddaje.

Podszedła do mnie blirzej na co się zaczerwieniłem. Włożyła mi różę we włosy i uśmiechneła się.