Tijdsprong volgende dag

Wanhopig zoek ik in mijn kamer naar Ara. Daarna ren ik naar de eetzaal en roep ik tegen alle regels in (maar regels breken is mijn ding): 'ARA IS WEG!!' Je mag hier niet roepen en zeker niet
'S ochtends, maar wat boeit mij dat.

' Rustig Fayza we vinden haar wel' zegt Eva, je ziet dat ze niks gaat doen. 'Waar is ze?!' ik ben doodsbang misschien hebben die tovenaars uit haar droom haar meegenomen.' Ze is weg net als iedereen van 15' zegt het Hoofd. Ik heb het gevoel dat ik ter plekke neer val.' Waar is ze heen?!' Ik ben woedend op dat mens, ik hoop dat de helledraken haar meenemen. Okééé dat was raar. 'Schat daar kom je vanzelf achter.' Schat? SCHAT?! Dit is nog erger dan liefje of engeltje, nee toch niet.

Ik ga weer naar boven en pak mijn spullen in. Door al dit gedoe ben ik bijna te laat voor school.

Even later ben ik eindelijk op school.
Snel ren ik naar mijn lokaal, maar het kwaad is al geschiet de tweede bel is al gegaan en ik ben definitief te laat.
Ik klop op de deur en stap naar binnen.
'En wat is jullie reden Fayza en Ara?' Vraagt mijn docent BV. 'Ara is weg. Ik werd vanochtend wakker en ze was niet meer in de slaapzaal. Gewoon verdwenen' zeg ik paniekerig. Blijkbaar zag de docent dat ik het moeilijk had want ze liet me maar doen. Ondertussen keek de hele klas me met gemengde gevoelens aan.
Snel ging ik op mijn plaats zitten voordat ze door hadden dat ik huilde.

De rest van de dag had ik mijn hoofd er niet bij.

Terug in het weeshuis was ik een zombie, alles was zo leeg zonder Ara.
Ik voelde haat jegens de wezens die haar hadden meegenomen.
Die nacht ging ik zonder eten naar bed ik wou geen eten en anders plunder ik de voorraad vanavond wel.

-een week later

Vandaag was mijn verjaardag nu lig ik in mijn bed. Vanavond ga ik naar Ara. Maar nu ga ik slapen, ik heb al wat spullen gepakt voor dan en nu slaap ik ermee. Zzzz.

Er wordt een hand voor mijn mond gehouden en ik schrik wakker.
Ik begin te spartelen, maar ze slaan me bewusteloos.

'Fay...Fay word wakker' zegt een vaag bekende stem.' Hmm? Wat?' Zeg ik slaperig. 'Oh sterren zij dank, je bent wakker' zegt de stem die ik nu herken als die van Ara. 'Ara waar zijn we?'
'Ik weet het niet maar zo meteen vertrekken we naar een ander land.' 'Een ander land?! En hoe willen ze daar binnen komen?' 'Ik heb geen idee maar daar komen we wel achter. Kom, zal ik je voorstellen aan de andere meisjes.' 'Ok.' Ara hielp me met opstaan en ook met lopen, niet dat het hielp ik viel alsnog 2 keer. We komen aan bij een groepje meisjes die er best wel vrolijk uitzien voor een groep die is gekidnapt.

'Hoi jij bent toch de nieuwe?' Vraagt een meisje met zwart haar en blauwe punten.' Ja.' 'Het valt hier wel mee. We worden ergens anders heen gebracht.' 'Ahh en waar heen?' 'Een ander land.' 'Welk land?' 'Weten we niet.' 'Oh... Ik ben trouwens Fayza.' 'Ik ben Audrey' zegt het meisje met het zwarte haar.
'Laten we gaan slapen. Morgen vertrekken we vroeg' zei een ander meisje dat Rey heette. Iedereen ging liggen op de grond. Alleen ik en Aydrey bleven over.' Jouw haar, ik heb bruin haar met rode plukken.' 'Nee hoor zover ik zie heb jij volledig bruin haar.' 'Huh? Maar ik heb eigenlijk altijd rode plukken gehad aan het uiteinde!' 'Misschien is bij jou de haarverf er wel uitgegaan. Bij mij nog niet.' Ja dat kan.' 'Slaap ze' zegt Audrey en ze gaat ook slapen. Ik ga liggen op mijn rug en kijk naar de hemel. Ik zoek naar Sirius de gidsster. Hij straalt helderder dan normaal, misschien is het een teken.
Ik denk er nog even over na voordat ik in slaap val.

'WAKKER WORDEN!'

ik schrik wakker uit een droom over die rode draak. alle meisjes worden ook wakker en staan op. 'waar gaan we heen?' vraag ik.' we gaan naar het andere land' zegt Audrey. 'opschieten insecten, we gaan vertrekken!' roept iemand.' sinds wanneer ben ik een insect?' mompel ik geërgerd.' ach, zo noemen ze ons altijd en wat maakt het uit?' zegt een Rey die duidelijk goede vrienden is geworden met Ara. even voel ik een steek van jaloezie maar ik blaas het weg. de mannen sturen ons naar een kar waar we op moeten gaan zitten.

even later na een verschrikkelijke reis op de kar stoppen we. 'we zijn er iedereen moet daar doorheen.' waar doorheen? ik hoop dat ze het niet hebben over die rare blauwe cirkel. 'hup hup insecten door het portaal heen' zegt een andere die duidelijk geïrriteerd is. snel stap ik door het portaal heen voordat ze me tegen kunnen houden.