Nadat we met de oude Xiānnu hebben gepraat zijn we doorgereisd.
Hij heeft ons nog een aantal dingen uitgelegd over telepathie en ons geleerd hoe we het veiliger kunnen gebruiken.
We komen bij een splitsing.

Een zal blijven.
Twee zullen gaan.
Houd je aan de regels of je zult allen sterven.

Blade zucht. Er komt wat vuur uit zijn bek. 'Die duidelijkheid van E.D.E.'s. Zelfs als ze raadselachtig proberen te klinken is het duidelijk. Maar goed, wie van ons blijft?' 'Jij' zegt Ara.
Blade schud zijn kop. Ik ben degene met het meeste verstand binnen bereik van ons drieën over gi Chorá. Ik moet mee.' 'Dan praat je toch op afstand.'
'Kan niet. Barrière.'
'Lekker systeem maar niet heus.'
'Als er een onfeilbaar systeem bestaat wil ik dat wel eens zien.'
'Wie moet er nu blijven?'
Het blijft even stil.

'Ik blijf.' Blade en ik kijken Ara verbluft aan. 'Waarom?' vraag ik.
'Omdat je zag wat er bij dat reptielding gebeurde. Ik luisterde niet. Ik paste niet op. Als ik mijn macht beter onder controle kon houden zou ik er wel tegen bestand zijn. Fay, jij en Blade horen bij elkaar. Jullie moeten doorgaan. Al was het omdat ik veel te roekeloos ben. In Undecim overleef je alleen als je oppast. Ik zal hier wachten en oefenen met mijn magie. Dus ga.'
Ik knik. 'Goed. Robin, kom je?'
'Ja, ja ik kom.'
Samen lopen we verder.

Blade heeft zichzelf in een of andere draak veranderd. Aangezien Ara er niet bij is is de Sprekende draak niet echt nodig. Oké, dat klonk best gemeen.

Focus Fay.
Jahaa.
Serieus je moet je focus houden in een bos als Undecim.
Ik weet het.

Pov. Vande

'Gaan we dit echt doen?'
'We moeten wel. Dat weet jij ook.'
'Hierna word ik geen Outsider.'
'Huh? Dan kan je toch ontsnappen?'
'Nee, ik ga een stap verder Rey, ik word kluizenaar. Ik ga ver weg leven.'
'Ik ga denk ik terug naar Aarde.'
'Succes Rey, veel succes.'
'Dat hebben we beide nodig.'
'Kom mee.' Samen sluipen we naar de stallen. Rey heeft een Onzichtbare Spreuk gebruikt. Het doel zal je wel begrijpen. Ik ga voor. Als we bij de draken zijn leid ik ieder ander af.
Rey moet de draken bevrijden.

Afgelopen dagen heb ik haar leren werken met de sloten en draken.
Veel met de sloten en niet aangevallen worden door draken. Ze is nog lang niet ervaren, maar de kans is minder klein dat ze sterft. Niet erg veel kleiner.

Optimist.
Leuk hoor Gids.
We zijn open.
Weet het, hou je eraan.
Kan niet anders.
Later.

Het probleem is dat ik nog geen plan heb voor de afleidingen. Waar ging die les ook al weer over? Die over de afleidingen? Oh ja, vertel deels waarheid, creëer chaos, wees een van de vijand. Dus, ik moet beter gaan...
Opletten, in lessen mediteren.
Naar welk rijk zal ik gaan?
Ver weg van Turijn, hier en alle W.D.E.B.'s. weg van de oorlog.
Laat ik maar beginnen. Hmm.
Natuurlijk! Ik laat de baby draakjes vrij! Nee wacht, die vliegen dan achter de volwassen draken en dan zijn we die ook kwijt. Dus, wat nu?

Gids.
Jaaaaaaa?
Weet jij nog een afleiding.
Ik wist dat je dit ging vragen.
Dus je weet een afleiding?
Ja.
Wat is het wat is het wat is het?!
Dat ga ik nu vertellen.

Pov. Fayza

'Wat. Is. Dat?!'

Zo te zien eeeenn... Dat is zeldzaam.
Een dat is zeldzaam, Aha, ik volg je.
Sorry, het is een Nymfí Xylo.
En dat is een..?
Een bosnimf.
Wat doen bosnimfen?
Dat zou je nu wel moeten weten.
Nee, dat... ze staat voor mij neus!

Ik spring bijna een meter achteruit.
'Hoi' zegt de Nymfí Xylo.
'Uhm... hoi' zeg ik.
We kijken elkaar aan. Ze heeft een bruine huid en groen haar met bloemen erin. 'Wie ben jij?'
'Ik ben Fay' zeg ik.
'Geen titels?' vraagt ze, ik weet bijna zeker dat ze een ze is.
'Nee, hoezo?'
'Bijna iedere Drakenruiter heeft wel een titel door die oorlog.'
'Ik... ik weet niet of ik mezelf wel een echte Drakenruiter mag noemen.'
'Dat zit in je geest. Ik ben hier enkel om te kijken of je door mag reizen. Wat mij betreft mag dat. Ik zou je vriendin nog wat kunnen leren. Maar ik kan hier niet weg. Zou jij haar kunnen brengen?'

Dit klopt niet, denk aan de zin.

'Maar dan gaan ik, Robin en Ara dood. Dus heeft Ara niks aan je les.'
'Jij snapt hem. Loop gewoon verder over het pad en je komt vanzelf aan bij gi en haar eieren in het hart van het woud Undecim. Gevaarlijke plaats. Het gebeurt niet voor niets zelden dat gi een van haar eieren weg geeft. Succes, ik hoop dat jullie straks nog leven.'
En terwijl wij doorlopen zwaait de Nymfí Xylo ons enthousiast uit.

Sorry, writers block achtig iets.
Ik had gewoon geen inspiratie en dan kan in beter echt niet gaan schrijven. Nou ja, ik hoop dat jullie het hoofdstuk leuk vinden.