'Moet je zien hoe groot die bomen zijn.'
Ara en ik kijken omhoog maar we kunnen de toppen niet zien.
'In dit land heerst niet voor niets de natuur. Hier wonen enkel boswezens of elfen met Aardedraak' zegt Blade.

'Wat voor wezens?' vraag ik.
'Denk aan boomfeeën, aardegnomen, bladelfjes. Tenminste zo worden ze op planeet Aarde genoemd.'
'Hoe worden ze hier genoemd?'
'Namen die ik niet kan onthouden.'
Blade kijkt een beetje chagrijnig.
Maar bij een draak ziet dat er boos uit.
Tenzij je een drakengave hebt. Dan heb je ongeveer dezelfde gezichtsuitdrukkingen.

'Wat is dat?' vraagt Ara opeens. Ze is een stuk vooruit gerend. Iets dat Blade geen goed idee vond. Niet dat zijn protest veel hielp. Het protest vond plaats in mijn hoofd. Hij moest nog even wennen aan het spreken.
Heel erg wennen...

Ara ik weet..
Wat weet je Blade?

'Ara ik weet niet of dat verstandig is.'
Ara staat te staren naar een plaats die ik niet kan zien. 'Ara? Aarde aan Ara.'
'Het is Mythrix aan Ara' mompelt ze.
Ik rol mijn ogen. 'Wat is er?'
'Kom maar kijken.' Ze staat nog steeds stokstijf. Dit begint eng te worden.
Ik loop op mijn hoede naar voren.

Blijf staan! Ik stop met lopen.
Wat is er Blade?
Noem mijn naam niet meer.
Oké.
Als het is wat ik denk dat het is kan je beter onzichtbaar zijn.
Wordt jij dan niet ook onzichtbaar?
Nee, niet als je in een Xiānnu veranderd.
Een wat?!
Een Xiānnu ofwel Bladelfje.
Hoe ziet die eruit?
Zoek diep in je onderbewustzijn.
Waar precies?
Ik was niet klaar, je moet zoeken tussen alle wezens van gi Chorá.
In die catalogus vind ik dus de Xiānnu.
Ja.
Begrepen.

Ik ga op de grond zitten en begin te mediteren, zoals ik dat heb geleerd.
Ik laat me diep wegzakken in het donkere chaotische gat genaamd mijn bewustzijn. Op het einde van mijn bewustzijn ga ik liggen. Denkbeeldig.
Als ik slaap kom ik in mijn onderbewustzijn. Want dromen zijn de poorten naar het onderbewustzijn.
Dat zeiden ze letterlijk.

Waar is de catalogus voor gi Chorá?
Opeens verschijnt er een leeg vel papier voor me. Ik wist niet dat mijn catalogus zo blanco was. Alluwel, ik heb zelf gezegd dat ik niks wist over gi Chorá.

Schrijf hier de soort in gi Chorá die je zoekt.                                                          .

Ik pak de veer die ernaast is verschenen en schrijf:
De Xiānnu.

Er verschijnt een plaatje van een klein elfachtig wezentje met lang haar en donkerbruine ogen. Iets haalt me uit mijn concentratie. Dat iets is een stroom aan informatie over Xiānnu.

Ik open mijn ogen weer.
'Ik zal nooit meer mijn catalogus onderschatten.' Ik beeld me in dat ik in een Xiānnu verander.
Mijn lichaam veranderd in een Xiānnu.

Als het klaar is heb ik plotseling zin in bessen. Bosbesjes of zoiets.

Geslaagd?
Zeker.
Dan gaan we nu wat het ook is terug pakken, ten eerste wat is het?!
Ik noem de naam niet, want dat vestigt de aandacht op ons.
En dat willen we niet. Ik rol met mijn ogen en zucht.
Hoofd erbij houden!
Ja oké.
Jij klimt een boom in en de rest verzin je wel.
Wat is dat voor plan?!
Een veilig en waterdicht plan.
Dat wil ik... als dit faalt is het jouw schuld!
Kleuter.
Hoor wie het zegt.

Ik klim in een of andere reusachtige boom. Als ik eenmaal kan rondkijken zie ik een houten kooi op een open plek. In de kooi staat een groen reptielachtig wezen.
Ongeveer een mens met groene schubben, reptielen ogen en een groene reptielenstaart. Ze staart Ara aan.
Wel een heel lang bevroren-van-angst -een-of-ander-wezen-aanstaren gebeuren hoor.

'Xiānnu? Ik heb er weer eentje. Kom maar halen.' De stem klinkt raspend en ik hoor de spot er in. Of ligt dat aan mij? Ik weet toch zeker van niet.
Als ik beter om me heen kijk zie ik allemaal Xiānnu in de bomen om de open plek zitten. Een tak boven mij zit een Xiānnu. Ik schrik me bijna te pletter. Gelukkig niet letterlijk.
'Wie ben jij?' vraagt de Xiānnu.
'Ik... ik ben ...'
'Geen naam noemen. Ben jij een magiër?' 'Nee.' Het wezentje fronst.
'Hoe kan je dan veranderen?'
'Lang verhaal dat nog niet af is.'
'Goeie.' De Xiānnu glimlacht kort.
'Zou je in een E.D.E.B. kunnen veranderen?' 'Ja hoor. Hoezo?'
'Als het jou aan kijkt valt hij bewusteloos neer en is zij vrij.'
'Wauw. Werkt dat echt?'
'Ja.' Ik klim omlaag. Op de grond verander ik in een E.D.E.B.
Ik stap uit de struiken terwijl ik me afvraag of dit wel een goed idee was.

'Hallo, nieuw doelwit' klinkt de stem.
'Ik ben geen doelwit. Jij idioot wezen met een stel niet zo goed werkende ogen. Ik ben geen prooi.'
Hij kijkt me recht aan.
Zonder nog een woord te zeggen gaat hij tegen de vlakte. 'REPTIEL!'
'Ara, je hoeft niet te schreeuwen.'
Er klinkt allemaal gejuich uit de bomen. 'Zo geweldig was die opmerking ook weer niet' zegt Ara.
'Het is omdat dat wezen knock-out is.'
'Dat zei een ander al.'
'Wist ik veel.' Blade komt ook.
'Hoe lang blijft hij uitgeschakeld?'
Hij vraagt het aan een van de Xiānnu.
'Niet lang. Een week. Maar dan komt hij weer bij. Alle E.D.E.B's vechten in de oorlog of trainen soldaten.
We moeten hem tegenhouden met verdovingsmiddelen. Maar het recept dat we eerst gebruikten is verloren.'
'Dat klinkt heel ernstig.'

Waarom maakt dat iets uit?
Dat wezen zal ooit uit zijn kooi komen, hij wou Ara dat laten doen, maar iets in haar hield hem tegen.
Dus de volgende voorbijganger zal hem bevrijden... over een week?
Ja en dan neemt hij wraak op de Xiānnu omdat zij hem vasthielden.
Dat is verschrikkelijk!
Ja en jij hebt toen je contact legde met de Xiānnu een regel overtreden.
Ehm... Welke?
Die van de W.D.T.B.'s
Oh die.

'Werken jullie voor de W.D.T.B.'s?!'
Ik schrik op. 'Volgde jij ons gesprek?'
'Je moet niet onbeschermd telepathie gebruiken meisje. Dingen die macht geven zoals namen kan men niet horen, maar ons volk vangt veel op. Als je zo onbeschermd telepathie gebruikt horen wij het. Maar vertel eens waarom werken jullie voor hen? Jullie ogen niet als een van hun. Maar een illusie kan bedrieglijk zijn en er is illusie aanwezig.' Een oude is Xiānnu naar ons toegekomen. Zijn haar is wit en hij heeft veel rimpels. Toch zou je als je de rimpels weglaat hem niet oud noemen.

'Wij worden gedwongen. De W.D.T.B's vielen ons en de anderen aan. De helft van onze groep is gijzelaar en de andere helft moet een of meerdere opdrachten vervullen. Helaas zullen ze ons vrijlaten als we die opdrachten hebben vervuld.'
Ik ben blij dat Robin het woord nam.
'Wat is er erg aan het terugkrijgen van je eigen vrijheid, beste draak?'
'Onze opdrachten bestaan grotendeels uit het stelen van drakeneieren. We zullen pijnlijk sterven kort nadat we onze vrijheid hebben verkregen.'
'Een ellendige streek. Dus jullie zijn hier voor een ei van gi. De Aardedraak die het woud Undecim en alle anderen heeft gemaakt. Zij geeft naar zelden een ei weg. Je moet een aantal lastige proeven doorstaan, maar als je die haalt heb je het ei verdient.'

'Wat hebben ze in deze wereld met proeven?' vragen ik en Ara tegelijk.
-
So... laat maar zitten. Met sorry is de wereld nog nooit gered.
En ook niet met het spijt me.
Dus dit is mijn sorry in de vorm van een hoofdstuk: ^
E.D.E.B:
Earth.Dragon.Element.Berijder