Ivan, nazywając zaślubiny z morzem zaślubinami z morzem nigdy by się nie spodziewał, że Polska zrobi z tej okazji przyjęcie zaręczynowe.

 No ale cóż, zrobił i to z prawdziwym, polskim rozmachem. 

  Z jednej strony tłumaczył, że to dla integracji nowej, komunistycznej rodziny i by świętować koniec wojny, ale i tak wszyscy wiemy, że to tylko po to, by się schlać i nie myśleć o tym, że przez następne lata będzie się pod ruskim butem. 

  Z zaproszeniem Gilberta był mały problem, którego zaprosił jedynie pod przymusem Rosji, który zastraszył go, że jeśli on go nie zaprosi, to zrobi to on, a wtedy będą się musieli przywitać po rosyjsku. Do zaproszenia Litwy, czy Ukrainy też nie był chętny, ale tu miał jeszcze mniej do gadania.

 Koniec końców wszyscy się upili, byłe Prusy płakał i oznajmił, że jutro ucieka kopać tunel pod murem berlińskim, a pijany Polska zrobił morzu pierścionek zaręczynowy z wodorostów.