Tanıtım klip

Yazım yanlışları olabilir. Şimdiden affınıza sığınıyorum ☁️

Firuze 🥀

"Ben annemin bir heves uğruna mecburen dünyaya getirdiği bir hiçtim.
Kimliği belirsiz bir baba ve kendi zevkleri uğruna yaşayan bir kadının çocuğuydum.

Annem beni dünyaya getirdiğinde liseyi bitirmemişti daha . Anannemin isteği uğruna mecburen doğurup üzerine atmıştı beni.

Anannem vefat ettikden sonra ise kendi yanına almıştı.Sekiz yaşındaydım o zaman,elimde sadece kitaplarımla onun o eski apartmanına taşınmıştım.

Soğuk ve leş kokan o apartman. Dolabımızda alkol ve peynir dışında hiçbir şeyin olmadığı o yer.

Korkunçdu.

Üç oda vardı sadece, zayıf bir lambası, çalışmayan televizyon,matras ve eski bir kanape.

Bazı geceler gelmiyordu eve ,bazı geceler yalnız gelmiyordu.İlk ve son defa göreceğim bir erkekle geliyordu bazen . Beni odaya salıp uyumamı ,uyumazsam dışarı atacağını söyleyip kapatıyordu kapıyı.

Aç uyuyordum çoğu zaman,ara-sıra Lamia abla geliyordu kek veriyordu bana .

Her gün sarhoş geliyordu ,bazen hiç gelmiyordu. Borçlarımız yüzünden elektriklerimizi kesmiştiler.Akşam olunca karanlık oluyordu her yer.

Korkuyordum.

Bacaklarımı kendime çekip elimdeki eski bez bebeğime sarılarak ağladığım geceleri bu gün bile unutamıyordum.

Büyüyordum , büyüdükçe annemi tanıyordum , tanıdıkça nefret ediyordum . Ve bu gün bile nefret ediyorum "

Derin bir nefes aldım. Rahatlamıştım.
Ardından yanımda oturan adama döndüm.

" Dinlediğin için teşekkür ederim amca "

Sağırdı.

Ben sırt çantamı alıp ayaklanırken bana döndü ve boş bakışlarla yüzüme baktı.
Beni duymuyordu. Sorun değil.

" Görüşürüz kendine iyi bak "

Adamın gözleri hala üzerimdeyken sadece gülümsedim ve kısa sürede ayrıldım yanından.

Sigara dumanının eksik olmadığı o evden ne zaman hava almak için çıksam geri dönmek istemiyordum. Sadece mecburdum.

Yaşamaya çalıştığım apartmanın tek sevdiğim yanı sahile yakın olmasıydı. Bu kadar.

Kısa bir yürüyüş sonunda eve geldiğimde artık hava kararmıştı. Apartman oldukça eskiydi ve sadece sayılı birkaç kişi yaşıyordu.
Onlar da bizim gibi açlıkdan nefesi kokanlar.

Hırsızın bile uğramadığı evin kapısını açmamla üzerime gelen sigara koksuna karşı yüzümü ekşittim.

Radyoda Yıldız Tilbe şarkısı çalıyordu ve onun şarkıya eşlik eden sesini duymamla derin bir iç çektim.

Sarhoştu.

Kabuğu soyulmuş ayakkabımı çıkarak salona girme gereği duymadan mutfağa attım kendimi. Anlaşamadığım için ayrıldığım garsonluk işinden aldığım son maaşımla faturaları ödemiştim .Zaten kendimi bildim bileli fatura ödüyorum.

Büyük kazanı musluğun altına koyarak suyu açtım. Yarın iş görüşmem vardı.
Su dolduğunda ocağı yakarak ısınmasını bekledim , diğer tarafa da çaydanlığı koydum.

" Firuze geldin mi ?"

Sesini duymamla cevap vermek için içimden üçe kadar saydım.
Konuşmak istemesem bile
"Geldim"dedim tüm kibrimi yutarak.

Ondan gelen sevgisizlik yüzünden değil, unutamadığım tramvalarımdan kaynaklanıyordu nefretim.

Ben sabah aldığım yumurtaları dolaptan çıkarırken yaylana yaylana mutfağa gelmişti kısa zamanda. Sarı kısa saçları dağılmıştı,siyah kalemi göz altına yayılmışken mavi gözleri şişmişti ağlamaktan.

" Neredeydin sabahtan?"

" Sahile inmiştim "

Kısa cevaplar verirken menemen yapmakla uğraşıyordum. Sabah kedilerle paylaştığım simitin üzerindeydim hala.

" İşten ayrıldım biliyor musun?"

Beklemediğim cümleyi duymamla durdurdum elimi.

" Ciddi misin?"

Gülerek başını salladı. Elindeki bira şişesini kafasına dikip bir kaç saniye sonra yutkunarak konuşmaya başladı tekrar.

" Artık eskisi gibi cilveli değilmişim diye kovdu beni "

" Kim kovdu "

" Kim olacak patronum " dedi biten şişeyi masaya bırakarak.

" Fazla içmedin mi ?"

" Bırak içmeyim işte , işsizim artık"

İşten ayrılmasına sevinmem uzun sürmeyecekti biliyorum. O bokları sadece iş yerinde yapmıyordu nasıl olsa.

" Senin iş ne işi?" diye sordu kolunu mutfak tezgahına yaslayarak. Ardından masada olan domateslerden birini alıp yemeye başladı.

" İşe alınacağımı bilmiyorum daha , sadece ilanda gördüm"

" Ne ilanı ?"

" Bir adam var , yeğenine bakması için bakıcı arıyor" dedim yağı tavaya dökerek.
O adamın bir iş adamı olduğunu söylemem kesinlikle aptallık olurdu.

" Bakıcılık ha."

" Öyle"

" Yapabilecek misin? Sen ve çocuk bakmak."

" Ne iş olsa yaparım " diye cevapladım doğradığım domatesleri tavaya boşaltarak " El bebek gül bebek büyümedim nede olsa."

Bunu söylerken lafı direk çarpıtmıştım ama o buralı bile olmadı.

Sırıtıyordu sadece.

" Kötü bir anne olduğumu biliyorsun"

" Sen bir anne değilsin!"

Titreyen sesime engel olmaya çalışarak yemekden bir an bile ayırmadım gözümü. Yüzüne bakmak istemiyordum.

" Sen benim gözümde bir hiçsin"

Kendi elleri ile benim gözümde öldürmüştü kendini.

" Biliyorum sende öylesin" diye hiç acımadan yanıt verdi gülerek. Ve benim aksime yüzünde tek bir duygu kırıntısı bile olmadan çıktı mutfaktan.

Bölüm sonu..

Hikaye ikinci bölümden sonra başlayacak, Firuzenin hayatını öğrenmenizi istedim ilk bölüm.

İnşallah tutar ben düzenli ve uzun bölüm atacağım 🤍

Firuze

Aras