Rahul;
Rohini yarım saat sonra uyandı.
"Günaydın."
"Günaydın. Şimdi daha iyisin deģil mi?"
"Hıhı."
"O halde elini yüzünü yıka ve şuraya koyduğum kıyafetleri giyip kahvaltıya gel."
"Peki."
Kapıya yönelmiştim ki tekrar Rohini'nim yanına döndüm.
"Rohini gülümse lütfen."

Rohini gülümsedi. Ama bunu yalandan yaptığı belli.
"Are yâr gitsene sen. Üstümü değiştiricem hadi hadi çık."

Rohini mükemmel bi oyuncusun ama kocan bunu yemez. Belki biraz güldürebilirim seni.
"Ben senin kocanım. Burda durabilme hakkım var."
"Unuttun mu kocacım sen bugün benim nişanlımsın."
"Bu olay kötü oldu."
"Rahul hadi canım çık hayatım."
"Bi öpücük alayım?"

Rohini yanağımdan öptü.
"Diğeri ağlar ama?"
"Deli adam gel buraya."
"Rohini.. Mmm acaba bir yer daha mı vardı."
"Rahul çocuk var lütfen biraz düzgün konuş."
"Are çocuk mu Sameer burda değil ki."
"Are sen benim kızımı nasıl unutursun. Görüyor musun kızım baban şimdiden unuttu seni."
"Görüyor mudur ki?"
"Hemde nasıl."
"Nasıl?."
"Rahuul."
"Are yâr gerçekten merak ettim."
"Çok tatlısın biliyor musun."
"Evet"
"Hadi o zaman defol."
"Kızım görüyor musun annen beni nasıl kovuyor."
"Rahul çık dışarı."
"Seni böyle içten güldürdüm ya çatıya bile çıkarım."
"Romantik has odunum benim."
"Are-re-re en sevdiğim adımı kullanıyorsun."
"Beni oyaladığını anlamadım sanma çık dışarı hadi."
"Tamam gittim ben burda değilim."
"Rahul!"
"Tamam."

Odadan çıkıp avluya gittim.Rohini'yi güldürdüm şimdi içim rahat..

Rohini;
Rahul gerçekten deli. Odadan çıktıktan sonra yüzümü yıkayıp koyduğu kıyafetleri aldım. Are bu benim eski kıyafetlerimden. Üzerinde bir zarf var. Zarfı açtım.
'Belki sen hatırlamıyorsun bu kıyafetin özelliğini ama ben çok net hatırlıyorum çünkü 7 sene önce ilk defa bu kıyafetle görmüştüm seni ve o gülüşünü ve ilk defa bir kıza aşık olmuştum. Kıyafette kızımız için biraz yer açtırmam gerekiyordu ama o dünyaya geldiği an tekrar eski hâline getirteceğim. Seni seviyorum.'

"Rahul sana ne denir ki yâr."
Üstümü değiştirip avluya çıktım. Are Rahul.. Rahul'de ilk karşılaşmamızda giydiklerini giymiş.

"Günaydın abla."
"Günaydın Sid."

Masada yerime oturdum. Herkes bir anda kayboldu. Ne oluyor yâr. Tabağımda bir zarf olduğunu farkettim ve zarfı açıp içindekini okumaya başladım.
'Burda değilsin şu an teksin (normalde kahvaltı etmezsin ama kızım için etmek zorundasın) kahvaltını et ve zarfları takip et.'

"Ne? Ne oluyor yâr?"

Önümdeki tabaktan birkaç bir şey atıştırıp 2. Zarfı aramaya kalktım. Kapıda!

'Rohi meyve suyunu içmedin deģil mi! Hemen dön onu iç ve devamını öyle oku.'

"Peki?"
Masaya dönüp meyve suyumu içtim ve kağıdı okumaya devam ettim..

'Sözümü dinleyince ne kadarda tatlı oluyorsun. Her neyse dışarı çık ve 3. Zarfını bul.'

Kapıyı açtığım anda kendimi Pakistan'da hissettim. Ne olmuş bu mahalleye.

"Are Sid? Bu ne kılık."
"Rohini-ji as-salamun aleykum Sid kim? Ben Raheem Chacha beni tanımadın mı?"
"Raheem Chacha Pakistan'daki Raheem Chacha?"
"Evet kızım ne oldu sana böyle."
"Sakal yakışmış Sid Chacha pardon Raheem Chachha"
"Khuda- hafiz kızım."
"Hıhı khuda-hafiz."
"Rohini kızım bu zarf sana."
"Teşekkürler?"

'Raheem Chacha'yı hatırlamadın mı yoksa hani evinin yakınında olan bakkal. Seni çok seviyordu.'
"Hatırladım"
'O zaman şimdi yürümeye devam et ve 4. Zarfı bul'

Ne oluyor yâr.
Are bu Jameela?
"Jameela bu kılık ne tıpkı-"
"Pakistan'daki ev sahibine değil mi?"
"Evet?"
"Ben oyun zaten Rohini bak buda bu ayki kiram buyur okul için bağış."
"İyide bu yaprak."
"Rohini göz doktoruna gitsen iyi olur kızım heh bide bu zarf sana."
"Peki saol?"

'Kadına biraz saygılı konuşsana her neyse şimdi okula gitme zamanı yürü yürü yürü ve dur evet burası.'

Kafamı kaldırdım tabelada 'OKUL' yazıyor.

"Okul?"
İçeri girdim. Yani kartonun diğer tarafına geçtim çocuklar birden üstüme koşup sarıldılar. Elimden tutup dans etmeye başladık. Şaşkınlığım hâlâ devam ediyor ne olduğunu anlayamadım. Çocuklarla beraber dans edip gülerken biri arkamdan seslendi.

"Rohini?"

Rahul sen nasıl bir adamsın. Deli kocam benim. Her seferinde başka bir plan yapmayı beceriyor. Elindeki zarfı bana uzattı.

'Biliyorum anladın ama yeni. Zarflar bitti sanma bu ilk karşılaşmamızdı. Devamını takip et.'

"Rahul sana inanmıyorum. Sen bunu nasıl düşündün."
"Hey hey şimdi bunun sırası deģil hadi çabuk zarf bulmamız lazım."
"Deli adam."
"Dıınnnttt."
"Hmm has odunum?."
"Evet bu daha iyi."

Rahul'le zarf bulmaya devam ettik. Annem, babam ve Nandi beni bir kapıda bekliyorlardı onların yanına gittik.

"Anne?"
"Evine hoş geldin kızım."

Oda elindeki zarfı verdi.

'Buraya geldiğimize göre eğlence başlayabilir.'
Birden tüm sesler kesildi. Herkes ortası yuvarlak bir sahne olacak şekilde açıldı.

(Jameela;)
"Buraya kadarını gösterdik sizlere
Şimdi anlatma zamanı bizlerde
Geldi Rahul ve Rohini Delhi'ye
Bakalım neler olmuş genç aşıklara böyle."
(Sidhart;)
"Bir sınav düşünün geçilmez.
Damadın sınavı çekilmez.
Ama seviyor bizim oğlan
Vız gelir ona sınav falan."

"Bu babanın sınavıdır
Geçemezse kızı unutmalıdır.
Ama geçmiş sizin oģlan
Biraz zorlanmış sanki atmayın yalan."

"Öyle böyle geçmiş 3 gün
Şimdi nişan telaşı var hergün
Bizimkiler nişanlanmış elbet
Artık her şey daha güzel nihayet."

"Derken şunu bunu
Gelmiş düğün günü
Herkes mesut ve mutlu
Dillere destam bir aşktır bu."

Birden kalabalık açıldı. Kartondan bizim evin kapısının aynısı yapılmış. Kapıyı açtım. Sameer boynuma atladı.
"Doyum güyüy kuytlu oysun anne." Dedi.

İşte şimdi göz yaşlarımı tutamam. Sameer'e ve Rahul'e sıkıca sarıldım.
"Siz ne yaptınız böyle yine. Rahul her seferinde farklı bir şey bulmayı nasıl beceriyorsun."
"Aşkım bana fikir veriyor."
"Seni çok ama çok seviyorum."
"Bende seni çok seviyorum. Hadi pastanı kes."

Pastayı kesip yedikten sonrasını zaten tahmin edebilirsiniz akşama kadar eğlence. Tabi bu elektirik kesintisine kadar birden ışıklar söndü.

"Rahul?"
"Burdayım hayatım."
"Ne oluyo?"
"Hiç bir fikrim yok."
"Gerçekten mi."
"Evet."

Işıklar geri geldi. Sidhart Rahul ve benim arama oturup elini omzumuza koydu.
"Abla, enişte sizi çok kıskanıyorum. Sizi görünce evlenmek istiyorum ama evlenicek kız bulamadım."

Jameela "Are! "
"Dojeks burdaymış bunları konuşmamam gerekirdi."

"Sid bir şey diyicen gibi geliyor."
"Lucknow'a kaç saatte gidiliyor."
"Neden?"

Sidhart eliyle karşıyı gösterdi hepimiz oraya baktık.
Işıklı bir tabelada;

'Mujhase Shaadee karogee' yazıyor.

[(Yazardan; ooottttteeeeriiiii çok heyecan yaptım yazamıyorum şu an)]

Rahul "Asistan benden iyi çıktı."
Sidhart Jameela'nın yanına geldi.

"Dojeks biliyorum bunu sevmiyorsun ama bizim hikayemiz böyle başladı sana Dojeks demeliyim. Biliyorum sana bugüne kadar çok kötü davrandım senden nefret ettim ama anladımki bunların hepsi sana değer verdiğimi saklamak için. Seninle ilk konuşacağım zaman ufacık bir şey yüzünden kızıp sana duygularımı anlatmadım sonra sen Londra'ya gitme kararı aldığında hayatımın en büyük pişmanlığını yaşadım seni bırakamazdım sen daima benimlesin Jameela ve hep öyle kalmalısın. Ne aşk ne evlilik hiçbir şey umrumda değildi taa ki bugüne kadar. Dojeks Yuvraj seninle her zaman bir arada olmak istiyor bunu kabul edicek misin?"

Rahul'ün kulağına eğildim "Benin kardeşimde ne cevherler varmış."
"Şiiiişş en heyecanlı yerindeyiz."

Jameela evet manasında kafasını salladı. Mutluluktan öyle bir ağlıyor ki cevap vermek için sesi çıkmadı. İşye hayatımda aldığım en güzel doğum günü hediyesi...

-Sabah-
Nandi; "Abla onu bulamıyorum..."