Sidhart;
Arabayı hiç sürmediğim kadar hızlı sürdüm. Jameela gidemez. Ona en çok ihtiyacım olan şu zamanda gidemez.
Defalarca aradım ama telefonunu kapatmış.
Daha hızlı sürmeye başladım ve sonunda havaalanımdayım.
Ekrandan uçak saatlerine baktım. Yarım saatim var.
"... Sayılı Londra uçağı yolcularımız lütfen giriş kapısına."
Jameela'nın uçağı denilen kapıya doğru koşmaya başladım. Nerdesin Jameela.
Orada gördüm!
"Jameela!.....Jameelaa.... JAMEELAAA! DOJEKS!"
Kafasını bana doğru döndürdü.
"Yuvraj!"
"Nereye gittiğini sanıyorsun!"
"Londra'ya."
"Gidemezsin?"
"Neden?"
"Birleştirip gidebileceģini mi sanıyordun."
"Ben...e-evet."
"Bunun için ne zamandır uğraşıyordun."
"Be-be-ben 1 ay-."
"Ve şimdide gidiyorsun öyle mi."
"Gitmek zorundayım."
"Neden."
"Buna ihtiyacım var."
"Bizim sana ihtiyacımız yok mu! Beni öz ailemle bir araya getiriyorsun annemi buluyorsun yıllardır yanlış tanıdıģım babamın aslında suçlu olmadığını gösteriyorsun ablam aslında 3 aydır yanında olduğum kişi bunu bana gösteriyorsun kardeşim yaklaşık 2 senedir tanıdığım kişi onu bana tanıtıyorsun ve sonra çekip gidiyorsun. Mandeera annemin Vishnu babamın sana ihtiyacı var! Öz anne ve babamın sana ihtiyacı var ! Ablamın Nandi'nin sana ihtiyacı var! Benim sana ihtiyacım var Jameela!"
"Yuvraj... ben...."
"Her zaman beni dinlersin şimdi yine aynısını yap. Benim üç ayda sana nasıl alıştığımı biliyor musun! İlk Londraya gideceğini duyduğumda neler hissettiğimi biliyor musun?"
"Ama yüzüme bile bakmadın."
"Bakamadım ne zaman baksam gideceğin aklıma geldi! Unutmak istedim seni ve bana yaptıklarını ama yapamadım! Jameela duygusuz bir adama çok şey yaşatıyorsun bu bana ağır geliyor. Bunun altından tek başıma kalkamam."
"Beni görmediğinde daha mutlu olduğunu söylemiştin."
"Yalan! Seni gördüğümde günümün seyri değişiyor kendimi iyi hissediyorum. Jameela bana neler kazandırdıģının farkında değil misin! Sen bana ailemi buldun bana kaybettiğim duyguları buldurdun sen.. Jameela gitme."
"Eğer gidersem.."
"Gitmeye kalbinle değil bana olan kızgınlığınla karar verdin. Seni görmediğimde daha mutluyum dediģim için tamam dedin. Jameela biz birbirmizi çok iyi tanıyoruz. Aklımızdan ve kalbimizden geçenleri çok iyi biliyoruz."
"Peki şu an-."
"Tüm kalbinle ve aklınla burda kalmak istediğin geçiyor ."

Nandi "Are yâr bırakma bizi."
Arkamı döndüm herkes gelmiş. Gülümsedim.
Jameela "Tamam." Dedi gözünden yaşlar akarak.
Hayatım işte şimdi tam olarak güzelleşti...

1 HAFTA SONRA
Jameela;
Açılışın üzerinden bir haft geçti. Herkes artık daha mutlu. En çokta Yuvraj. Bundan 20 sene önce hiç ailesi yokken şimdi 2 tane var. Mandeera teyzelere asla onları bırakmayacağını söyledi hatta orda kalmaya devam ediyor. Bazı günler Rohini ablalara gelip burda kalıyor. Sameer'e dayı demeyi öğretti. Artık gülüyor şaka yapıyor. Şimdi gerçekten Rohini ablanın gerçek kardeşi olduğuna inanıyorum. Haa tabiki gıcık yanını bırakmadı. Ara sıra dikdatörlüğünü devam ettiriyor.

Aesma teyze çok mutlu 20 senelik özlemini gideriyor. Fakat bu hafta Delhi'ye dönmeleri gerekti. Yuvraj set işleri hafifleyince onların yanına gidicek.
Mandeera teyze ve Vishnu amca 2 gün önce tatile çıktılar. Yuvraj hiçbir zaman onlarla bu tatile katılmamış geleneği bozmak istemediğini söyleyip gitmedi Mandeera teyze evi ona bıraktı ama o Rohini ablada kalmayı tercih ediyor. Kolay değil yâr 20 senenin özlemi var.

Farha abla ve Ajay abide dün Delhi'ye döndüler. Raj abilerde tatile çıktılar. Bir hafta önce herkes burdaydı ama şimdi sadece Rohini ablalar, Yuvraj, Aisha teyzeler ve ben kaldık.

Yuvraj'la artık aramız daha iyi. Hiç değilse durup dururken kavga etmiyoruz.
Are yâr geç kalıcam. Rohini abla kahvlatıya çağırdı. Hemen çantamı alıp çıktım. Bahar geldi ve hava çok güzel. 1 hafta sonra Holi. Rohini abla çok güzel bir organizasyon peşinde. Kardeşiyle ilk holisi.

Hava güzel olduğu için yürüyerek gitmek en iyisi. Yaklaşık 20 dakikalık yoldan sonra Rohini ablalara geldim. Zile bastım.
"Günüm iyi geçmiyicek."
"Ha?"
"Uyanır uyanmaz ilk seni gördüm günüm nasıl iyi geçebilir."
"Haklısın benimkide öyle."
"Sen neden bu saatte geldin."
"Sol tarafından kalktın anlaşılan Yuvraj."
"Saate bakarsan anlarsın."
"10.00?"
Yuvraj kolundaki saati gösterdi. Telefonumun saatinede bakınca anladım ki saatim bozulmuş.
"Aree yine mi yâr."
"Ablamlar daha uyuyor."
"Geri döniyim istersen."
"Ben öyle bir şey demedim."
"Are yâr çekilde içeri geçiyim o zaman."
"Geçme mi dedim ben?"
"YUVRAAJJ! Çık geçicem sabahın köründe sinir ediyorsun insanı."
Yuvraj gülmeye başladı.
Salona geçip oturdum Yuvraj'da karşımdaki koltuğa oturdu.

Arkadan Nandi gözleri kapalı bir şekilde geldi.
"Abi hadi kah- Jameela? Bu saatte ne işin var."
"Saati bozulmuş."
"Are sen neden erken kalktın."
"Zile uyandım."
"Aman her neyse hadi kahvaltıyı hazılıyalım ablama sürpriz olur."

Hep beraber kalkıp kahvaltıyı hazırladık.
Yukarıdan sesler gelmeye başladı. Sanırım Rohini ablalar uyandı.
Nandi'yle omlet yapmaya çalışıyoruz ama pek başarılı olamıyoruz galiba.
Nandi "Jameela bak ne yapıcam şimdi" dedi ve tavadaki omleti tersini çevirmek için havaya attı.
"Are! Nereye gitti yâr?"
Omlet yön değiştirdi.

"WHAT THE!"
Nandi'yle gülmemek için kendimizi ne kadar tutsakta dayanamadık. Omlet Yuvraj'ı kafasına düştü.
"Abi saçların yağlanmış."
"Nandi!!!"

Rohini;
"Rahul...Raaahuulll.... benim yakışıklı kocacım.... heeeeyy.... has odunum."
"Hı?"
"Hı mı? Are sen gerçekten odunsun."
"Rohini."
"Efendim."
"Uykum var."
"Are kocamı çalmışlar."
"Rohini ne diyorsun yâr."
"Benim kocam sabahları romatik olurdu yanımdaki adam ise odunun önde gideni."

Rahul bana dönüp sarıldı.

"Unutma ki bu oduna aşık olmuştun."
"Öyle mi?"
"Değil mi?"
"Maalesef."
"Maalesef he öyle olsun Rohini hanım."

Rahul arkasını dönüp yattı.
"Görüyorsun değil mi kızım babanın şu hallerini küçük çocuktan beter."

Tekrar bana döndü ve kalkıp oturdu.
"Ne! Kızım mı?"
"Evet yâr kızım."
"Yani kız mı?"
"Erkek olsa kızım demezdim."
Rahul yatağın üstünde zıplamaya başladı.
"Deli. Rahul zıplama midem bulanıyor."
"Are hemen otururum yâr."
"Oturma kalk kahvaltıyı hazırlıyalım."
"Hizmetçilerimiz hazırlar biz romantizmimize devam edelim."
"Hizmetçimiz yok bizim Rahul."
"Var yâr bak aşağıdan gülme sesleri geliyor."
"Rahuuulll! Onlar benim kardeşim."
"Şaka yaptım yâr vurma hemen."

Güldüm. Rahul'u tek yanağından öpüp
"Hadi kalk." Dedim.
"Böyle kaldırsan anında kalkardım yâr."
"Jameela gelicek hadi."
"Bak 3e çıktı hizmetçi sayımız."
"Ha ha ha Rahul Ali Khan. Çok komiksin. Bu arada sakallarını ne zaman kesiyorsun."
"Neden?"
"Jameela-Sidhart hava alanı geri dönüş gitmeyiş sana bir şey hatırlatmıyor mu?"
"Hatırlatmıyor çünkü farkındaysan ikiside birbirine bir şey söylemedi."
"Rahul onlar bahane ama dışardakilerin sana olan bakışlarını ben kıskanıyorum böyle çok karizmatik, yakışıklı, sempatik durdur beni."
"Devam et."
"Rahul!"
"Benim karım beni kıskanıyor mu acaba."
"Evet ben senin karınım bu en büyük hakkım."
"Benim karım beni çok seviyor galiba."
"Benim kocam dayak istiyor bu sabah."
"Are Rohi burda durup çene çalıyorsun hadi aşağıya."
"Pislik herif."

Rahul odadan çıktı bende üstümü değiştirip aşağıya indim.
"Are yâr ne oluyor burda."
Nandi önde Sidhart arkada koşuşturuyor. Ve Sidhart'ın saçındaki yağ ne öyle.

İkisinin arasına atladım.
"Hey hey hey ne oluyor"
"Kafama omlet yedim."
"Nandi kaç kere dedim omleti havaya atma diye."

Nandi "Jameela'ya göstermek istemiştim."
"Beceremediģin şeyi mi? Jameela sen neden bu kadar erken geldin."

Sidhart"Saati bozulmuş"
"Sen banyoya gitte şu saçını yıka. Nandi sende mutfağa gidip döktüğün pisliği temizle. Rahul sen Sameer'in yanına kalkar birazdan. Jameela sen benimle mutfağa yemek yapmaya hadi herkes işinin başına."

Nandi-Sidhart ve Rahul aynı anda "Diktatör abla." Dediler.
"Heeey geliyor 5 kardeş."
Hepsi işlerine kaçıştılar. Benim tatlı ailem bazen gerçekten dayak istiyorlar ama onları çok seviyorum yâr...