~Byun Baekhyun

"Baekirina!? Buhay ka pa? Teka lang.." napakamot sya sa ulo nya, lumayo naman ako ng lumayo sakanya. Hinawakan nya ako sa braso pero pinipilit kong lumayo sakanya.

"Ay oo nga pala, hindi ka naman pala mamamatay sa amnesia potion. Magkakaroon ka lang ng amnesia pero hindi ka mamamatay. Marami pa akong gustong itanong sayo Baekirina." Hinila nya ako ng hinila. Kamukha ng kabarkada ni Chanyeol itong si Seth. Gustong gusto kong kumalas sa higpit ng hawak nya saakin.

"Ano ba! Tigilan mo nga ako Seth! Ano ba! Nasasaktan ako!"

"Sandali nga lang. Nasaan ang anak nyo ni Chanyur mo? Ano na? Nasaan na sya?"

"Wala na! Patay na ang anak namin!" Pagsisinungaling ko sakanya. Baka may masama syang balak sa anak nila Prinsesa Baekirina kaya sinabi ko nalang na patay na.

"Mabuti naman! At bakit ka pa nakatakas doon sa forest na kung saan kita ipinatapon? Sinabi ko sakanila na bigyan ka ng amnesia potion. At buntis ka noon ah, malapit ka na ring manganak pero nabuhay ka pa rin." Nasampal ko sya bigla.

"Walang hiya ka! Kung ikaw kaya ipatapon ko? Mamatay ka na bago ikaw i-hapkido dyan! Punyeta mo lumayas ka sa harapan ko!" sinipa ko sya sa private part nya, syempre nigga moves muna din ako ngayon. Tss, masakit siguro yung pagkaka-sipa ko kasi naka-high heels pa naman ako.

Nakita ko syang napaupo sa sahig sa sobrang sakit at sabay tumakbo ako papasok sa loob ng castle at kinausap ang mga guards na huwag papapasukin ang lalaking matangkad na may mahabang baba. Tumango nalang sila at tumakbo ako sa kwarto ko---este kwarto ni Prinsesa Baekirina.

Ni-locked ko iyon at baka makapasok pa si Seth. Nakakatakot na 'no.

"BAEKIRINA! ANAK! LUMABAS KA NGA DITO!"

"BILISAN MO! BAEKIRINA!"

"BAEKIRINA!"

Narinig ko ang boses ni Haring Kris kaya dali dali akong lumabas sa kwarto. Nakita ko sya sa malalaking pintuan ng palasyo at hawak hawak ng mga guards na parang ayaw papasukin.

"Baekirina! Anong kabalbalan nanaman ito?! Anong hindi ako pwede papasukin sa loob ng palasyo ko?! Bawal raw pumasok ang lalaking matangkad na mahaba ang baba! Sa kasamaang palad, mahaba na baba pa ang description mo!" Ay jusko. Parehas nga pala ng description si Haring Wu at si Oh Seth. Parehas matangkad at parehas mahaba baba. Pero hindi magkamukha!

Tinawanan ko na lamang sya at nagbow as apology. Lumayas na sya sa harapan ko at hinahanap ko naman si Chanyeol. Sa kwarto ay wala rin sya doon, tsaka kakakapasok ko palang eh.

Pumasok ako sa library ng palasyo ni Prinsesa Baekirina. Hindi ko alam kung bakit ako dinala ng mga paa ko dito. Siguro para magbasa. Or para magpahinga. Hindi ko feel na humiga sa kama eh.

Pumunta ako sa may study table at umupo doon. Naisip isip at saka binalik ang tingin sa librong nasa harapan ko.

'Signs you're inlove'

Punyeta. Pati ba naman libro? Kahit saan ba talaga ay ganun? Pagod na akong isipin ang ganung bagay. I need space and time! Pero eto ako, tatanga tanga, hindi alam ang nararamdaman.

Binuksan ko nalang ang libro na nasa harapan ko at binasa basa ang mga ibang parte nito.

"Actually, you can't really tell if you're inlove with someone."

Eh ano tong librong ito?

"These are the only signs! But they can maybe help you."

Tinuloy ko nalang ang pagbabasa. Aba may question and answer pala dito.

"Do you feel your cheeks getting red when he/she passes by you?"

Bilugan daw ang Yes or No at nakita kong nakabilog dito ay Yes. Si Princess Baekirina sigurado ang sumagot dito. And my answer was definitely yes.

"Do you feel your heartbeat beating so fast when you see him/her?"

Nakabilog rin ay Yes. Probably yes for me too.

"Do you also feel his/her pain? Or are you even hurt when he/she is hurt too?"

Yes pa rin. Naku ano kaya ang results. Yes din sagot ko eh, basta't gusto kong malaman kung totoo ngang inlove ako sakanya or sadyang malandi lang ako!

"What do you feel?"

I don't really know. Isn't too impossible to fall in love with my for almost ten-year enemy?

"I feel like, i'm inlove? Probably I'm inlove..?" Yun lang sinula nya sa pagkahaba haba ng space na binigay ng libro.

"Baekhyun?" Kilala ko na kung sino yun kaya hindi na ako lumingon. Ayoko munang makita sya. Ayoko munang marinig yun pangalan nya. Pinikit ko ang mga mata ko.