'Amalia neem nou eens op' roep ik ongeduldig en kijk naar mijn telefoon. Na een middag schaatsen zijn we thuisgekomen, Shawn en Cameron zijn eten aan het maken. Ik mocht geen stap de keuken in zetten, terwijl ik mijn beste vriend en vriendje gewoon wou helpen. Vriendje klinkt echt goed, god damn. 'Cameron ik mag het Amalia toch wel zeggen' gil ik naar de keuken. 'Ga je gang maar, houd het please nog even uit de media' roept Cameron terug. 'Komt voor elkaar' zeg ik en facetime Amalia nog een keer.

'Wat is er zo belangrijk dat je me vijftig keer moest bellen' zegt Amalia een beetje geïrriteerd en met een ochtendstem. Oh ja er is een tijdverschil. 'Sorry babe ik was het tijdsverschil vergeten' zeg ik zachtjes, 'Ik ben toch wakker dus vertel' lacht Amalia. 'Ik kan ook ophangen en je laten slapen' zeg ik met een glimlach. 'Dan kan ik toch niet slapen vertel het me' zegt Amalia nieuwsgierig, ik ken haar te goed. Ik kijk naar het scherm en zie inderdaad dat ze nog in bed ligt met pluizige haren.

'Je weet toch dat ik verliefd ben op Cameron' fluister ik, Amalia knikt heftig 'Ja duh' zegt ze. 'Nou hij ook op mij' zeg ik met een glimlach en blozende wangen. Amalia begint te gillen, laat haar telefoon vallen en wappert met haar handen. Cameron komt met een frons de kamer in lopen, 'Zo te horen is ze blij' mompelt hij. Ik knik en grijns 'Een beetje maar denk ik', Cameron grinnikt en gaat naast me zitten.

Amalia is uitgegild en kijkt ons met een glimlach aan, 'Amalia heb je het gescreenshot' vraag ik lachend. Amalia knikt enthousiast 'Zet het alsjeblieft niet op enige social media' smeekt Cameron. 'Natuurlijk vriendje van Megan, ik hoef geen haat op mijn vriendin' zegt Amalia. Cameron word rood en legt zijn hoofd in mijn haar. Hij tilt me zelfs op en zet me op zijn schoot. Ik draai me naar hem om, ik druk een klein kusje op zijn neus en Cameron word nog roder.

Amalia zit ons zuchtend aan te kijken, 'Jullie zijn zo ontzettend goals' zegt ze met een glimlach. De tranen verschijnen in haar ogen. 'Amalia niet huilen, nee alsjeblieft jij zal ook je wederhelft vinden een jongen die geen zak is' zeg ik gebroken. Amalia wrijft de tranen uit haar ogen, 'Ik ben zo blij voor je maar ik vind het gewoon moeilijk' zegt ze huilend. Ik begin ook de tranen in mijn ogen te voelen. 'Het is oké om verdrietig te zijn, ik snap je wel maar houd de moed op leuke jongens' zeg ik. Ik haal een vinger langs mijn ogen, er blijft mascara achter.

Amalia knikt en glimlacht zwak naar me, 'Maar waarom huil jij' vraagt ze. 'Omdat jij dat doet, we zijn immers zielsverwanten' fluister ik. Amalia glimlacht breed naar en ik glimlach zo terug. Cameron wikkelt zijn armen om mijn middel en is doodstil. Shawn komt de kamer binnen lopen en fronst zijn wenkbrauwen. Cameron haalt zijn schouders op en Shawn komt erbij zitten. 'Hey Amalia, ben je oké?' vraagt Shawn zorgzaam. 'Ja' fluistert Amalia met een gebroken stem. Shawn glimlacht naar haar, 'Het is oké, het komt wel goed' zegt hij.

Amalia knikt en veegt haar tranen weg, 'Ik ga weer slapen het is laat' mompelt ze. 'Good night babe, don't worry about the fuck up things, everything is alright' zeg ik en werp haar een luchtkusje. De jongens zeggen haar ook good night en Amalia verbreekt de verbinding. 'Arme Amalia' fluister ik en knuffel Cameron. Cameron haalt de mascara onder mijn ogen vandaan, 'Ze komt er door heen dat weet je' mompelt hij. Ik knik 'Maar toch doet het pijn om je vriendin in pijn te zien' zeg ik. Shawn leunt tegen me aan, 'Ja' zegt hij.

'Van zielig gedoe krijg ik trek, gaan we het overheerlijke eten opeten wat de echte mannen hier in huis hebben klaar gemaakt' roept Shawn. 'Oh heb je maar toe zitten kijken hoe Cameron het eten maakten' zeg ik lachend. Shawn zijn hand komt op mijn arm neer, 'Niet leuk' roept hij kinderachtig. Ik steek mijn tong uit en geef hem een duw. Snel sta ik op en ren weg, Cameron kijkt me lachend na. Wat voor een vriendje is hij nou, me zomaar alleen laten.