'Ik zeg het je Lydia, Shawn is niet meer in Canada' sis ik zacht tegen mijn vriendin. 'Echt wel' zegt Lydia terug, ze draait haar telefoon naar me toe. Shawn heeft een weg gesnapt en Lydia is er volkomen zeker van dat die in Ottawa ligt wat betekent dat Shawn er is. 'Er zijn triljoen wegen er zijn er heus een paar die op deze lijken' zeg ik. Lydia kijkt me vastbesloten aan, 'Ik weet zeker dat Shawn je komt verrassen' zegt ze.

Ik blaas een pluk haar uit mijn gezicht, 'En waarom zou hij dat dan doen' vraag ik uitdagend. 'Nou omdat jullie elkaar al sinds Halloween niet hebben gezien en het is Januari' zegt Lydia luid. 'Nog steeds, hij is op tour' zeg ik. Ik weet voor 99.9% zeker dat hij niet naar me toe zou komen. 'Megan je hebt een nummer voor hem geschreven en dat staat in de top 10 van iTunes' zegt Lydia met grote ogen.

'Amalia help me alsjeblieft' smeek ik Amalia die naast me poppetjes in haar schrift aan het tekenen is. 'Lydia heeft gelijk' zegt Amalia, ik geef een duw tegen haar schouder en zak weg in mijn stoel. Ik trek mijn Shawn hoodie tot aan mijn neus op, 'Niet leuk, twee tegen één is oneerlijk' brom ik. 'Ik steun Megan' roept Jim van de andere kant van de klas. Jim is mijn buurjongen, en hij probeert me al een paar maanden te versieren.

'Mond houden Jim je hebt geen idee waar het over gaat' bijt Lydia hem toe, 'Maar hij steunt me wel' zeg ik haar. 'Ik ook' gilt Dennis, de vriend van Jim. Lydia geeft ze beide een dode blik en ik glimlach. 'Ik heb gelijk Shawn Mendes is niet in Ottawa' zeg ik terug. 'Oké bij nader inzien steun ik Lydia toch maar' zegt Jim. Ik kijk hem verward aan, 'Lekker dan Jim' zeg ik, Jim wijst naar het raam van de klas dat uitkijkt op schoolplein. Ik kijk langs Jim heen en zie Shawn Mendes staan, zijn bruine haar herken je meteen.

Ik sta zo snel op dat mijn stoel tegen de grond klapt, ik loop dichter naar het raam toe en zie nu duidelijk dat het Shawn is. Zijn gezicht draait naar me toe en hij zwaait naar me, ik sla een hand voor mijn mond. Ik zwaai terug en loop naar de deur. 'Wat denk je te gaan doen' zegt mijn docent verbaasd. Ik wijs naar buiten 'Naar mijn vriend toe' zeg ik simpel en ren de deur uit.

Ik ren de trappen af en ik val verbazingwekkend genoeg niet op mijn bek. Mijn hoofd gaat nu alleen maar uit naar Shawn, ik kan nergens anders aan denken, niks meer behalve Shawn. Ik ren door de buitendeur en zie Shawn honderd meter van me af staan. Shawn gilt mijn naam en spreid zijn armen.

Ik ren op hem af, en spring tegen Shawn op, ik sla mijn benen om zijn middel. Shawn had dit waarschijnlijk al verwacht want hij vangt de klap op, zijn handen ondersteunen mijn bovenbenen. Ik heb mijn armen om zijn nek geklemd en mijn hoofd ligt in zijn nek. 'Hey Shawnie' zeg ik met een stem vol emotie, 'Hey Meggie' zegt Shawn in mijn oor. Een fijn vertrouwd gevoel overspoeld me, en ik noem het vriendschap.

Shawn laat me los en ik verplaats mijn armen van zijn nek naar zijn middel. Shawn zijn armen liggen om mijn heupen, ik leg mijn hoofd met een zucht op Shawn zijn borst. 'Je haar ruikt lekker' zegt Shawn, ik krijg spontaan een lachaanval. Shawn grinnikt en prikt in mijn wang, 'En waar was dat goed voor' zeg ik beledigd, Shawn haalt zijn schouders op.

Ik glimlach en kijk naar mijn beste vriend die voor me staat, nu ik echt weer bij hem ben besef ik me pas echt hoe vreemd dit alles is. Het kan me geen ene reet schelen, soms zijn de vreemdste combinaties de beste. Shawn glimlacht breed naar me terug waardoor mijn glimlach alleen maar breder word. Shawn brengt zijn lippen naar mijn oor, 'Ik ben blij dat ik je weer zie' fluistert hij zacht. Ik knik heftig naar Shawn.

'Idioten kom uit die koud' gilt Lydia, ik draai me om en zie Lydia bij de deur staan. 'Wat doe jij hier' roep ik terug, 'Duh filmen' roept Lydia en ze houd haar telefoon omhoog. Shawn proest het uit van het lachen. 'Maar nee eigenlijk sta ik hier wel goed' roep ik maar. 'Nee dat doe je niet het is -5°C buiten en je bent daar zonder jas' zegt Lydia met een grote nadruk op het woord zonder. 'Het valt wel mee' gil ik terug, het is apart maar ik voel mezelf niet koud.

'Kom Meggie we moeten naar binnen je word koud' zegt Shawn, ik geef hem een dodende blik. Shawn zucht, pakt mijn heupen en legt me op zijn schouder. 'Hey' roep ik verbaasd, Shawn lacht en begint richting de ingang te lopen. Ik haal mijn schouders op en ga slap hangen. Als hij me zo graag wil dragen mag hij zijn gang gaan, en dat zeg ik niet alleen omdat ik totaal geen kans maak tegen Shawn.

A/n: dit stukje is vrij leuk, ik geef het toe😂😂 of vind ik dan