- Czy Ty Niall'u Horan'ie bierzesz Mercy Tomlinson za żonę i ślubujesz jej miłość, wierność i uczciwość małżeńską? - zapytał ksiądz, a ja spojrzałem w piękne niebieskie oczy Mercy. 

- Tak. - uśmiechnąłem się.

- Czy Ty Mercy Tomlinson bierzesz Niall'a Horan'a za męża i ślubujesz mu miłość, wierność i uczciwość małżeńską?

- Tak. - uśmiechnęła się.

- Ogłaszam was mężem i żoną. Możesz pocałować Pannę Młodą. - powiedział kapłan, a ja wpiłem się w usta mojej już żony. Ludzie w kościele zaczęli klaskać, a ja nie zwracałem na nich uwagi. Liczyła się tylko Ona.

- Wiesz, że jeżeli ją zranisz to Ci nogi z dupy powyrywam, prawda? - spytał Louis, gdy tylko wyszliśmy z kościoła.

- Piękne życzenia bracie. - powiedziała Mercy i zaśmiała się.

- Wiesz, że Cię kocham. - uśmiechnął się i pocałował ją w czoło.

- Louis już nie bądź takim ''kochającym'' bratem. - znikąd pojawiła się mama Mercy.

- Zawsze nim byłem. - powiedział i się wyszczerzył. Pani Johanna jedynie wywróciła oczami i skierowała swój wzrok na nas.

- Moja jedyna córeczka. - powiedziała, a w jej oczach zebrały się łzy.

- Spokojnie mamo. - powiedziała brunetka i przytuliła swoją rodzicielkę.

- Mała tylko pamiętaj. Jeżeli będziesz czegoś potrzebowała, masz do mnie zawsze dzwonić. - powiedział Pan Tomlinson i przytulił Mercy.

- Pamiętam. - powiedziała. Uśmiechnąłem się i odwróciłem wzrok. Przede mną stała moja teściowa.

- Bądź dla niej dobry. - powiedziała i otarła jedną łzę.

- Będę. - uśmiechnąłem się, a Ona mnie przytuliła. Złapałem dłoń Mercy i razem skierowaliśmy się do samochodu, który miał nas zawieźć na wesele. - Kocham Cię Mercy. - wyznałem.

- Kocham Cię Niall.