He will try

Midas'

MIDAS could not take it all on. He was just standing in front of Katryna. Hindi niya inaasahan na makikita niya ito. Ni hind inga niya maintindihan kung bakit imbes na sa office siya magpunta ay narito siya ngayon. It was still too early, Lara saw him leaving and he was asked where he was going, the only reason he told her is that he needed to go to the office, but in his heart he knew where he is really going and now, he's here.

Hindi niya alam kung anong sasabihin sa dalaga. They were standing face to face and after seven years, he felt that thump in his chest that only Kat can ever give him. She was only staring at him.

"Kumusta, Binibini?" Those words came out of his mouth so naturally. Mukhang naalarma ito dahil bigla na lang nanlaki ang mga mata ni Kat. Siya naman ay pinagsabihan ang sarili, hindi dapat niya sinabi iyon, she seemed appalled now. But she smiled.

"Anong ginagawa mo rito?" Tulad pa rin ng dati ito kung magsalita, malumanay, malinaw at buo. Hindi nagbago ang tono nito ngunit kung pisikal na hitsura ang pagbabasehan, malaki ang pinagbago ni Kat.

She had long black hair now, it suits her. Hindi na rin ito payat tulad noon. She gained curves in the right places. Kung hindi niya nga lang ito nakasama nang matagal noon ay hindi niya makikilala si Katryna.

"I just..." wanted to see you. Midas couldn't take it all in. Kat is her now. Paulit – ulit niyang sinasabi sa kanyang sarili na narito na si Kat sa kanyang harapan. She was standing there with a bag of bread in her hand. She looked simple and yet very beautiful. "I'm just here to return Salvador's phone." Finally, he found his voice. Inilabas niya ang telepono ni Salvador mula sa kanyang bulsa.

"Huh?" Tumingin ito sa inaabot niya. "Oh! Sab inga niya kagabi, ibang phone ang nadala niya. He was kind of worried kasi baka raw kumalat iyong videos diyan. Thank you." Inabot ni Kat ang phone ni Salvador. Napansin niya ang mga daliri nito, she has no rings. Ibig bang sabihin hindi pa rin kasal ang mga ito? Does that mean Salvador is going to marry a demolay too? Bakit niya pa kinuha si Kat kung sa huli ay iiwanan niya rin ito?

"How are you?" He found himself asking.

"Maayos naman ako, Mr. Torrero." Napatango na lang siya. Ang dami – dami niyang gustong sabihin rito pero hindi niya matagpuan ang kanyang tinig. Ni hind inga ma-digest ng buong pagkatao niyang narito na si Kat sa harapan niya. Tulad noon, Kat stands out, she shines bright and that brightness was enough to make him shine.

"I hope Salvador is treating you well."

"He is." Biglang tumawa nang pagak si Katryna. Napapailing pa itop. Hindi naman niya alam kung bakit but he had a feeling he needed to leave now. Hindi naman siya kailangan dito, clearly, she's fine just like what she told him. "Well, uhm, do you wanna have some coffee? Tatawagan ko na rin si Chava para puntahan ka rito. Come."

Nilagpasan siya nito. Ang tagal niyang nakatayo sa labas bago siya nagdesisyong sumunod rito. He entered the farm. Nakita niyang naglalakad pa rin si Kat sa may red-brick road, napapagitnaan iyon ng mga daisies. She went inside, siya naman ay halos takbuhin na iyon, napakalakas ng kabog ng dibdib ni Midas. Hindi niya alam kung anong kalalabasan nito. He realized that he was in an office. May anim na office table roon. He had an idea what kind of business this is, and somehow he felt proud of her.

"Upo ka." She said. "Tatawagan ko si Chava. Anyway, gusto mo ng coffee?"

"Sure."

"Kapeng barako ito."

"Okay lang."

"Wait lang." She turned around and went to the coffee maker at the side. He was just watching her pero napatingin ito sa kanya kaya bigla siyang nag-iwas ng tingin. He stood up to entertain himself, maraming larawan roon ng mga bulaklak tapos iyong ilan ay mga larawan ni Kat kasama si Salvador at ang anak nila. He stood there looking at the photo. Kat seemed so happy in that picture. Katabi niya si Salvador tapos si Salvador ang may hawak sa bata, sa ilalim noon ay si Salvador ang Mama ni Kat, si Kat at ang batang babae. They looked happy.

"Here's your coffee." Bigla siyang napalingon rito. Inilapag ni Kat ang kape sa coffee table sa tapat niya. Bumalik siya sa pagkakaupo pagkatapos ay sumimsim ng kape sa kanyang tasa. Kat walked towards the office table just in front of him to make a call. He busied himself.

"Chava? Chava baby, wake up na..." Napakalambing ng boses nito. Pinilit niyang balewalain ang inis na nararamdaman niya pero hindi niya kaya. Kagabi habang iniisa – isa niya ang photos and videos ni Kat sa phone ni Salvador ay nakita niyang halos lahat ng video na iyon ay si Kat na nagsasabi ng Chava, Chava baby, I love you.

Baby, baby, baby damulag naman si Salvador and why the fuck does he call him Chava? Pumayag naman iyong isa, pang – abnoy iyong Chava.

"Chava, baby, gising na. May bisita ka. It's kind of urgent. Yup. A legacy. Bilisan mo, baby ha." Tinapos na nito ang tawag. Kat sat on her swivel chair. He couldn't even look at her.

"Cute kid." Bigla na naman niyang naisip magsalita. Nakatingin kasi siya sa litrato noong batang babae. Napatingin siya kay Kat. May kung anong ngiti sa labi nito na hindi niya maintindihan. Para bang may alam itong hindi niya alam.

"Thank you."

"How old is she?"

"Young." Matipid na wika nito. Napatitig siya kay Kat. Naging mailap kasi ang tingin nito sa kanya, hindi katulad kanina.

"I see. I have a son too." He was trying to make a small talk. Kat nodded at him.

"How old is he?" It was her turn to ask. Pinantayan niya ang sagot nito.

"Six. He's young too but he loves to read already. Nakakatuwa nga." He smiled at Kat. Kahit paano ay nawawala ang kaba niya, he wondered what's going in her mind at this moment. "Does your daughter like reading too? You like books."

"Bata pa si Sana, wala pa sa loob niya iyon. Mapaglaro siya, mukhang hindi niya mamanahin ang hilig ko sa pagbabasa. Your son must be intelligent, Mr. Torrero. I saw his picture, Alvaro commented on your post, so nadaan iyon sa newsfeed ko. He looks like you."

"Thank you." Kat sighed.

"I had a son too."

Had? Napatitig siya rito pero hindi na niya nagawang magtanong dahil bigla na lang tumayo si Kat.

"Oh, Chava is here!" Pumasok si Salvador sa office. Galit na galit ito.

"What the fuck are you doing here, asshole?!" Pagalit itong humarap sa kanya. Hindi naman siya nagulat o nakaramdam man lang ng kaba. "Ano?!"

"Chava, calm down. He came here for you phone."

"What phone?!" Sigaw na naman nito pero bigla itong natahimik. "Ah? Ikaw ang nakapulot ng phone ko? E di sayo pala ito!" Inilabas nito mula sa bulsa ang phone niya. "Bakit ba kasi tinabi mo sa phone ko iyang phone mo?! Tang ina ha! Ano?!"

"Chava!"

"Ay, Mama, nag-bad word si Daddy!" Napalingon ang lahat nang marinig ang matinis na boses na iyon. The little girl was standing near the door with a stuffed pony on her hand. She was wearing a pair of gray sweatpants too and a white v-neck shirt like Kat, come to think of it, Salvado was wearing the exact same outfit.

They looked like a real family.

"Mama, nag-bad word si Daddy, lalagyan siya ng sili ni Yoya! Ay may mama! Ay siya iyong sa coffee shop! Hello po! Ako po si Minea Alessana Encinas. I like ponies and I have two horses!"

"May bisita pala tayo." Isa na namang pamilya na tinig ang narinig ni Midas. He saw Kat's mom, kapapasok lang nito sa pinto.

"Magandang umaga po."

"Sa'yo rin, Midas. Kumain na ba kayo? Magsikain na tayo."

"Kami lang ang kakain." Wika ni Chava.

"Sumama kang kumain sa amin, Midas."

"Pero Mama!" Napasigaw si Salvador. Si Kat ay patuloy na inaamo ito. Hindi lingid sa kanya ang ginagawa nitong paghaplos sa likuran nito.

"Kung tao siya humarap rito, tao mo siyang pakitunguhan, Salvador." Sa ganang ganoon ay natahimik ito. Kinuha na lang nito ang kamay ni Kat ay hinatak ito palayo sa kanya. Sinama nito ang batang babae tapos ay naiwanan na naman siya sa loob ng opisinang iyon. He took a deep breath and followed them. Naglalakad lang naman ang mga ito, nauuna ang mama ni Kat, kasunod ang mga ito. Hawak noong dalawa ang batang babae sa magkabilang kamay tapos ay patalon – talon pa ito.

Hindi nagtagal ay natanawan na niya ang isang bahay. Doon siguro nakatira sila Kat. They reached the house and they got in. Isang napakatahimik at napakalinis na kabahayan ang sumalubong sa kanya. Nauna si Kat at ang mama nito sa dining area, si Salvador naman ay tinitingnan siya nang masama.

"Sana hindi ka na nagpunta."

"I needed my phone back."

"There are other ways, asshole. Wala ka bang EA kasi ako meron. I can just give him an order to fucking find you. You live in the Manila, you drove hours just for the fucking phone? O baka naman excuse lang iyon kasi gusto mong makita si Yna?"

"And what do you care? It's been seven years, Salvador, but I didn't see any ring on her finger. Bakit kinuha mo pa siya kundi mo siya kayang panindigan? Are you going to marry that demolay your grandmother picked for you?"

"Wow! Paninindigan, BIG FUCKING WORD, Torrero! Hindi mo nga napanindigan noon si Kat and now you expect me to do the same? Whatever I have with Kat, it's special, nagkakaintindihan kaming dalawa, you stay out of our lives!"

"Salvador." Napalingon si Salvador nang tawagin ito ng Mama ni Kat. He sighed. "Kakain na. Lika na, Midas." Iniwanan kami ni Salvador. Iyong mama ni Kat, tiningnan ako. Hindi ko naman alam kung anong sasabihin ko. "Sana, Midas, ito na ang huling pagkikita nating dalawa, pero kahit siguro ipanalangin ko iyon ay may ibang adya ang tadhana."

xxxx

Katryna's

"THANK YOU po!"

Nakangiti si Kat habang pinagmamasdan si Sana na kumakaway kay Midas. Nauunang maglakad ang lalaki kaysa sa kanila. Nagpaalam na itong aalis pagkatapos nitong kumain. Siguro ay nahiya lang itong tanggihan ang alok ng kanyang ina, pero marahil ay damang – dama nito ang bigat ng pakikitungo ni Chava rito.

Hindi niya inasahan na pagkatapos ng pitong taon ay makikita niya pang muli ang binata. Kulang ang sabihing nagulat siya nang makita itong nakatayo sa harapan niya nang umagang iyon. Tulad ng dati ay humihinto ang kanyang puso tuwing tatawagin siya nitong Binibini ngunit alam niyang wala namang ibig sabihin para sa binata ang katagang iyon.

"Thank you for breakfast." Wika nito habang nakatayo sa may gate ng flower garden niya. Nakatayo ito sa kanyang harapan, habang si Sana ay napapagitnaan nilang dalawa. Hindi niya alam kung ilang beses niyang pinigilan ang sarili niyang umiyak habang pinanonood ang interaksyon ni Midas at ni Sana. She never thought she'd see them together, kaya sobrang emosyonal niya ngayon.

"Thank you for returning, Chava's phone."

"Thank you po!" Masayang wika ni Sana. "Sayang po! Hindi mo nakita ang horses ko!" Midas looked at Sana.

"You like horses?"

"Yes po! Gusto kong maging Polo player paglaki ko! Sabi ni Daddy ko ihe-help niya ako!" Lumuhod si Midas sa harapan ni Sana. It took a lot of effort for Kat to not cry. Her heart melted like ice cream under the sun.

"I played Polo too back in college. Ka-team ko ang Daddy mo."

"Ay wow! Magaling ka rin bang mag-horse?!"

"Yes."

"Ows?!" Sana made a face and then, she faced her. "Mama, magaling ba siyang mag-horse?!"

"Your mom doesn't know, she never watched me play before."

Ah... that bitter-sweet memory. Kat never told Midas she was there in his every game. Hindi na rin naman niya sasabihin ngayon kasi para saan pa?

"Sayang naman, Mama. Diba sabi mo nanonood ka ng play kapag si Daddy ko?! Bakit sa kanya di ka nanonood?!" Napatingin si Midas sa kanya.

"Napakadaldal mo talaga." Wika niya habang hinahaplos ang buhok ni Sana.

"I'll leave now."

"Okay..." Pero hindi umaalis si Midas. Nakatayo pa rin ito sa kanyang harapan.

"Sige na, baka ma-traffic ka pa."

"Okay..." He nodded at her. Tinalikuran siya nito pero bigla itong huminto saka tumingin muli sa kanya. "Kat... pwede ba tayong mag-usap?" Tanong nito sa kanya. She knew that he just didn't come here for Chava's phone. "Kahit saglit lang sana..." Mahinahong wika nito. "Kung ayos lang sa'yo..."

She looked at Sana.

"Baby, punta ka muna kay Ate Cheche, sabihin mo, sabi kamo ni Mama, pinapahatid kita sa house. Tell Yoya na umalis muna ako sandali ha?"

"Opo, Mama! Bye po!" Kumaway si Sana kay Midas tapos ay lumakad na ito papunta sa pwesto ni Cheche. Huminga siya nang malalim at tumingin kay Midas.

"Sunod ka sa akin. We can't talk here, mainit ang ulo ni Chava sa'yo." Tinalikuran niya ito. Kinuha niya lang ang kanyang kotse saka siya sumakay, hindi niya kayang makasama si Midas sa iisang sasakyan, baka bigla na lang siyang magwala. Wala naman siyang balak na magtagal.

Nilabas niya ang Toyota Hilux at pinasibad na iyon, nakita niyang nakasunod ang sasakyan ni Midas sa kanya. Walang kahit anong inaasahan si Kat, wala siyang kahit anong gustong mangyari, kakausapin niya si Midas ngayon dahil alam niya sa kanyang sariling kailangan niya rin iyon. She wants to hear whatever he is going to say.

After twenty minutes of driving, narating niya ang lugar na pagdadalhan niya rito. She parked her car on the sides, sumunod naman ito. She got out, he got out too. Tiningnan niya ito tapos ay naglakad siya. He was following her. Huminto siya at saka hinarap ito.

"Here?" He asked her. "I mean, yes."

"Tungkol saan?" Tanong niya although she had an idea.

"I wanted to apologize. Alam kong huli na, Kat, but I want to apologize. Hindi ko alam kung mapapatawad moa ko, or if this matter, I didn't leak that video. I tried looking for the culprit, Kat, pero hindi ko nakita." She was only looking at his face. Kita naman niya sa mukha nitong sinsero ang mga sinasabi nito kaya lang tama si Midas, this didn't matter, hindi naman siya nag-e-expect ng kahit ano kay Midas noon.

He was young, he doesn't have any concrete plan, he didn't know what he wanted at that moment in time, wala siyang inaasahang kahit ano mula rito.

"I'm so sorry if I didn't catch you when you fall, I'm sorry I wasn't with you when you needed me the most. Kat, I regret everything I said and did and didn't do. Kat, I'm so sorry."

Wala siyang masabi. Hindi niya gusto ang naririnig mula kay Midas. She never expected anything from him. Totoo iyon. Tinanggap niya ang lahat ng iyon dahil alam niyang kapalit nito ay ang makakabuti para kay Midas.

"I realized, Kat that before all of these, you are indeed the only person that loved me unconditionally, but I wasted it all. I'm so sorry, Kat. Hindi ko na maibabalik ang kahit ano pero sana... sana... tanggapin mo ito."

From his back pocket, Midas took out a white envelope. Ilang beses kumurap si Kat, iniisip niya kung ano ang ibinibigay ng lalaki sa kanya. Nanginginig ang kamay niyang kinuha iyon at binuksan ang envelope. There's a letter inside, and it's from the Professional Regulation Commission. Her hand shook reading the letter, hindi lang iyon, ay sulat rin galing sa korte na nagpapatunay na legal ang sulat na hawak niya.

She got her license back.

She looked at Midas.

"I didn't where to find you. I tried but I always fail. A year after you left the school, after the revocation of your license, inayos ko lahat, Kat. I wanted to give it to you so you can have that Ph. D on your last name, pero kahit anong gawin ng mga tao ko, hindi ka nila makita."

Her tears fell. Hindi siya nagsasalita. Tumalikod si Midas, hindi niya alam kung saan ito pupunta o kung aalis na bai to, but then he came back. May hawak itong isang brown envelope, muli ay inabot nito iyon sa kanya.

"I remembered you saying that you wanted to finish your doctorate. I remembered you saving your paper in my flash drive, I gave it to Mrs. Dominguez to check if it's done, she did some revisions, Kat at noong natapos ay pinasa niya iyon in behalf of your name, so..."

Hindi magtigil ang mga luha ni Katryna habang nakatingin siya sa diplomang hawak niya. Isa iyong patunay na natapos niya ang huling requirement para sa completion ng kanyang Doctorate at siya na ngayon si Katryna Magracia. Ph. D. She graduated on 2013 – a year after the scandal that broke her into million pieces.

"Kung nakita lang sana kita nang mas maaga, mas maaga kong naibalik ang lahat ng iyan." Midas is looking at her. "I'm so sorry, Kat, I tried but every time, I failed miserably. Ang buong akala ko ay hindi ko na maibibigay iyang mga iyan sa'yo. Please, Kat. Say something. You always made sure that I'll reach for my dreams, and I wanted to do the same, nahuli nga lang."

Hindi talaga niya alam ang sasabihin niya. She looked at him.

"I'm so sorry..." She muttered. "I'm so sorry..."

"You don't need to apologize. You did nothing wrong." He said to her. "Naiintidihan ko na lahat at kung bibigyan ako ng pagkakataon, itatama ko iyon, magiging mas matapang ako para sa'yo noon. You needed me but I was never for you, I'm so sorry, Kat."

"We had a son." Mahina ngunit malinaw niyang wika. Natigilan si Midas at napatitig sa kanya. "We had a son, Midas." Sa tingin niya ay kailangan na rin naman malaman ni Midas ang totoo. Masyado nang matagal ang pitong taon. Napaawang ang labi nito.

"What?"

"We had a son... but I gave birth to a still baby." Lumuhod si Katryna upang makita ni Midas ang maliit na nitso sa pagitan nilang dalawa.

Minos Alessandro

Napaluhod rin si Midas.

"We had a son..." Tila hindi ito makapaniwala. She looked at him. Napaluha rin ito. "I'm so sorry, I wasn't there..." He looked at her. "We had a son..."

"And a daughter." Sa pagkakataong iyon ay napaawang ang labi ni Midas habang nakatingin sa kanya. "They're twins."

xxxx

Midas'

"BABE, where had you been?"

Sinalubong si Midas ni Lara pagkauwi niya ng bahay. He left Tagaytay early but he came home late. Hindi siya pumasok sa office, buong maghapon siyang tinatawagan ng Papa niya at ni Lara pero wala siyang balak sumagot sa mga ito. Isa lang ang tumatakbo sa isipan niya, may anak sila ni Katryna, kambal ang anak nila, pero namatay ang isa. He lost a son and he didn't know about it until now, ngayon pa lang siya magluluksa.

"Babe, okay ka lang?" Lara seemed so concern. Hindi niya ito pinansin. Umakyat siya sa silid ni Milo, doon natagpuan niya ang kanyang anak na nagbabasa na naman ng kung ano. He loves reading, he loves book, minsan niya lang ito nakitang naglalaro, at kung naglalaro man ito, ay puro board games naman. He loves scrabbles.

"Dad? You're home! I'm reading the tale of the fox. It's good." He smiled at him. Nahiga siya sa tabi nito at saka niyakap nang mahigpit si Milo. He was silently crying for the son that he never met. Ang sakit sa loob. Lahat ay ginagawa niya para kay Milo pero ang batang iyon, nawala na lang basta nang hindi man lang niya nakikilala o nayayakap man lang.

Sana...Sana is his daughter and God knows how much he wanted to embrace his little girl. Hindi niya malimutan ang naramdaman niyang paghinto ng kanyang puso nang makita niya si Sana sa unang pagkakataon. He didn't know, that's why he thought that she was Salvador's. Isa pa, apleyido ni Salvador ang gamit nito. Nakaramdam siya ng pag-aalala dahil baka ikagalit ni Salvador ang pagsasabi ni Kat sa kanya ng totoo. He needed to talk to him for that, baka saktan nito si Kat.

"Dad, I can't breathe." Sabi ni Milo. Binitiwan niya ang kanyang anak at hinagkan sa noo.

"I love you, Milo."

"I love you, Dad! Why are you sad?"

"I lost something." He said. Milo wiped his tears.

"That's sad. But you can always look for it."

Sana nga ay ganoon kadali iyon. He stayed with Milo until he felt a little better. Lara called them for dinner. Kahit paborito niya ang pagkain ay hindi pa rin siya makakain nang maayos. He kept on thinking about Minos Alessandro and Minea Alessana.

"Midas, are you okay?" Lara asked him again that night before going to bed." He looked at her. She was sitting on her side of the bed. Naisip niya ang mga ginagawa nito para sa kanila ni Milo, Lara is a good person, a good mom and a good partner and he thinks that she doesn't deserve to be lied at.

"Thank you, Lara for everything..."

"What? Why are you talking like that? Kung anuman ang ginawa ko ay para iyon sa inyo ni Milo, mahal ko kayo. Mahal kita..."

He nodded.

"Mahal kita, Midas." She even touched his face.

"I'm so sorry, Lara." He said. Bigla ay binitiwan nito ang kanyang mukha. "I'm so sorry..."

"For what?"

He kept on shaking his head. Nakatitig lang si Lara sa kanya.

"I don't love you like that, Lara. I tried, but I can't. I'm so sorry."

Lara's tears fell.

"Is it her?" Hindi siya kumibo. "Si Katryna pa rin ba, Midas? How? She's a bitch. A slut! Niloko ka niya! May relasyon sila ni Salvador noon habang karelasyon ka rin! I am the best woman for you! Why do you keep hanging on to that... that..." She burst into anger. Ngayon niya lang nakitang galit ito nang ganoon.

"She's NOT a demolay, Midas!"

"I don't care about that. Lara!" Tumaas na rin ang boses niya. "We're in the real world now. Not because you're a demolay you'd end up with a legacy, siguro sa iba, pwede, but us, I don't love you. I am thankful for everything you've done for me and our son, but that's it. I'm so sorry."

Lara slapped him. He let her. He didn't say anything, he deserved that. Matapos ng ilang sampal nito ay tumayo siya upang pumunta sa silid ni Milo. He laid beside him and embraced his kid.

He will do everything to be the man that Katryna and Sana needs now. He will try.