Fragile Girls vs Sadist Guys

Chapter 34______________________________________

Yu POV

“Ami!” inikot ko ang buong kwarto pero wala siya doon. Pati ang mga damit niya. “Damn….Ami where did you go!” sinuntok ko yung pader. “Are you also going to leave me without saying anything?” napansin ko ang isang sulat malapit sa lampshade.

Letter:

“Pagpatak ng alas dose bumalik na si Cinderella sa pagiging ordinaryong tao. Bumalik na ang karwahe sa pagiging kalabasa. Sana ang pagtagpo ng tadhana nating dalawa ay isang panaginip lang. Sana ang lahat na ito ay panaginip lang na madaling kalimutan. Isang panaginip sa malamig na gabi ng January. Paalam aking prinsipe.

“Tch….” Napaupo ako sa lapag at paulit-ulit na sinusuntok ang lapag hanggang sa magdugo na ang kamay ko. “Why….” Hindi ko namalayan may luha ng tumutulo galing sa mga mata ko.

Don’t leave me alone….

My princess.

Habang patuloy sa pagsuntok sa lapag napansin kong may taong nakatayo sa tabi ko. Ang tatay ko.

Agad akong tumayo at hinawakan ang kohelyo niya.

“What the hell did you do to her? Didn’t I tell you don’t interfere in our relationship!” galit kong sabi. Inalis niya ang pagkahawak ko sa kohelyo niya.

“I only did the right thing. You already have a fiance, you need to marry Anna.”

“I don’t need to marry her, just admit it already! Our company need her not me. If I ever marry her our company will get a big share from their family. But I don’t freaking need that! You can’t control me like my sister or my mother, I’m already seventeen and I have the right to have my own decisions.”

Umiling siya. “You’re right, you are only seventeen. Sundin mo lang ang mga sasabihin at iuutos ko sayo dahil lahat ng ito ay mas makakabuti sayo.”

Sinuntok ko yung pader.

“Hindi ko gagawin yan! Gagawin ko ang lahat para hindi matuloy ang engagement naming dalawa ni Anna. At si Ami ang mahal ko kung kakailanganing itapon lahat ng kayamanan ko gagawin ko yuon.”

“I see, so you have trust on her that much. What if I told you that she was the one who told me she’s going to leave the house.” Nagulat ako sa sinabi niya.

“She won’t say that. Hindi siya ang taong sumusuko o nagpapatalo.”

“Kung yaan ang pinaniniwalaan mo wala akong magagawa. Malalaman mo na lang bukas.” Naglakad na siya papalayo pero tumigil rin at may sinabi sa akin. “Hindi ba sinabi ko sayo dati, if you place your trust on someone that someone will only hurt you and leave you once again. Just like your mother did to me and you.” Tulutan na siyang umalis.

“…”

Ami POV

<<<<<<few hours ago.

“So are you willing to leave?” tanong sa akin ng tatay ni Yu.

Ano bang dapat ko isagot? Oo o hindi, kapag umoo ako sigurado ako paaalisin na niya ako sa bahay na ito kapag nag hindi naman ako sigurado ako may mga ibang taong madadamay. Hindi ko alam kung ano pwede gawin ng taong pinakamayaman sa bansa. Siguro kahit umalis na ako ng bahay niya pwede pa rin kaming magusap sa school….diba?

I have no choice but to say yes.

“Sige po…aalis na po ako.” Pinilit kong pigilan ang panginginig ng boses ko.

“Great.  Huwag kang magalala dahil patuloy pa rin ang scholarship mo sa school. Kaso magaasign ako sa ibang students na bantayan ka. Kapag nakita ka nilang nakikipag usap sa anak ko irereport kaagad nila ito sa akin.”

“A-ano pong ibig niyong sabihin…” hindi ko na napigilan ang pagnginig ng boses at katawan ko.

“Hindi mo pwedeng kausapin ang anak ko o lumapit man sa kanya. If ever he talks to you I want you to ignore him and pretend you didn’t saw or heard him. Understand?”

“……Ye-yes…..”

“Makakaalis ka na. Magsimula ka ng magimpake.” Umalis na ako at dumeretso sa kwarto para magimpake. Kinuha ko lang ang orihinal kong damit at iniwan ang mga binigay niyang damit sa akin.

Bago umalis ng tuluyan nagiwan muna ako ng sulat.

Bakit ganun kahit alam kong hindi na ulit kami maguusap o magkikita ni Yu hindi ko magawang umiyak siguro naging bato na yung puso ko….ano kayang magiging reaksyon niya kapag nalaman niyang umalis na ako? Magagalit kaya siya o iiyak?

Pagkatapos ko magsulat umalis na ako, dumaan ako sa back door para hindi ko na masalubong sina Lola Dalia.

>>>>>>Present

At ngayon eto ako walang kaalam-alam kung saan pupunta. 8:00 na ng gabi at hindi ko alam kung saan ako pupunta.

Kapag bumalik ako ngayon kayna tita barbie sigurado ako samo’t sari ang ibabagsak sa akin na tanong non. Kapag kay Angela naman not a great idea, una malalaman ng parents niynag nakikisalimuha siya sa ordinaryong tao katulad ko, pangalawa malalaman niyang kayna Yu ako tumitira. Ganun rin naman ang dahilan kung bakit hindi ako pumunta kayna Mathew at Franz. Hindi naman pwede kayna kuya dahil sa dorm siya nakatira….kanino ba dapat ako pumunta yung taong walang interes na tanungin kung bakit ako naglayas….

Ding Dong

“Yes, who is it?”

“...H-hi Espasol(Michaella)” sabi ko habang pinipilit na ngumiti.

“Plain girl(Ami)?! What the hell are you doing in front of my house?!”

“Parang gusto ko pumunta dito ah! Huwag ka ng umangal at papasukin mo na lang ako!”

“Ayoko nga, no way!”

“Mich may problema ba?” sigaw ng isang babae mula sa living room, nanay siguro niya.

“Nothing!” sigaw pabalik nito. “Come with me.” hinawakan niya ang kamay ko at nagmadaling umakyat sa taas ng kwarto niya. “Just wait here.” Pumasok siya sa kwarto niya. “Sorry but you have to leave, I have a visitor.” Sabi niya.

Hm? May kausap siya…mukhang may nauna na sa akin nakakahiya naman…

“…”

Bumukas bigla ang pintuan.

“Pinapunta mo ako dito ngayon pinapaalis mo na ako, just how bossy are yo-.” Nanlaki ang mata ng lalaking pilit tinutulak ni Michaella palabas ng kwarto. Nagulat rin ako. Ang taong nasa harap ko ay si Mii.

“EYE-.” Tinakpan ni Michaella ang bibig ko.

“Kapag narinig ka ng mommy ko you can’t stay here anymore.” Tumango ako.

“...” nagtitigan kami ni Mii. Ngumisi siya, agad akong nakaramdam ng inis.

Walang hiya to! Kung hindi lang talaga nasa bahay kami ni Michaella kanina ko pa to sinapak.

“Then see you tomorrow.” Sabi ni Michaella kay Mii.

“Yeah.” Mas lalong nanlaki yung mata ko sa mga sumunod na nangyari. Lumapit si Mii kay Michaella at hinalikan ang labi nito. Pagkatapos ginulo nito ang buhok ni Michaella. Tuluyan na siyang umalis.

Natulala lang ako.

“Ano pang tinatayo-tayo mo diyan pumasok ka na sa loob.”

“Ah! O-okay.” Pumasok na ako sa kwarto. Ang ganda ng kwarto niya talagang malalaman mong babae ang nagmamayari nito. Merong isang malaking kama na may kulay pink na bedsheets habang ang lapag ay may kulay blue na karpet. Meron ding isang malaking lamesa na may salamin nakapatong dito ang iba’t ibang pabango. Pero ang pinaka nagpapaganda dito ay ang mabangong amoy sa loob ng kwarto.

“9:00 p.m. na at matutulog na ako. Its bad for my skin to stay up too late. Sorry to say pero hindi ako yung tipo ng babaeng makikipag share ng kama kaya diyan ka na lang sa lapag. Kunin mo sa closet yung isang matress at kumot, iibigay ko rin sayo yung isnag unan.” Binato niya sa akin ang isang violet na unan.

Kinuha ko ang matress sa may closet at inayos ito sa lapag. Umiga na ako dito at sinubukang matulog pero ayaw pumikit ng mata ko.

“Um…” magsasalita na sana ako pero pinutol niya.

“Nakikitulog ka na nga lang huwag ka ng magreklamo. Hindi ako nagpapatay ng ilaw kapag natutulog.”

“Hindi naman ako magrereklamo eh mag tethank you lang.”

Pero ang totoo magrereklamo na talaga sana ako.

“….So….bakit ka naman naglayas….”

“Eh? Ano ba yan akala ko hindi ka interisado tanunin kaya dito ako pumunta yun pala tatanungin mo rin ako. Bago ko sagutin yan pwede bang ako muna ang magtanong…ano na ang relasyon niyong dalawa ni Mii?”

“M.U., I think. We already have a mutual understanding about our feelings for each other pero he’s still not courting me. Maybe he’s shy.”

“Ganun ba.”

“Don’t change the topic and answer my question.”

“So-sorry…pero hindi ko talaga pwede sabihin….”

Hindi naman sa hindi pwede sabihin kundi ayoko lang talaga ipagsabi.

“Well kung ayaw mo edi wag, I won’t force you naman eh. Huwag ka na ngang maingay I’m going to sleep na.”

“Okay, good night.” Halatang nagulat siya sa sinabi ko. Hindi ko alam kung imagination ko lang yuon pero narinig kong bumulong rin siya ng ‘good night’ pabalik sa akin.

The next day, SCHOOL

Madaling araw pa lang umalis na ako sa bahay ni Michaella dahil baka mapansin pa ng nanay niya. Sa school na lang ako nagpalit ng uniform dahil January ngayon sinuot ko muna ang jersey jacket ko. Madaling araw pa lang kaya natulog muna ako sa classroom.

Gumising rin naman ako kaagad ng maramdaman kong sumikat na ang araw.

Dumating na rin ang oras na kinakatakutan ko, ang pagdating ni Yu. Katulad ng hinala ko kasing bilis ng hangin ang paglapit niya sa akin. Pero kung gano kabilis ang paglapit niya sa akin ganoon rin kabilis ang paglayo at pagdedma ko sa kanya.

“Oi, Ami!”

“Anj! Nagugutom ako punta muna tayo sa cafeteria.”

“Okay!” hindi napansin ni Anj na iniiwasan ko si Yu. Akala nila tampuhan lang ito katulad ng dati. Tanging kami lang dalawa ni Yu ang may alam sa mga nangyayaring kaguluhan sa mundong kinagagalawan namin ngayon.

Lumipas ang minuto, oras, hanggang sa maguwian na. Lumipas ang araw, linggo pero hindi ko pa rin siya pinapansin katulad ng utos ng tatay niya. Pinakiusapan ko si kuya na hanapan ako ng isang apartment na pwede ko tirhan dahil ayoko pa bumalik sa bar kung nasaan nadoon si Tita Barbie.

Alam kong nakakahalata na rin ang mga kaibigan namin pero ni isa sa kanila walang lakas ng loob itanong kung ano ang dahilan. Kada pagiwas ko sa kanya kitang-kita ko ang masakit na expresyon sa mukha ni Yu. Wala akong magawa kundi magbulag-bulagan na lang sa realiyad.

---

Dalawang linggo na ang lumipas simula ng umalis ako sa bahay ni Yu. Kahit ako hindi ko alam kung hanggang keylan ko pa matitiis ang ganetong situwasyon. Pero ang mas nagpapasakit sa puso ko ay hindi sumusuko si Yu pilit niya akong kinakausap, umaasang kakausapin ko siya pabalik.

Wala na akong magawa kundi tumakbo na lang sa C.R. at pilit na pinipigilan ang pagtulo ng mga luha na galing sa mata ko.

Ilang linggo na lang gaganapin na ang foundation day, nagsimula na mag ayos ang mga estudyante. Punong-puno ng kasiyahan ang buong campus pero ako hindi ko ito nararamdaman.

Kakatapos ko lang gawin ang mga dapat asikasuhin sa student council. Alam kong kapag nagbagal bagal ako makakasalubong ko si Yu at ayokong mangyari yuon. Kaso wala eh ganun talaga pilit kaming pinagtatagpo ng tadhana. Mahirap talaga kapag sariling tadhana mo na ang kalaban mo.

Nagkasalubong kaming dalawa ni Yu sa hallway ng main building dahil uwian na wala na masyadong tao. Nagmadali akong naglakad pero biglang sinigaw ni Yu ang pangalan ko kaya napatigil ako.

“Ami!.....pwede bang pakinggan mo ako?”

“….”

“Okay lang kahit hindi ka na tumingin sa akin, manatili kang nakatalikod pero sana pakinggan mo ako mabuti.”

“…” hindi pa rin ako nagsalita ngunit hindi rin ako umalis sa kinatatayuan ko dahil alam ko sa sarili ko gusto ko rin malaman ang sasabihin niya.

“It’s been two weeks since we talk to each other like this. You don’t have to tell me the reason because I already knew. But tell me….is it true that you were the one who told my father that you want to leave?”

Hindi ko siya sinagot.

“So you’re still not gonna talk. But its okay, I understand. Ami…” sa pagtawag niya ng pangalan ko naramdaman ko ang pagsakit ng lalamunan ko, siguro dahil pinipigilan ko ang pagiyak. “Ami, namimiss ka na ni Maru at Haru….Ami namimiss ka na nina Lola Dalia, Ami……namimiss na kita……keylan ka ba babalik? Hindi ko namalayan nasanay na akong may katabi ako sa kama….nasanay na akong may kasabay kumain sa hapagkainan…..sabi mo sakop ko na ang mundo mo, ang bawat galaw mo…mukhang ganun rin ang ginawa mo sa akin. Hindi mabubuo ang mundo ko kapag wala ka….pati ang galawa ko hindi ko magawang itama kung wala ka naman sa tabi ko…..pati na rin ang puso ko…..natabunan mo na lahat ng bagay, tao, na nandito sa loob ng puso ko. Kasi umaga, tanghali, gabi, tanging ikaw lang ang nakikita at naaalala ko. Kahit ilang beses mo akong iwanan o kalimutan gagawin ko ang lahat para bumalik ka dito sa tabi ko. Dahil ma-.” Bago matapos ang sasabihin niya tumakbo ako ng mabilis at iniwan siya.

Hanggang ngayon nagiintay siya sa akin….sorry….sorry…pero hindi ko kayang balikan ka…..sorry Yu….namimiss na rin kita….ang dalawang linggo na hindi tayo magkasama parang dalawang taon at higit pa na hindi kita kasama…gusto ko na bumalik sa piling mo.

Habang natakbo pilit kong pinipigilan ang pagiyak dahil walang solusyon ang pagiyak mas lalo lang ito magpapahina sayo. Yuon ang sabi nila pero hindi ko na talaga kaya.

I stopped running and crouched on the floor I hugged my knees.

“Ami…”

Halos madurog ang puso ko ng marinig ko an malungkot niyang boses. Kung gaano kasakit ang nararamdaman ko ngayon ganoon rin si Yu.

“….I wonder why you look so far away even though we are so close to each other….I want to kiss you, hug you, touch you but I wonder why do I feel scared to do all this things to you….I feel like when I touch you with this hands of mine you will break into small pieces like cinderella’s glass shoe….Why do I have to fall in love with a very fragile girl?”

Hindi ko na napigilan tuluyan ng lumabas ang mga luha sa mata ko.

Mahal rin kita, mahal na mahal pero katulad mo takot rin akong aminin ang lahat ng ito sayo….mahal kita Yu….

“…..” siguro napansin niya akong umiiyak nakita kong gusto niya ipatong ang kamay niya sa ulo ko para ikalma ako pero hindi niya ito magawa. Kitang-kita ang masakit na expresyon sa mukha niya na mas lalong nagpalkas sa pagiyak ko. Tumayo na siya at naglakad papalayo, hindi ko alam kung dahil alng ito sa nagtutubig kong mata pero nakita kong may kaunting luha sa mata niya.

“Y…u….Yu……sorry….sorry…..” nagpatuloy ako sa pagiyak.

Kung pwede lang sana maging panaginip ang lahat ng ito. Isang bangungot na madaling kalimutan…

Yu POV

Seeing her small shoulders trembling like that and trying to stop her own tears I wanted to comfort her and make her stop crying but I can’t do it. I was too scared, I was a coward, it felt like when I touched her she’s going to break.

But I also knew she wanted me to touch her…she wanted me to hold her hand and run away. I need to finish this endless nightmare for her and also for me.

---

Dumeretso ako sa hotel, susubukan ko ulit na kausapin si Anna para matapos na ang lahat na ito.

“Yu! Bakit ka napapunta dito?” masaya niyang tanong.

“Anna, let’s talk. A serious talk.” Pagkasabi ko nito napaltan kaagad ng galit na expresyon ang mukha niya.

“Yu hanggang keylan ko ba sasabihin sayo na hindi nga pwede at ayoko. Your family need me.”

“Magusap tayo hindi bilang anak ng mayayamang tao kundi bilang isang ordinaryong tao na minahal ang isa’t isa noon.”

“…” hindi na siya nagsalita pero dinala niya ako sa kwarto niya sa hotel kung saan siya nakacheck-in. Umupo siya sa kama, halatang di mapakali. “Dederetsuhin na kita, hindi ako makikinig. You’re only wasting your time.” Naglagay siya ng earphones sa tenga niya.

“Anna….please.” iniwas niya ang tingin niya sa akin. “Fine, I will talk to you like this.” Hinayaan ko na lang siya at nagpatuloy na lang sa pagsasalita. “Aaminin ko minahal kita pero noon yuon at hindi na ngayon. Hindi mo na mababago ang nararamdaman ko kahit pilitin mo pa ako. Kung magpakasal man tayong dalawa ni isa sa ating dalawa ay hindi magiging masaya. Sigurado ako kapag tinuloy natin ang kasal pagsisihan mo lang ito. Anna hindi ako ang tamang lalaki na para sayo sigurado ako merong lalaki na mamahalin ka ng buo.” Hindi pa rin siya nagsasalita. “Anna…I…I want to be with Ami, she’s the girl I love and the girl I will continue loving from now on. So please. Can’t we stop this game?” napatayo siya.

“Am I only a game for you? You stole my heart and then threw me aside! You left me….” nagsimula siyang umiyak. “Hindi ko alam ang gagawin ko kung mawala ka sa akin.”

“I didn’t hurt you, you were the one who left. How many times do I have to tell you this? At alam ko rin ang pakiramdam mo, ang mawala ang isang importanteng tao sa tabi mo, alam na alam ko yuon. Dahil alam mo rin ang ganetong pakiramdam hindi pa ba sapat iyon na dahilan kung bakit gusto ko ng pakawalan mo ako?”

“Yes! It’s not enough! How could you know that girl loves you back? What if she only wants your money?”

“You’re right, I don’t know if she loves me back but there’s one thing I definitely know and that is I want to be with her no matter what. Even if I need to sacrifice everything just to be with her I will do it.” Lumuhod ako sa harapan niya, halatang nagulat siya. “Even if I need to sacrifice all my pride.” Seryoso ko siyang tiningnan.

“Bakit? Baki ka nagka ganyan, where is the Yu I know? Ang Yu na kilala ko ay hindi ganyan kababaw! Bakit kaylangan mo ikahiya ang sarili mo ng ganyan para sa isang babae na katulad niya!!”

Binigyan ko siya ng isnag malungkot na ngiti.

“Kahit ako gusto ko malaman ang sagot. Bakit nga ba?” tumawa ako ng mahina. “Dahil sa kanya hindi ko na magawang magisip ng deretso, totoo pala ang sabi nila na nakakatanga at nakakabuang ang pagmamahal.” Bumalik ako sa pagkaseryso at muling tiningnan ng deretso si Anna. “Will you please finish this endless nightmare? I can’t take it anymore…I want to be with her.” Pinilit kong ngumiti pero alam kong may maliit na luha na tumulo galing sa isa kong mata.

“Ang totoo ayoko talaga kita pakawalan gusto kong ako ang mahalin mo pero pagkakita ko pa lang na katabi mo ang babaeng iyon sa kama alam kong imposible ng mangyari iyon. My mother said I should be with the person that could make happy and I think you’re not that ‘person’…..sige na pumapayag na ako….pinapakawalan na kita….”

Napatayo ako bigla. “Thank you so much.” Hinawakan ko ang kamay niya ng mahigpit. “Thank you…” nanginginig pa ang boses ko.

“….” Ngumiti siya. “Hey, Yu, can you let me confess one more time?”

“….Yeah.” seryoso kong sagot. Tumayo siya ng deretso at binigyan ako ng pinakamaganda niyang ngiti.

“I love you. Can you be my boyfriend?” yumuko ako.

“I’m sorry but I can’t. I love somebody else and I can’t live without her.”

“Haha….alam ko naman eh…..sige na….just get out of this room.” Tumalikod siya.

“Anna….”

“Ano!?”

“Thank you….” Mahina kong sabi sa sobrang hina parang pabulong ko ito sinabi.

“Stupid…” halatang umiiyak siya nung sinabi niya ito.

Pagkatapos ko sabihin ito lumabas na ako ng kwarto. Habang naglalakad palayo rinig ko ang pagsigaw niya at pagiyak niya ng malakas.

Anna…I will never forget about you, even if its small you have a place here in my heart because you were my first love. If I hadn’t met you I wouldn’t know what true love is. So thank you for loving me.

Kinuha ko ang cellphone ko.

“Hello Franz, I need your help. Can you also tell Anj……….yeah…….bye…..” binaba ko na ito. Ngumisi ako. “Now all the dramatic things are finish its time to punish my little Angel.” Naglakad na ako papunta sa parking lot.

---------------------------------

OHHH~! Ano nakaya ang susunod na mangyayari? Ano kaya ang punishment ni Yu kay Ami? Findi out in the next chap!! Don’t forget to VOTE and COMMENT!! Yung pic sa gilid ay yung guto hawakan ni Yu si ami pero di niya magawa.