Yala wordt wakker door een brommende motor en een harde klap.
Ze schrikt op en probeert zicht te bewegen, het lukt alleen niet ze zit aan alle kanten vast.
'Dat gaat niet kleintje het heeft geen zin' zegt een stem uit het donker.
Zachtjes stromen de tranen over Yala haar wangen.
Ze probeert te verbergen dat ze huilt, maar blijkbaar heeft de persoon het door.
'Je bent niet alleen meisje, er zijn meerdere meisjes meegenomen' zegt de stem opnieuw maar deze keer met een brok in haar keel.
'Ik ben niet alleen' vraagt Yala met een trillende stem.
Ze hoort nog een paar geluiden wat haar vraag beantwoordt.
'Geen zorgen kleine meid we gaan ons bevrijden' zegt de nog steeds onbekende stem weer.
Dan stopt de auto, ze hoort wat geschuifel wat haar constantie bevestigd, want niet veel later wordt de deur geopend.
Een man met een masker op loopt de donkere ruimte in.
Ze zitten in een vrachtwagen, de wagen is gestopt midden in het bos om de meisjes opnieuw te verdoven.
'Kijk eens aan de meisjes zijn wakker geworden' zegt de man waar je de rillingen van zou krijgen als je hem daadwerkelijk zal zien.
'Zwakkeling je verbergen met een masker, ben je soms te bang dat we spontaan dood gaan als we je gezicht zien' zegt de stem van het eerdere meisje fel.
De man lacht hardt wat een alleen maar angstaanjagend gevoel geeft aan Yala.
'Oh nee schatje, ik wil mijn mooie gezicht gewoon niet aan jullie laten zien. Maar geen zorgen ik zie jullie nog wel en dan zal de vraag zijn levend of dood' de man lacht schel en Yala krimpt onbewust ineen.
'Nou de vraag is eerder zien we jou dalijk levend of dood' de man heeft in een enkele beweging het meisje naar de andere kant van de ruimte geslingerd.
'Luister goed meisje, ik zal je een advies geven. Als je doorgaat zoals je nu doet zal je het niet lang overleven en dat willen we toch niet van zo'n mooi meisje als jij' de man grijnst kort en bedenkt zich kort wat hij met naar zal doen.
Hij kan er alleen niet lang over nadenken, want hij klapt al snel ineen.
Woedend kijkt de man het dappere maar domme meisje aan.
'Jij gaar eraan, ik wil haar opgehangen hebben en wil dat ze minstens 50 zweepslagen krijgt. Ik wil dat ze indien alle tijden wakker is, ze moet alles meemaken. Dit is een waarschuwing voor jullie allemaal' schreeuwt de man woedend naar de meisjes.
Al snel komen er meerdere mannen binnen en binden het meisje vast midden in de wagen.
Ze doen haar shirt uit en binden haar aan haar handen en voeten vast.
Ze zit als een rat in de val, ze kan nergens meer heen.
Even zit Yala een vlaag van angst door haar ogen schieten, maar die verdwijnt al snel in woede.
Woede tegenover de mannen die haar vastbinden, woede tegenover de man die de mannen had bevolen om haar vast te binden.
De mannen pakken een zweep uit de hoek van een klein kamertje die verstopt zat in de ruimte.
De mannen verzamelen zich om het arme meisje heen.
Één voor één slaan ze het meisje en als ze ook maar denken dat ze wegvalt gooien ze een bak water over haar heen.
Al is het de meeste van de keren onnodig, het bloed vermengt zich met het water waardoor het langzaam in de kleren van de meisjes trekt.
De bloed druppels spatten in het rond sommige belanden op Yala haar gezicht andere op haar kleding.
De zweepslagen worden onderbroken door een harde kreet, niet zomaar een kreet.
Het is eek Kreet van woede, wanhoop, angst. Er zitten zoveel emoties in de schele schreeuw die geproduceerd wordt door een meisje dat in de hoek zit gedrukt.
Ze schreeuwt dingen naar de andere meiden en al snel ziet Yala het patroon.
Ze geven elkaar tekens om de touwen door de snijden, het was een val voor de bewaker.
Het dappere meisje was slechts een afleidingsmanoeuvre.
Als snel zijn er meerdere meiden los en ze schakelen de overige mannen uit met een honkbalknuppel die ze in het kamertje hebben gevonden uit.
De meiden verlossen zich van de touwen en maken het arme meisje ook los.
Ze valt op de grond, maar vindt net haar evenwicht.
Strompelend volgt ze de meiden, maar voor ze de deur bereikt wordt ze gruw teruggetrokken.
De man die achter de bus stond te roken, had het lawaai gehoord en snijdt de keel door van het arme meisje.
Schokkend valt ze op de grond grijpend naar haar keel, ze ziet flarden van haar familie en haar vriendinnen.
Ze voelt het leven langzaam uit zich komen en zakt door haar benen.
De man kijkt grijnzend toe hoe het leven uit het arme meisje wordt gezogen en besluit daarna om achter de ontsnapte meisjes aan te gaan.
Hij rent het bos in en vindt een meisje die is gestruikeld en alleen is achtergelaten van de groep.
Ze was blijkbaar te zwak en alleen achter gelaten, achtergelaten om gevonden te worden.
Op dat moment besloot het meisje geen mensen meer te vertrouwen.
Ze werd terug gesleurd naar de vrachtwagen, onderweg terug zag ze het lijk van het arme meisje liggen.
Niet begrijpend dat ze dood was trok ze zich los en snelde naar het lichaam.
'Word wakker, kom op je moet rennen. Je hebt geholpen om de andere te redden red jezelf. Ik probeer sterk te zijn, maar je moet jezelf redden. Ik ben toch al verdoemd red jezelf. Voor mij ben je mijn held, weet je dat en nu wordt wakker en redt jezelf' ze schudt het meisje heen en weer in de hoop dat ze wakker wordt en weg rent.
'Ach meisje verdoe je tijd niet ze is dood, we gaan' ruw trekt hij het meisje weg van het lijk.
'Hoe heet je' vraagt hij schel.
'Yala'
En dat was het moment dat ze zeker wist dat ze deze keer niet kon ontsnappen.