'Yala, wakker worden je moet naar school lieverd' fluistert een lieve stem bij haar oor.
Glimlachend opent Yala haar ogen en gaat rechtop zitten.
'Hey mama, wil je mijn kleren uitkiezen' haar moeder keek haar verdacht aan.
Haar dochter wilde altijd haar eigen kleding uitkiezen.
'Wat ben je van plan Yala, lieverd' haar dochter keek haar met samen geknepen oogjes aan.
Waar Demi, de moeder van Yala, van smolt.
Al was het niet de bedoeling om schattig over te komen had Yala toch altijd het effect.
Wat vaak in haar voordeel werkte, maar in sommige gevallen zoals deze niet.
Yala zuchten luid en gaf zich gewonnen.
'Mag ik de familie ketting om, asjeblieft mama ik beloof om er voorzichtig mee te zijn' Demi keek haar dochter peinzend aan. Was het wel slim om haar dochter de familie ketting te geven terwijl ze nog maar 6 jaar oud is.
'Asjeblieft mama' Yala zetten haar puppy oogjes op wettend dat dit haar moeder over de streep zou halen.
Demi zuchtte luidt maar stond dan toch op om de ketting te pakken.
Iedereen in de familie kreeg een ketting met het familie wapen.
De ketting bestond uit een stamboom met het familie wapen in de stam geschreven.
In de bladeren van de boom stonden de namen van de familie leden en in sierlijke letters die van degene van wie de ketting was.
In dit geval was de ketting van Yala, iedereen die geboren werd in de familie Conner kreeg zo'n ketting.
Je kan zeggen dat het een traditie was.
'Hier Yala, wees er asjeblieft voorzichtig mee' kondigde Demi aan waarna ze de ketting overhandigde aan haar stralende dochter.
'Hij is zo mooi' bewonderd Yala de ketting.
Yala weet nu al zeker dat ze de ketting niet zonder slag en stoot kwijtraakt.
'Kom Yala, mam we moeten zo gaan' roept Brayn als hij de kamer binnenstormt.
Met zijn spijkerbroek en een zwarte shirt is hij klaar om te gaan.
'Jason is al klaar, mam schiet op' Brayn kijkt zijn moeder nog snel aan en loopt dan toch naar beneden.
Het is niet dat Brayn graag naar school wilt. Hij wilt gewoon niet fietsen door de regen en misschien komt het ook deels door het meisje dat bij hem in de klas zit.
Yala keek haar broer kort na en besloot dan toch haar warme bed achter te laten.
Al was Yala niet zo'n goede uitslaper, had ze toch veel geslapen.
Het zou kunnen dat het door de opkomende griep kwam of door het feit dat ze veel buiten speelt de laatste tijd.
Yala had zich snel aangekleed en strompelde naar beneden met haar sokken nog in haar handen.
Als ze beneden was kreeg ze haar brood in haar handen gedrukt door Brayn.
Hij wilde echt graag weg bedacht ze zich, is hij ziek?
Ze wist heus wel dat dat meisje invloed op hem had, dat had ze wel gezien aan zijn handelingen toen ze was gevallen.
Ondanks dat Yala haar beide broers soms heel irritant of in haar woorden Geflambeerde pannenkoeken vond hield ze toch van ze.
Of ze wist wat geflambeerd betekende, nee dat wist ze niet. Ze had het woord horen vallen in een restaurant toen ze pannenkoeken ging bestellen aan de lieve medewerker.
'Eet je brood nou op, we moeten gaan' schreeuwt Brayn bijna naar zijn zusje.
Brayn loopt ongeduldig heen en weer, waarom hij naar school wilt?
Nee niet om het meisje, maar hij had afgesproken om met een jongen te vechten.
Hij had gezegd dat zijn zusje maar een baby is en zich zielig gedraagt.
Brayn werd boos, hij had gezegd dat ze dit wel uit vechten.
'Schiet jij dan ook op, jij wilde gaan hoor' wordt Brayn uit zijn gedachten getrokken.
Brayn mompelt wat waarna hij snel in de auto duikt.
Snel rijdt de familie Conner richting school, die gelukkig voor Brayn niet zo ver is.
'Uitstappen lieverds, doe voorzichtig op school oké?' Spreekt Demi haar kinderen streng toe.
Ze worden toch zo snel groot denkt ze bij zich zelf als ze alle drie de auto uitstappen.
Yala is haar laatste kind, ze kon hierna niet meer zwanger worden.
Niet dat het haar dwars zat ze was super blij met haar drie kinderen en kon geen van allen missen.
Jason, met zijn domme grapjes en zijn drukke gedrag.
Brayn, met zijn beschermende gedrag en zijn wijze gedachten.
Yala, met haar altijd vrolijke gedrag en altijd het goede in mensen ziet.
Allemaal zijn ze perfect op hun eigen manier, Demi kan werkelijk niet kiezen wie ze het liefste vind.
Dat hoeft gelukkig ook niet ze kan ze niet kwijt en is het ook niet van plan om ze kwijt te raken.
Ondertussen bij Yala, ze had de grootste pret.
Ze gingen lezen, lezen vindt Yala het leukste vak die ze hebben.
Taal hadden ze al gedaan, tenminste alleen de opdrachten in het schrift nagekeken.
'Jongens jullie mogen lezen tot de pauze of jullie rekensommen afmaken oké?' Alle kinderen knikken netjes aan gaan aan de slag.
Het boek dat Yala leest gaat over een Fee, ze kan alles toveren en is erg gelukkig.
De fee is verliefd op een jongen, in haar klas zitten geen leuke jongens.
Yala vindt ze allemaal stuk voor stuk irritant, ze zeggen dat er geen feeën bestaan.
Yala is er heilig van overtuigd dat ze wel bestaan en vindt ze dan ook erg irritant en stom.
'Kom we gaan naar buiten Yala' roept haar vriendin Bella.
Snel rent Yala erachter aan en pakt ondertussen haar jas van de kapstok.
Samen spelen Yala en Bella met de roze prinsessenbal.
'Sorry Yala, wil jij de bal pakken?' Vraagt Bella als ze de bal voorbij Yala heeft geschoten.
Snel rent Yala naar de bal toe terwijl de gebeurtenissen van gister avond ineens in flarden terug komen.
Zo snel als ze kan rent ze terug naar Bella die nog steeds op haar staat te wachten.
Nadat Yala en Bella nog een tijdje met de bal hebben gespeeld is het tijd om naar binnen te gaan.
Maar voordat Yala naar binnen kan lopen wordt er een witte doek voor haar mond gedaan en zo snel als hij kwam was hij ook weer weg.
Terwijl haar broer in gevecht is met de jongen die zijn zusje belachelijk maakte, raakte hij het gene kwijt waarvoor hij vocht.
En die ene gil zal hem misschien altijd bij blijven, want dat was de kreet van zijn zusje die werd gedempt door het gevecht maar ligt te horen was.