Diego

Niestety, uwzięli się na tego lekarza, więc musiałem jechać. Oczywiście z tatą i Violettą. Może chociaż nie zatrzymają mnie w łóżku? Jak powie że nic mi nie jest, to dadzą mi święty spokój. Wieczorem już byliśmy na miejscu.

- Widzisz? Mówiłem że lekarz jest niepotrzebny. - powiedziałem, próbując dojść do domu nie kulejąc, ale oczywiście mi nie wychodziło.

- Tak czy inaczej, posiedzisz sobie jutro w pokoju. Może przestanie cie bolec.

- Ale tato, jesteśmy na wycieczce! - powiedziałem. Wcale nie zamierzałem siedzieć w łóżku. Co to, to nie.

- Wolisz żebym zadzwonił do twojej mamy? Ona od razu cie stąd zabierze, wiesz jaka jest.

- To był cios poniżej pasa... I tak nie będę leżał. - powiedziałem, wchodząc do pokoju.

Wiedziałem że nie zadzwoni do mamy. Nie jest chyba aż tak wredny, przynajmniej nie dla mnie. Violetta po chwili zjawiła się obok mnie.

- Wiesz że nic mi nie jest ? - spytałem. Ona tylko kiwnęła głową.

- Ale fajnie się patrzy jak się denerwujesz. Do tego jednak kulejesz...

- Oj tam... Może trochę mnie boli, do jutra minie.

- Mam nadzieje. Bo wiem że tak czy inaczej sobie pójdziesz, nie wiadomo gdzie.

- Widzę że już mnie świetnie znasz.

- Ale zabierzesz mnie ze sobą?

- Oczywiście. - zaśmiałem się. - Bez ciebie to ja nie zamierzam sobie iść.

Chociaż... Tak naprawdę Violetta od razu zaciągnęłaby mnie do domu. A tak miałbym chwilę spokoju od nich wszystkich. Ale czy to w ogóle możliwe? Zaraz by się ktoś pojawił obok. Chyba że pójdę naaaaprawdę daleko. I w nocy, wtedy nie zauważą że sobie poszedłem... Po chwili do pokoju wpadł Federico.

- Ratunku! - wrzasnął, chowając się za Violettą.

Do pokoju wpadła Ludmiła, od razu zaczynając gonić Włocha po pomieszczeniu.

- Co odwaliłeś? - spytała Violetta, powstrzymując śmiech.

Tak, ta sytuacja wyglądała całkiem zabawnie. Przynajmniej z mojej perspektywy. Federico raczej nie miał za dobrze.

- Nic... - powiedział, tym razem wskakując na łóżko i próbując schować się za mną.

- Wcale, ale się boisz. - zacząłem się śmiać.

- Bo ona jest straszna.

W końcu nie dowiedzieliśmy się co się stało, bo wybiegli. Po chwili położyłem się z Violettą już spać. W końcu było późno, a o 22 cisza nocna. Zdecydowanie za szybko... Nie mogłem jednak zasnąć. Postanowiłem że jednak pójdę się przejść. Zamierzałem wrócić dopiero następnego dnia wieczorem, więc zabrałem coś do jedzenia, przebrałem się i poszedłem.

~~~~~~
Aj Diego, Diego..