After arguing with six girls, a girl who had been standing behind me earlier rushed towards me. Tss. They're only brave when they're in a group!

I swiftly seized the woman's hand with my left arm. I twisted her arm before hurling her onto the tiled floor.

Dumaing siya dahil unang tumama sa sahig ang kaniyang balakang. I wasn't even finished with her when two women rushed toward me.

One of them pulled at me while the other grasped my arm. Not content with that, another woman hurried forward and seized my other arm.

Pakshit! Hindi ako nakapaglagay ng baby oil para pampadulas ng hawak nila!

Iniharap nila ako sa leader nilang mukhang chakadoll. "Upakan mo na," tumatawang sinabi ng babaeng nakasabunot sa akin.

Tumingin ako sa paligid, nagbabakasakaling may CCTV doon para kapag napa-away ako may ebidensyang hindi ako ang nauna!

Wala ng tao sa buong hallway kaya hindi ako pwedeng humingi ng saklolo. Because only the weak ask for help. I am not weak!

Before the leader of the group could approach me, I exerted force against the two women gripping my arms. I pushed them away, causing them to release their hold on me.

I delivered a resounding slap to the woman who was pulling me, causing her to release my hair as well. As soon as I was free from their grasp, I lunged towards their leader and struck her forcefully.

Wala lang. Hindi pa man niya ako sinasaktan physically pero gigil na gigil na ako sa kaniya. Lalaki lang 'yon pero kung awayin ako parang pumatay ako.

Palibhasa chaka kaya naghahanap ng iba 'yung boyfriend e.

"How dare you!" Tili niya bago nila ako pinagtulungan nung isa pang babae. Haist, lagi na lang ba akong pagtutulungan para matalo?

Hindi kaagad ako nakabawi sa pagkakahawak nung isang babae kaya nasampal ako nung leader.

It wasn't just my cheeks that flushed from the slap; my entire body seemed poised to react. No, I refuse to let this slide without seeking revenge.

The intensity of my anger caused my vision to darken completely. This is the aspect I detest the most about myself. When my patience wears thin, my sight narrows to focus solely on my adversary.

I have no recollection of how I broke free from the woman's grasp. All I remember is awakening to find myself gripping their leader's hair while being dragged.

Unsure of where to take her, I found her followers trailing behind us, unable to approach me due to fear.

Ganiyan nga, matakot kayo sa'kin. Hindi niyo alam kung anong kaya kong gawin kapag sinasagad ang pasensya ko.

"Let me go, please!" Nagmamakaawang sinabi ng babae habang hila-hila ko pa rin siya.

"No, kaninang pinagtutulungan niyo ako, I didn't beg you to let me go, so don't beg either. You are obviously a coward," sinambit ko.

"Hey, let her—"

"Shut up, tangina mo!" Galit kong sigaw sa babaeng sinabunutan ko.

Nang makuntento na at makarating sa dulo ng hallway ay tumigil na ako. Binitawan ko ang babae at mabilis siyang inilayo sa akin nung mga alagad niya.

Ngumisi ako dahil takot na takot siya. Akala niya siguro ilalaglag ko siya sa hagdan na 'to.

Tiningnan ko ang langit na madilim na. Hindi ba nagbubukas ng ilaw ang school na 'to?!

"Sa susunod kasi na lalabanan niyo ako, make sure na kaya niyo, okay?" Sambit ko sa kanila.

"Mayabang ka lang!" Sigaw nung leader.

"At least may ipagmamayabang," nakangisi kong sinabi. "Unlike you, kanina sobrang tapang mo pero parang pusa ang boses mo habang nagmamakaawang bitiwan kita."

"Gaganti ako—"

"Go! 'Wag puro yabang!" Sigaw ko.

Nagtitigan sila ng mga alagad niya. Biglang sumugod sa akin ang lima at pinagtulungan ako upang hindi makagalaw sa pwesto ko.

Mga duwag nga naman!

"Ganti na, Olive!" Sabik na sabik na sinabi nung babae.

Olive pala, ah. Humanda kayo kapag nakawala ako rito. Isa-isa ko silang gagawing olive oil.

Agad lumapit sa akin si Olive. Sampal ang inabot ko sa kaniya. Hindi pa siya nakuntento at kinuha ang singsing ng isang babae. Tangina. Bakit may tusok-tusok doon?!

'Wag niyo lang talagang babangasan ang mukha ko!

She slapped me again, I winced because I felt the design of the ring sink into my left cheek.

Hindi pa siya nakuntento at sinapak din ako katulad nang ginawa ko sa kaniya. Hindi ako makagalaw dahil sa higpit ng hawak sa akin ng limang babae.

After Olive slapped me, the girls pinned me down. A woman then lay on top of me and proceeded to scratch my face. If I hadn't instinctively raised my arm to block her, her nails could have potentially struck my eyes.

Fuck! Hindi ko na maigalaw ang katawan ko!

A woman remained on top of me while someone else took her place. I couldn't open my eyes; it felt like someone was hindering me from waking up because she didn't want me to see my distressing state.

I heard the sound of my blouse tearing, and a chill swept over my skin from my chest to my stomach.

Summoning all my strength, I managed to open my eyes. Upon regaining my senses, I promptly kicked the girl who was on top of me.

"Oh my gosh, my face, Olive!" Maarte nitong sigaw.

Babangon na sana ako nang bigla akong sinabunutan ni Olive para makatayo. "Gusto mong tumayo? Ayan, tinulungan na kita!" Sigaw nito.

"Itulak mo sa hagdan!" Sigaw nung isa.

"I know," nakangising sinabi ni Olive.

Naramdaman ko na lang ang sakit ng buo kong katawan dahil sa pagkakatulak sa akin sa hagdan. Natatawang tumakbo pababa ang anim na babae.

Naiwan ako roon na nakahiga sa tiles at namimilipit dahil sa sakit ng buo kong katawan.

Kahit masakit ay pinilit ko pa ring tumayo, inayos ko muna ang blouse ko kahit wala na ang mga butones doon.

Si Dad. For sure kanina pa siya naghihintay sa akin sa labas.

Dinampot ko ang gamit ko bago dahan-dahang naglakad pababa sa hagdan. Madilim na, hindi na siguro mapapansin ng guard na sira ang blouse ko.

Peaceful akong nakalabas ng school dahil walang guard sa gate. Naglakad ako sa waiting shed at ilang minutong nanatili roon.

Wala si Dad kaya kinuha ko ang cell phone ko sa bag para tawagan si Dad. Luckily, sinagot naman kaagad niya.

"Khryzette!" Hysterical niyang sigaw sa kabilang linya.

"Dad," pinilit kong hindi mabasag ang boses ko. "Where are you? Nandito na po ako sa labas ng school," nanghihina kong sinabi.

"Kanina pa ako umuwi dahil ang sabi ng guard ay wala ng estudyante sa loob. Akala ko nakauwi ka na," sambit ni Dad. "Susunduin kita."

Bago pa man ako makapagsalita ay pinatay na niya ang tawag.

Iniharang ko ang bag ko sa aking harapan para hindi makita ng mga nagdadaang sasakyan na mukha akong ginahasa.

Sumandal ako sa pader habang nakapikit ang mga mata ko.

"Why are you still here?" Napamulat ako ng mga mata nang marinig ang lalaking nagsalita sa aking tabi.

Nanlaki ang mga mata ko nang makita ang president sa room namin. Napababa ang tingin niya sa braso kong may dugo.

"What happened to your arms?" Tanong niya pa.

"Wala 'to," sambit ko.

Kunwari concerned pero naghahakot lang siya ng supporters para manalo siya bilang SSG president. Sus, 'wag ako, Mr. Paldez.

Tatayo na sana ako nang hawakan niya ako. Kaagad kong tinanggal ang hawak niya sa akin dahil sa kakaibang elektrisidad.

Magsasalita pa sana ako nang marinig ko ang busina ng sasakyan ni Dad. Kaagad siyang bumaba sa kaniyang sasakyan. Natatanaw kami ni Mr. Paldez dahil sa malakas na ilaw mula sa sasakyan ni Dad.

"Khryzette!" Tawag ni Dad, halatang-halata ang pag-aalala sa kaniyang mukha.

"Dad," tawag ko.

"What happened to you?!" Galit niyang sigaw.

Bumaling siya sa lalaking nasa likod ko. Bago pa siya makalapit sa lalaki ay pinigilan ko na si Dad. "Dad, wala siyang kasalanan, okay?" Sambit ko.

"Anong nangyari sa'yo? Sinong gumawa niyan sa'yo?!" Sigaw ni Dad.

Minsan ko lang siya makitang sobrang galit. At ngayon iyon. Sinong hindi magagalit e mukha akong ginahasa!

"Dad, uwi na lang tayo, please? I want to rest for now," pagod kong sinabi.

Tumango si Dad bago ako saglit na niyakap at inalalayan papasok sa sasakyan.

Hindi ko na nilingon ang lalaki dahil pagod ako.

Pagdating sa bahay ay wala si Mom dahil nasa palengke pa. Dumaretso ako sa aking kwarto at doon pinagtatapon ang mga teddy bear ko.

Mahilig ako sa teddy bear pero kapag galit ako hindi ko maiwasang gupit-gupitin sila. Sila ang ginagawa kong pamalit sa aking buhok.

Mabilis akong nakatulog dahil sa pagod.

Kinabukasan ay wala si Mom dahil maaga daw umalis. Hindi ko na rin siya naabutan kagabi e.

"Are you sure na kaya mo?" Tanong ni Dad habang papunta na kami sa school.

"Yes, Dad," sagot ko.

"Hindi mo pa sinasagot ang tanong ko sa'yo kagabi. Sinong may gawa sa'yo no'n?" tanong niya.

"Wala, Dad. Babawi naman ako," sambit ko.

"Make sure," tumingin siya sa akin. That's my Dad, supportive.

Bumaba ako sa sasakyan at pinagtitinginan ako ng mga estudyante dahil ang dami kong sugat. New style 'yan, mga tanga.

Naglakad ako papunta sa building. Nang makarating ako sa floor ay maraming mga estudyante ang nakapalibot sa room namin.

Anong meron?

Binilisan ko ang lakad dahil sa curiousity ko.

Pagdating malapit sa room ay nanlaki ang mga mata ko nang makita sa loob si Mom.

"You have not seen the condition of my daughter! If you were in my position you would do the same!" Sigaw ni Mom.

"Oh my gosh, Mom!" Saway ko sa kaniya bago pumasok sa room.

"Look at my daughter!" Sigaw ni Mom kay Ma'am Sky. "Umuwing sira ang blouse, nagdurugo ang pisngi, ang noo, ang dalawang braso!"

"Calm down, Mrs. Yanzon," pagpapakalma ni Ma'am.

"How can I possibly calm down?! It's clear that none of the school staff have any intention of taking action to seek justice for what some students did to my daughter!" Sigaw ni Mom.

Nakahawak ako sa kaniyang braso para pakalmahin siya. But I know her. We both don't hold back.

"If the school staff does nothing, I'll file a case against your school," pagbabanta ni Mom. "I will not allow you to hurt my child like this."

"Mga basura naman kayo," dagdag niya pa.

-iamlunamoon