"Mahal kita, Aphle." Natigilan ako sa kaniyang naging sagot. Parang nakalimutan ko kung bakit ako umiiyak.

I slowly left from hugging him. "W-What did you say?" I stammered a question. Why is he suddenly saying that?!

Nagkibit siya ng balikat bago ngumiti sa akin syaka sumagot. "Mahal kita." Tumatango-tango niyang sinabi. "Mahal na mahal. Hindi mo gets?"

"T-Teka lang," nauutal kong sinambit. "Bilang kaibigan, hindi ba?"

Nagulat ako nang bigla niya akong hilahin at mahigpit na niyakap. "Ayokong masira 'yung pagkakaibigan natin. Pero mas pipiliin kong ipagtapat 'tong nararamdaman ko kaysa na-coconfused ka kung bakit iba ang trato ko sa 'yo kaysa sa ibang babae," mahina niyang sagot.

Hindi na ako makapagsalita dahil sa sobrang lakas nang tibok ng aking puso. Hindi ko alam kung nagbibiro si Yhael. Mapagbiro naman siya pero kapag kasama lang ang mga kaibigan niya. Sila-sila lang naman ang nagkakaintindihan sa humor nila.

"Mahal kita, Aphle," pagpapatuloy niya. "Hindi man noong unang araw na nagkita tayo, pero ngayon, mahal na kita."

"Unti-unti kong naramdaman na mahal na kita. Akala ko madaling itago kasi ganoon ang ginawa ko kay-'wag na natin siyang banggitin."

"Pero kapag sa 'yo, hirap na hirap akong itago. Parang kailangan kong sabihin sa 'yo kaagad, kasi hindi mo deserve na magtanong sa sarili mo kung ano bang tunay kong nararamdaman para sa 'yo."

"Hindi mo deserve na manatiling gising sa gabi kakaisip nang kung ano-ano. Dapat sa 'yo palaging walang iniisip. Dapat sa 'to tinuturing na prinsesa."

My grip on his uniform tightened as my eyes watered again. I am a princess. Not just free.

"Berde." He was stunned because I just called him by that name again. "I don't want to ruin our friendship. But what can I do? I really like you." I immediately buried my face in his chest.

He smoothed my hair before chuckled. "Dadahan-dahanin natin. Hindi naman natin kailangang magmadali sa kadahilanang pareho tayo ng nararamdaman sa isa't-isa," sinabi niya.

"Paano kapag dumating 'yung dulo para sa ating dalawa?" tanong ko habang nanatili pa rin sa kaniyang dibdib.

Muli siyang nagkibit ng balikat. "Hindi ko alam. Ang sure lang ako, mahal kita. Wala na akong pakialam kung saan pupunta 'tong nararamdaman ko sa 'yo. Sa 'yo na ako. Siguradong-sigurado."

"Ipapakilala kita sa mga nag-aalaga sa 'kin." Mabilis akong umalis sa pagkakayakap sa kaniya, gulat sa kaniyang sinabi. "Syempre, kailangan nilang malaman kung sino ba 'yung babaeng nagugustuhan ko."

"B-Bakit? Hindi naman nila required malaman kung sino-sino ba ang nagugustuhan mo," mahina kong sinabi. "Si Kuya Mark nga hindi pinakilala sa amin 'yung first love niya."

Bahagya siyang tumango bago inilapit sa akin ang kaniyang mukha. "Syempre, liligawan kita kaya dapat lang na makilala ka nila."

"S-Syaka na... kapag liligawan mo na ako," nauutal kong sinabi.

"Ngayon sana kita balak ligawan. Pero syempre, ang kagustuhan mo ang masusunod sa ngayon," nakangiti niyang sinabi.

"You can court me but... I'm not ready to face your parents." I whispered that I'm sure he hear.

Nagkibit siya ng balikat. "Kung hindi ka pa ready harapin ang nagpalaki sa akin, ayos lang. Hindi kita liligawan habang hindi ka nila nakikilala. At habang hindi ako nakakapagpaalam sa mga magulang mo."

My arm fell from grief. "They won't let you court me. I know that," I said softly.

Hinawakan niya ang dalawa kong balikat. Tumaas ang tingin ko sa kaniya. Nakangiti na siya ngayon nang maliit. "Kung hindi sila papayag, liligawan pa rin kita. Ang mahalaga lang naman ay aware silang nililigawan kita."

"Wala naman silang karapatan na pagbawalan ka. Unang-una nasa tamang edad ka na. Sariling desisyon mo na ang dapat mong sundin. 'Wag kang dedepende sa kanila na katulad nang dati, kaya ka na-cocontrol nila, palagi ka kasing sumusunod sa kagustuhan nila."

I just stared into his black eyes. He gave me a small smile and I sighed.

***

Two weeks passed. Yhael didn't introduce me to his parents because I wasn't ready yet. He didn't even meet my parents because they were always busy. Si Ate Grapes na lang ang nangangamusta sa akin.

In the two weeks that have passed, I can say that nothing has changed in Yhael's treatment of me. I am the same with him.

I like Yhael. But that feeling was not enough for me to present him to my parents. It's not that I'm ashamed of him because he's from a low social class that Mommy says. I'm afraid that my parents don't allow him to court me and keep me away from him.

And one more thing. In their eyes, Zade and I are already in a relationship because we are set to get married after I graduate from college.

Shocks, isa pa iyon sa problema ko ngayon. Hindi ko alam kung paano sasabihin kay Yhael na fiancé ko si Sir Zade. Nakakabaliw na!

"Pila! Head count, Humss 1!" Sigaw ng secretary namin habang nakapila kami sa labas ng building dahil sa ganap na Fire and Earthquake drill. "Ayy putragis. Sabing head count, hindi ko sinabing maupo kayo!"

They sat because the Stem students sat next to us. I stood up to do my work. This is not the secretary's job, she's beautiful and it is not appropriate to be stressed. "Humss 1, head count, from me to the end of the boys!" I raised my voice to be heard in the back line. There are also the noise of the other students.

I closed my eyes because they didn't seem to hear anything. I was about to speak when the man suddenly stood up on the strand next to us. I was surprised to see Yhael. I didn't know that our evacuation areas were next to each other."

"Humss 1 kayo, 'di ba?" tanong niya sa mga kaklase ko. He held onto her sensei before placing both of his hands on her waist. Facing my classmates seriously. "Is it that hard to process what your president said? If you won't listen to her, what's the point of her position?"

My classmates fell silent because of Yhael's thunderous voice. It seems that at any time he can explode due to anger. His face does not show such an expression. But her words and tone are.

While my classmates were silent, he counted them, before facing me to ask a question. "Ilan kayong lahat?" Mahinahon niyang tanong. Malayo sa mala-kulog niyang boses kanina.

"Forty-five," sagot ko.

"Sakto," nakangiti niyang sinabi.

"Hoy, Yhael. Bakit 'yung section nila ang binibilang mo. Kami kaya pinamumunuan mo!" Sigaw ni Daniel.

"Stem students kayo. Simpleng pagbibilang na lang dapat ba ako pa rin?" Sarkastikong tanong ni Yhael.

Humarap siya sa akin. "Thank you sa pagtulong," sinabi ko. "Balik ka na sa inyo."

Tumango siya bago tumayo sa harap ng mga kaklase niyang nagrereklamo pa rin hanggang ngayon dahil mas inuna ni Yhael ang section ko.

Napunta ang aking tingin kay Ashla. Nakatitig kasi siya sa akin ngayon. Masama ang pinupukol niyang tingin sa akin kaya napaiwas ako ng tingin.

Wala naman akong ginagawang masama. Pero bakit ganoon siya makatitig na parang may kinuha ako sa kaniya?

I was waiting for our teacher's announcement while I was standing in front of my classmates. They were just talking and complaining about the hot weather when suddenly Yhael's male classment out of balance while sitting. He bumped into Steffi.

I held my forehead because I knew he wouldn't stop even if the man apologized.

"Kayong mga Stem students. Nagagawa niyong i-balance ang final answer sa Chemistry pero hindi niyo kayang i-balance 'yang mga katawan niyo. Mahirap ba, mahirap?" sarkastikong tanong ni Steffi.

"At least kaya naming i-balance 'yung hindi niyo kayang i-balance," sabat ni Janser.

Tumayo naman si Flint. "Bakit? Ano bang mapapala niyo sa pagbabalance ng mga chemicals na 'yan?" tanong niya.

"Bakit? Ano bang pakialam mo?" sabat ng bakla sa kabilang panig.

"Isungalngal ko kaya sa pagmumukha mo ang calculator ninyo?" banta ni Flint.

"Isungalngal ko 'yang republic act sa pagmumukha niyong lahat?"

"Bakit buong Humss 1?" Pangingisali na ni Sovie. Tumingin siya sa akin. Umiling ako sa kaniya dahil mas lalawak lang ang bangayan na ito.

"Humss 1, Stem 4, tama na 'yan," saway ko.

"Utak niyo nga parang test tubes, puro chemicals lang ang laman!" Sigaw ng isa.

Nagulat ako nang biglang batuhin ni Yhael ng ballpen ang lalaki. "Puro ka satsat diyan, maghabol ka ng mga hindi mo napapasang activities."

Fortunately, the teachers have announced that we can return to our respective rooms. My classmates immediately walked to get out of the sun. I feel like I stink too. I try to cover from the sun as much as my female classmates in the front.

It was crowded so I let my classmates go first. I felt someone grab my arm so I turned my back to see Yhael. "Maya na tayo," aniya bago ako hinila para makapunta sa likod kung saan kakaunti na lang ang mga estudyante.

Nakatayo kami sa ilalim ng puno at pinapanood ang mga estudyante na pumasok sa kani-kanilang mga building.

"Lunch tayo mamaya?" tanong niya. "Pinagdala ako ni Naynay ng pagkain para sa ating dalawa."

Humarap ako sa kaniya. Nakakunot ang noo. "Bakit? Pinakilala mo ba ako?" Aking tanong.

Nakangiti siyang tumango. Mukhang ayos lang ako sa kaniyang mga magulang. "Nung sinabi ko na maganda, matalino, mabait, at mapagbigay ka, kaagad silang pumayag na ligawan kita. Alam kasi nila kung sino ang babaeng para sa akin."

"At ako iyon?" Inosente kong tanong.

Tinuro niya ako bago tumango. "Wala ng iba."

-iamlunamoon

Huhu, I miss writing :((

Papagaling lang ako tapos every week na ulit update ko.