Jeon Jeongguk uczęszczał do niewielkiego liceum mieszczącego się niedaleko jednej z tych ruchliwszych ulic Seoulu. Chłopak uczył się przeciętnie, jak na swoje możliwości. Jednakże wyniki, które osiągał satysfakcjonowały go na tyle, że nie przejmował się niektórymi jedynkami bądź dwójkami, które i tak na tle wszystkich jego ocen nie rzucały się zbytnio w oczy. Chłopak kierował się, bowiem twierdzeniem, iż stopnie nie koniecznie świadczą o inteligencji człowieka. O czym wielokrotnie się już przekonał, dlatego nigdy nie oceniał nikogo powierzchownie. Tak samo, jak jego rodzice, którzy również wierzyli w to przekonanie. I nie narzekali na niektóre słabsze stopnie znajdujące się w dzienniczku Jeongguka. Dali synowi wolną rękę, co do podejmowania decyzji w sprawie swojej edukacji. W końcu był już dorosły i musiał zacząć uczyć się na własnej skórze, co jest dla niego dobre a co złe.

Jeon miał szóstkę oddanych przyjaciół, z którymi trzymał się już od pierwszej klasy gimnazjum. Byli nimi: Kim Seokjin, Min Yoongi, Jung Hoseok, Kim Namjoon, Park Jimin oraz Kim Taehyung. Chłopcy pomimo tego, iż nie byli razem w klasie to każdą przerwę starali się spędzać razem. No chyba, że Namjoon miał akurat w tym czasie spotkanie samorządu szkolnego lub Seokjin zobowiązał się pomóc pani w bibliotece przy nowych książkach. Właściwie dotychczasowo byli jego jedynymi przyjaciółmi, ponieważ w podstawówce trzymał się jedynie ze swoim młodszym bratem, którego kochał ponad życie. I to właśnie dzięki ich namową pół roku temu brał udział w wymianie międzyszkolnej z zaprzyjaźnioną szkołą w Japonii. I to właśnie dzięki nim poznał Fumi, dziewczynę o pięknych brązowych włosach i oczach, w których nie jeden mógł zabłądzić. Dziewczynę, z którą od czasu powrotu do domu pisał niemalże codziennie.

Rozdziały będą raczej krótkie. Zresztą tak jak całe opowiadanie, jednak mam nadzieję, że wam się spodoba i zostaniecie ze mną na dłużej :D