سالی برای گرفتن کاغذها بلند شد و با یک لبخند کوچیک که نشانه ی تایید کردن بود کاغذها رو از ادوارد گرفت .

ادوارد توضیح داد : به ترتیب ، از سمت چپ بخون و .. من .. موقع خوندن تنهات می ذارم .

ادوارد گفت و فورا اونجا رو ترک کرد ؛ پس سالی هیچ فرصتی برای ابراز موافقت یا مخالفتش نداشت .

سالی روی تخت ادوارد - ادواردِ کوچک البته ! - نشست و به کلمات بزرگ و پررنگ بالای صفحه نگاه کرد :

[ هرگز گفته نمی شه ]

ابروهاش رو بالا فرستاد و از دست خط ، واضح بود ادوارد سن خیلی کمی داشته . به تاریخ نگاه کرد و بعد از انجام یک تفریق ساده ، فهمید ادوارد فقط هفت ساله بوده !!

- اوه خدا ! چطور اینارو نگه داشته ؟!

{{   بابا میگه خاطره نوشتن کمک می کنه . پس حتما درسته .

دیروز ، برای اولین بار رفتم تولد .
از روی پله ها بازی بچه ها رو تماشا کردم .
من حتما باید با بابا اون بازی رو امتحان کنم . خیلی جالب بود .

تا موقع شام روی پله ها صبر کردم . ولی گشنه   بودم .
مامان گِرِگ من رو پیدا کرد .
اون تعجب کرده بود و ازم خواست همراه بقیه برم طبقه ی پایین .

اما من دلم می خواست برم خونه .

پس تظاهر کردم دلدرد دارم و الکی گریه کردم .

من دروغ گفتم .

وقتی مامان اومد دنبالم ، عصبانی بود . بهش گفتم   اونجا خوب نبود . ولی دعوام کرد .
گفت که کار خیلی مهمی با رئیسش داشته .
من باید رئیس بشم . مامان هیچ وقت با رئیس دعوا  نمیکنه .   }}

- خدای من ..
سالی نفسش رو حبس کرد و با وحشت به نوشته یک پسربچه ی هفت ساله چشم دوخت .

تمام ناراحتی و خشمی که داشت برای بعد نگه داشت و کاغذ بعدی رو برداشت ...
طبق تاریخ ، ادوارد ده ساله بوده .

{{   پدر بهم دروغ گفت . و من از قبل می دونستم یک چیزی اینجا اشتباهه .
الان چهار روز از وقتی که فهمیدم می گذره .
من فرار کردم .
ولی مهم نیست . الان اینجام و به جز کمی احساس خستگی ، مشکل دیگه ای ندارم . خب .. یعنی جسمم مشکلی نداره .

بعضی وقت ها دوست دارم که جسم ، بر ذهن غلبه کنه . اگر اینجوری بود می تونستم کاری کنم که دیگه اینقدر از مامان - جوانا - نترسم .

ولی این دست خودم نیست .
پس نباید خودم رو مقصر بدونم .

من میدونم که فالگوش ایستادن کار خوبی نیست .

اما مکالمه ی تلفنی اونا توی تمام خونه پیچیده بود و در هر صورت من می شنیدم . البته فقط حرف های جوانا شنیده می شد .

من پشت در ایستادم تا صداها برام واضح تر      بشه .

اون داشت با هنری دعوا می کرد . و داد می زد .
باز هم من موضوع بحث بودم که چیز دور از  انتظاری نبود . تنها چیزی که درموردش دعوا میکنن ، من هستم .

صداها خیلی بلند بود . من گوشام رو گرفتم . اما دیگه نمی تونستم حرفاش رو به خوبی بشنوم !!

پس یکی از دست ها مو برداشتم و با یک گوش ، به فریاد های اون که می گفت " باید همه چیز رو  بفهمه " گوش دادم .

اصلا متوجه نشدم که اون کی در رو باز کرده و داره با عصبانیت به من نگاه می کنه .

من عقب رفتم . و میخواستم فرار کنم .

اما اون مچ دست هامو خیلی محکم گرفت و  اجازه نداد که برم . اون درد داشت .

شونه هام رو گرفت و شروع کرد به تکون دادن من .
ترسیدم .
داشتم گریه می کردم اما اون تمومش نمی کرد . میدونست که این چیزها چقدر عصبیم میکنه ، ولی باز هم ادامه داد .

سعی کردم براش حس کنجکاویم رو توضیح بدم تا جوابی باشه برای اینکه چرا من پشت در بودم .

اما ظاهرا موضوع بحثش این نبود .

یادم نمیاد که دقیقا چی گفت .
فقط یک جمله ش رو دقیقاً یادمه .

" من مادرت نیستم ادوارد . دیگه من رو مامان صدا نزن . "

من داشتم روی زمین سقوط می کردم و به تلفنی  که  توی دستاش بود نگاه کردم .
فکر کنم انتظار داشتم بابا از توی اون بیرون بیاد و من رو از اینجا دور کنه .

اما اون نیومد .

پس خودم رفتم .
من فرار کردم . برای سه روز .     }}

سالی چشماش رو مالید .

- این .. این خیلی وحشتناکه .

زمزمه وار گفت و حس کرد هر لحظه ممکنه بزنه زیر گریه !

آهی کشید و کاغذ سوم رو برداشت .
دست خط ، نسبتا خوانا و منظم بود . تاریخ نشون می داد ادوارد چهارده سال داشته .

{{   اون رفت . دقیقا دو هفته و هشت ساعت و سی و یک دقیقه و ده ثانیه ی پیش .

و من - با اینکه خیلی درد داره - هنوز انجامش میدم . بعضی وقت ها فکر میکنم کار خیلی اشتباهی انجام میدم .
وقتی سمّ مار یا عقرب وارد بدن یک آدم میشه ، کمی بالاتر از محل نیش ، برشی کوچیک ایجاد می کنن میکنن تا سم از اون جا خارج بشه .
کاری که من میکنم دقیقاً همین حس رو داره . باید  این سم از بدن من خارج بشه و تنها راهی که دارم ، همینه .

جوانا فهمید . رد خون روی لباسم مونده بود .
تاحالا ندیده بودم اینجوری عصبی بشه . ازم خواست این کار رو متوقف کنم ، وگرنه منُ پیش دکتر میبره تا بگه من به بدنم آسیب میزنم .
اما اگر این کار من باعث میشه اون عصبانی و ناراحت بشه ، با کمال میل ادامه میدم . و دقیقا کاری می کنم تا اون متوجه بشه . اهمیت نمیدم اگه بخواد منُ پیش یه دکتر ببره . مطمئنم تأثیری نداره ، چون من نمیخوام که تأثیری داشته باشه .

هنری ظاهرا مرد . و من حتی باهاش خداحافظی نکردم . برای خاکسپاری هم نرفتم ، در نتیجه گریه هم نکردم .
احمقانه ست . اون تابوت خالیه . آخه کی برای چوب گریه میکنه ؟!

می دونم اون هنوز زنده ست . یک آدم کاملا سالم ، می تونه بیشتر از هشتاد روز روی دریا زنده بمونه . پدر بلده با دست ماهی بگیره . می دونه چطور آب دریا رو فقط با یک پلاستیک و لوله شیرین کنه .  پس اون هنوز زنده ست .  }}

دوباره به تاریخ نگاه کرد . به اندازه ی دو هفته از اون تاریخ عقب رفت و رسید به روزی که مصادف با سه روز پیش بود .

اون فهمید که دلیل تماس های ممتد ادوارد چی بوده و سمت چپ سینه ش درد گرفت .

" لعنتی ، اون به من احتیاج داشته ! "

سالی به خودش گفت و با کلافگی کاغذ رو رها کرد و به سراغ بقیه ی کاغذهای توی جعبه رفت .

یکی از اون ها رو به صورت رندوم بیرون کشید .

ولی دست نگه داشت .
بالای همه ی این کاغذها نوشته شده : هرگز گفته نمی شه .

شاید بهتره این ها خونده نشده باقی بمونن ...

سالی آهی کشید و کاغذ ها رو مرتب کرد و همه رو سرجاشون گذاشت .

دستش رو روی قلبش گذاشت و متوجه سرعت خیلی زیادش شد .
چشماش داغ بودن و قطره های اشک شفاف ، آماده ی پایین افتادن .

از اتاق خارج شد . وارد کمد شد و خودش رو توی اتاقِ الان ادوارد پیدا کرد .

ادوارد روی صندلی منتظرش نشسته بود .

سالی جلوتر رفت و برای یک لحظه با خودش فکر کرد ای کاش کلماتش رو از قبل آماده کرده بود، چون الان هیچ کلمه ای توی ذهنش نبود .

ادوارد خیلی آروم صندلیش رو می چرخوند و به زمین خیره بود .

بهترین راهی که به ذهن سالی رسید ، بغل کردن بود .
اما مطمئن نبود که این روی ادوارد جواب میده یا نه .

با تردید دستاش رو برای ادوارد باز کرد و ادوارد ، فقط با تعجب بهش نگاه کرد .

اما بعد ، ایستاد و خیلی آروم و با احتیاط سالی رو بغل کرد .

سالی لبخند ضعیفی زد و همینطور که به نفس های نامنظم ادوارد گوش می داد ، براش اشک ریخت .

- سالی ، چرا گریه می کنی ؟!

سالی با ناراحتی سرش رو بالا گرفت و به ادوارد نگاه کرد و فکر کرد چطور باید توضیح بده که :

هی پسر ! من الان تورو فهمیدم و دلیل خیلی از چیزها رو درک کردم !

ادوارد همچنان با تعجب و کمی آزردگی به سالی زل زده بود .

سالی خیلی تلاش کرد تا گریه نکنه ، ولی همون چیزی که باعث میشه دختربچه ها با
عروسکـِـ شون مثل یک بچه ی واقعی رفتار کنن ، اجازه نمی داد سالی برای اون بچه ابراز تاسف نکنه و اشک نریزه .

ادوارد که معذب شده بود ، دستاش رو باز کرد و سالی هم همینکار رو کرد .

- خب .. همین بود .

ادوارد گفت و ته صداش لرزید .
این "همین" به این سادگی ها هم نبود .

و سالی این رو می دونست . هنوز تحت تاثیر شناختن ادوارد بود . تکّه های پازل از گذشته بهم متصل می شدن و همه در کنار هم ، ادوارد رو تشکیل می دادن .

ادوارد به سادگی و پیچیدگی پازل بود .
یک پازل 5000 تکه ای ، خیلی سخت چیده میشه و به راحتی بهم می ریزه .
کافی بود یکی از این قسمت ها گم بشه تا اون پازل کامل نشه .
ادوارد اون قسمت رو توی چهارده سالگی از دست داده بود .

- من .. من متاسفم ادوارد . خیلی خیلی زیاد . تو واقعا شایسته ی رفتار بهتری بودی .. و هستی .

ادوارد لباش رو به هم فشار داد و چیزی نگفت .

اون ها مدتی رو با حرف نزدن سپری کردن و این ادوارد بود که قوانین رو زیر پا گذاشت و حرف زد :

- می تونم یک سوال بپرسم ؟؟

- البته !

- اون روز .. چرا تماس من رو جواب ندادی ؟؟

سالی که حدس می زد سوال ادوارد چی باشه , لبش رو گاز گرفت و بازوهاش رو بغل کرد .

- آمم .. من ..

- متاسفم ، اگه نمیخوای جواب بدی مشکلی نیست .

- نه اِد ! نه . من جواب می دم . تو حق داری بدونی .
سالی یک نفس عمیق کشید و با سرعت گفت :

- دوست پسرم داشت باهام بهم میزد .

ادوارد ابروهاش رو بالا داد و بعد از یک مکث طولانی گفت :

- اوه .. متاسفم . من .. من حتی نمی دونستم تو توی دِیتی ! ... تو حالت خوبه ؟؟

- بد نیستم . میدونی ، خیلی زود شروع و خیلی زود هم تموم شد .

بعد از این حرف ، سکوتی طولانی جریان گرفت تا اینکه سالی ناگهانی از جاش بلند شد و با صدایی شاداب گفت :

- خب ، بلند شو . تمام روز رو نمیشه اینجا بشینیم و برای هم دیگه ابراز تأسف بکنیم !! نظرت چیه کمی .. آم ، خوش بگذرونیم ؟!

ادوارد متعجب از این تغییر حالت ناگهانی ، چیزی بین لبخند و اخم روی صورتش شکل گرفت .

سالی بخش زیادی از ادوارد رو شناخته بود ، ولی ادوارد برای شناختن سالی باید خیلی تلاش می کرد !!

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
ـــــــــــــــــــــــــــ
ـــــ

لطفا ، حتما صادقانه جواب بدید .
چون دروغ شما هیچ کمکی به من نمی کنه و باعث می شه من خودم رو گول بزنم ://

داستان کسل کننده شده ؟؟؟
من اینجوری حس می کنم ...

و میخوام ببینم واقعا اینجوری هست یا نه .

ممنون که راستش رو میگین ヘ(^_^)ヘ

#FIRE🔥