-Czy ja dobrze widzę?-pyta mnie Jace, kiedy siedzimy na treningu Harry'ego. Przyjaciel z zaciekawieniem ogląda piłkarzy i jestem przekonana, że największą uwagę zwraca na ich tyłki. Ja zaś maluję, odkąd kilka dni temu wróciliśmy z naszej małej wycieczki, bez przerwy to robię. Muszę nadrobić stracone lata.

-Ta, wróciłam do tego-mruczę, skupiając się na rysunku.

-Czyżby to jego zasługa?-pyta i kiwa głową w stronę bruneta, który kopie piłkę.

-Może-wzruszam ramionami.

-Powiedziałaś mu?-kiwam głową, odpowiadając na jego pytanie-To dobrze, zasługuje na szczerość.

-Jak każdy-rzucam.

-Dobrze, że jesteście razem. Kocha cię i chce jak najlepiej dla ciebie-mówi, a ja marszczę brwi. Jace zachowuje się dośc dziwnie.

-Chcesz mi coś powiedzieć?-pytam, a on odwraca się twarzą w moją stronę.

-Nie, dlaczego?-uśmiecha się, a ja wzruszam ramionami.

-Wydaję mi się, że coś jest nie tak.

-Więc to tylko przeczucia, Lily. To, że jest dobrze nie oznacza, że musi się coś od razu zepsuć.

-Słyszałeś coś takiego jak cisza przed burzą?-przewracam oczami.

-Nie w tym wypadku-uśmiecha się-Słyszałaś, że Brian wraca do Ameryki?-pyta mnie, a mój humor od razu się psuje.

-Nic mi nie mówił-wzdycham-Na ile?

-Rok, może więcej-przeczesuje dłonią włosy-Ale i tak myślę, że zostanie tam w końcu na zawsze.

-Mam nadzieję, że nie. Może to samolubne, ale lubię jak jest przy nas-odpowiadam.

-Wiem, Lily. Ale w końcu jeśli kochasz to daj odejść-uśmiecha się szeroko.

-Co my mamy dzisiaj z tymi powiedzeniami?-śmieję się, a on mi wtóruje.

-O czym rozmawiacie?-słyszę za sobą znajomy głos. Odwracam się i widzę Harry'ego, który uśmiecha się szeroko. Pochyla się nade mną i całuje w usta.

-Już po treningu?-pytam a on kiwa głową.

-Harry, dałbyś odejść Lily?-pyta Jace, a ja przewracam oczami.

-Nie słuchaj go-macham lekceważąco dłonią.

-Odpowiem. Nie dałbym, schowałbym ją w szafie-wzrusza ramionami.

-Masz bardzo małą szafę-krzywię się.

-No to w mieszkaniu. NIe marudź, tylko zbieraj się. Zabieram cię na obiad.

Postaram się coś jutro dodać :) x