Miv – Skoro tak, to wszystkie misiaki i Nightmare Mangle ubierają choinkę, króliczki wraz z Marionetką zajmą się stołami, reszta stroi salę. Może być?

Wszyscy – Ok.

Miv – A i jeszcze jedno, Shadow Freddy, idź zobaczyć jak idzie dziewczyną w kuchni.

SF – Ok.

Zniknął, po chwili wrócił z informacją.

Miv – I co?

SF – Wszystko jest pod kontrolą, zostały im do zrobienia jeszcze tylko ciasta.

Miv – To świetnie. Dobra moi drodzy, robota czeka.

Zaczęliśmy ubierać choinkę, podeszłam do Mangle i szepnęłam do niej.

Miv – Słuchaj, mogła byś razem z Shadow Bonniem zapakować prezenty dla młodych?

Mg – ?

Miv – Uprzedzam pytanie, te małe łobuziaki ciągle się tu kręcą i muszę je mieć na oku.

Mg – Ok.

Miv – To masz.

Podałam jej ukradkiem zreperowaną zabawkę.

Miv – To dla Fredziaka2, wszystkie prezenty znajdziesz w szafce w składziku. Książka jest dla Fredziaka1, czapka dla Fredziaka3 a maszynka do strzelania konfetti dla Plushiego.

Mg – Ok.

Młodziaki „latały" po całym salonie, od Freddyego do Nightmare Foxyego, a od niego do Bona i tak w kółko, ale trzeba przyznać, że nieźle się spisywały, bo każdemu coś pomogły. Po trzech godzinach wszystko było gotowe, choć mieliśmy pewne trudności a mianowicie, nasza kochana Nightmare Mangle miała zawiesić gwiazdę na samym czubku i oczywiście zleciała z sufitu wprost na drzewko przez co było dużo sprzątania a co ważniejsze Bonnie musiał wyciągać odłamki bombek które utkwiły pomiędzy jej częściami, ale koniec końców wszystko skończyło się dobrze. Nastał wieczór, na stół Wigilijny wylądowały takie potrawy jak: pierogi z kapustą i grzybami, karp, kapusta z grzybami, śledzie, opłatek i tego typu rzeczy. Zasiadaliśmy przy stole, niebo zrobiło się granatowe więc pomyślałam że to już czas na „przyklejenie" się do szyby, zwróciłam się do Fredziaków i Plushiego:

Miv – No, to co dzieci, idziecie wypatrywać pierwszej gwiazdki?

F2 – Po co?

Miv – Bo jak pojawi się na niebie pierwsza gwiazdka to znak, że można zaczynać jeść.

F2 – Ok.

Chłopcy wyszli z pizzerii i usiedli pod drzwiami wgapiając się w niebo.

Miv – Mangle, gdzie schowałaś prezenty dla maluchów?

Mg – Są tam gdzie były.

Miv – Ok.

Poszłam do składziku otworzyłam szafkę i znalazłam tam owinięte kolorową folią prezenty *No, no, no, Mangle się postarała.*, natychmiast wzięłam je, chociaż miałam pewne trudności z prezentem dla Fredziaka1. Szybko wróciłam do salonu wkładając prezenty pod choinkę. Usiadłam przy stole, po chwili wbiegły dzieciaki wrzeszcząc:

F1, F2, F3, P – Już jest!

Miv – To super, wiecie, że wy wypatrywaliście gwiazdki a w międzyczasie odwiedził nas Święty Mikołaj.

F2 – Jejjjj!

F1 – Ale wy wiecie, że Mikołaj nie istni...

Plushtrap zakrył mu usta i szepnął.

P – Ciiii, nie psuj mu tego.

Miv – Chodźcie zjecie i otworzycie prezenty.

F2 – Juchuuuu.

Każdy wziął kawałek opłatka i zaczęły się życzenia czyli innymi słowy „never ending story" (perfect English). Po około 10 minutach zasiedliśmy przy stole i Nightmare Chica przyniosła wielki gar zupy grzybowej... a właściwie pieczarkowej, bo grzybów leśnych w pizzerii nie znaleźliśmy, do tej pory nie wiem skąd dziewczyny wytrzasnęły karpia. Zjedliśmy zupę, nadszedł czas na wyjedzenie tego co jest na stole. Nałożyłam sobie pierogi, w dzieciństwie uwielbiałam je robić a później zjadać. Rozmawialiśmy o różnych rzeczach, w pewnym momencie wstałam i wzięłam swoją gitarę. Zaczęłam grać i cicho śpiewać „Wśród nocnej ciszy", niedługo potem dołączyła się Tochi razem z Nightmare Bonniem a reszta poszła w ich ślady. Śpiewaliśmy kolędy tak z piętnaście minut, po upływie tego czasu po cichu (w sensie żeby sobie cicho w tle grało) włączyłam na komputerze całą play listę i razem z Chicą zaczęłyśmy sprzątać ze stołu.

C – Tochi, przynieś z kuchni ciasta.

TC – Ok.

Reszta Gwiazdki upłynęła na opychaniu się ciastami i rozpakowywaniu prezentów, znaczy dzieci rozpakowywały, my się przyglądaliśmy i z tego co zauważyłam trafiłam w ich gusta. Rozmawialiśmy również jak świętowało się w naszych domach. U każdego było bardzo podobnie, ale jednak były pewne smaczki, którymi to święto się różniło.