Znowu zmiana Jeremiego. Jeszcze było grubo przed północą, ale co to Jeremi już przyszedł, wszyscy zastygliśmy w bezruch, lecz on nawet nie zwrócił na nas uwagi, tylko od razu poszedł do pokoju z akumulaturami.

Miv – Okkkkkk, to było przynajmniej dziwne.

Fb – Ilumina...

Chica walnęła go patelnią.

C – Przestań z tym iluminbati, zaczynasz nas już wkur...rzać.

Fredbear złapał się za głowę, gdzie powstało niewielkie wgniecenie.

B – Chodź Fredbear, wyklepie się.

Poszli do składziku. Północ, *Muszę iść do Jeremiego*. W mgnieniu oka już u niego byłam, ale jego tam nie zastałam.

~'Jeremi~'

Ok, naprawiłem już akumulator, teraz wystarczy tylko ogłuszyć Marionetkę i po sprawie, co nie będzie proste. Wszedłem do szybu wentylacyjnego. Byłem już spory kawałek od biura kiedy usłyszałem stukanie, nie przejąłem się tym zbytnio, bo: było daleko, za moimi plecami i cichło. *Ostatnia prosta i zwycięstwo*. Zeskoczyłem na podłogę, rozejrzałem się, nikogo nie było, widać wszyscy próbują mnie dopaść, to się zdziwią. Przygotowałem swoją patelnie, otworzyłem pudełko i BAM! *Marionetka już nie będzie mi przeszkadzać, przynajmniej dzisiaj*.

~'Marionetka~'

Siedziałam jak zwykle w swoim Music Box i wsłuchiwałam się w melodię, która działała nam nie jak melisa. Nagle co to?, ktoś otwiera moją pozytywkę i wali mnie w głowę, jedyne co pamiętam, to to że to był człowiek.

~'Miv~'

Czekałam na niego, już dochodziła 1 a on jak gdyby nigdy nic wychodzi z szybu wentylacyjnego.

Miv – Gdzieś ty był?

J – U Marionetki.

Miv – Że kurde co proszę?

J – Aaa, najpierw naprawiłem akumulatory, teraz unieszkodliwiłem Marionetkę i będzie ok.

Miv – Jak unieszkodliwiłeś Marionetkę?!

J – Patelnią w łeb.

Wysunęłam pazury.

Miv – Ty gnoju.

Rzuciłam się na niego, ale on zwiał, przez co trafiłam w ścianę.

J – Nie dajmy się ponieść emocją.

Miv – Zabije cię!

Tym razem trafiłam, zaczęła się bójka, próbował mi się wyrwać, ale ja nie odpuszczałam.

~'Nghtmare Foxy~'

Zobaczyłem, że drzwi są otwarte, podbiegłem tam szybko i kiedy miałem wykonać swój jumpscare zobaczyłem, że Miv bije Jeremiego, a on wrzeszczy „pomocy" *Nie no błagam, ona dorwała go pierwsza, przecież ja tu jestem najszybszy.*. Postanowiłem im nie przeszkadzać.

~'Miv~'

Wyrwał się mi i pobiegł do kuchni krzycząc „ratunku". Natrafił na Nightmare Chice, przestraszył się, ale gdy się odwrócił i zobaczył mnie pędzącą na niego z prędkością światła schował się za nią i wrzasnął:

J – Uratuj mnie od tej psychopatki!

NC – Się mnie nie boisz?

J – Psychopatka gorsza!

Nightmare Chica złapała mnie gdy już miałam go dopaść.

NC – Dziewczyno uspokój się, co ty chcesz go zabić?

Miv – A żebyś wiedziała.

NC – ?

Miv – Dał patelnią w łeb Marionetce.

O wilku mowa, Marionetka przychodzi trzymając się za głowę.

M – Aaaa, tu wszędzie są roboty killery!

NC – Cześć Marionetka, widzisz nic jej nie jest.

M – Zostaw mnie ty killerze przebrzydły!

I pobiegła do biura się zabunkrować.

F – Cześć, wam co robicie?

NC – Trzymam Miv, bo chce zabić Jeremiego, a tak poza tym, to Marionetka zabunkrowała się w biurze i krzyczy, że jest otoczona przez roboty killery.

F – Czyli normalka, a tak na serio to co tu się dzieje?

NC – To było na serio.

F – ?

NC – Trzymaj ją, a ja ci wszystko wyjaśnię.

J – Przepraszam, a co ja mam zrobić?

NC – Skoro jesteś człowiekiem, to idź po Marionetkę, bo my dla niej jesteśmy „robotami killerami".

Jeremi se polazł, a Nightmare Chica podała mnie Freddyemu i wyjaśniła całą sprawę.

F – Czekaj, czekaj, czy ja dobrze rozumiem, Miv chce zabić Jeremieego, bo ten przyłożył patelnią Marionetce, która teraz nie wie, że jest animatronem.

NC – Z tego co zrozumiałam to tak.

~'Jeremi~'

Co to kurczę ma być, jak siedzę zabunkrowany w biurze to wszyscy chcą mnie dorwać, jak tylko nadarza się okazja to pomagają mi pozbyć się psychopatki, ja mam tylko jedno pytanie „WTF?", a teraz jeszcze muszę wydostać Marionetkę, która myśli, że jest człowiekiem, ja się pytam co tu się dzieje, te animatroniki powinni zamknąć w psychiatryku. Pukam do drzwi biura. Marionetka zapala światło i wpuszcza mnie.

M – Pan widział te roboty?

J – Tak, uratowały mnie przed psychopatką Miv.

M – ?

J – *Facepalm* Chodź.

Poszliśmy, do sali głównej.

M – Aaaa, znowu te roboty killery!

Znowu próbowała uciec.

~'Miv~'

Jeremi przeprowadził Marionetkę, która od razu gdy nas zobaczyła to wrzasnęła:

M – Aaaa, znowu te roboty killery!

I znowu próbowała uciec, ale tym razem Shadow Freddy w porę zareagował i zagrodził jaj drogę.

M – Czego wy ode mnie chcecie!

Podeszłam do niej od tyłu i położyłam rękę na ramieniu, po niej przeszedł dreszcz.

Miv – Nie bój się, jesteśmy twoimi przyjaciółmi.

M – Nie przypominam sobie, żebym przyjaźniła się z robotami.

Powiedziała nieśmiało.

Miv – Nie chciałam, żeby do tego doszło, ale nie dajesz mi wyboru.

Widać było przerażenie w jej oczach... oczodołach... dobra mniejsza, wyjęłam kawałek potłuczonego lustra ze schowka w kostiumie i pokazałam jej, jej odbicie.

M – Aaa!

Odsunęła się a ja przypadkiem upuściłam lustro.

Fb – Uuuu, 7 lat nieszczęścia.

Miv – Cicho, mamy ważniejsze spray na głowie.

M – To nie ja!

Miv – Niestety, to ty i twoje życie.

M – Przecież przed chwilą byłam człowiekiem.

Miv – Nie, już od ponad 30 lat nie jesteś człowiekiem.

M – ?

Opowiedziałam jej całą historię, tak samo jak ona kiedyś opowiedziała ją mnie.

Miv - ...teraz już sobie coś przypominasz?

M – Nie, chociaż coś mi dzwoni, tyle, że nie wiem w którym kościele.

Miv – Oooo matko, przywrócenie tobie pamięci będzie trudniejsze niż myślałam. Golden!!!!

Wydarłam się na całe gardło.

GF – Czego?!

Miv – Chodź tu, może ty przywrócisz pamięć Marionetce.

GF – Siemaneczko, siorka co się stało?

Jak pisałam ten rozdział w wakacje to byłam naćpana żelkami więc się nie dziwcie XD