Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

Luna

Aun diciendo que irradio luz
Me creo como oscuridad,
Esa que con su paño de la noche
Embriaga mi alrededor
Hasta sofocarme con el frío
Que emana sin condición,
Hasta pensar que mi olvido
Ya no es más una razón
Si no, un cómo de tanto temblor.

Las pequeñas estrellas me llaman
Pero sigo embriagada
Y ante el temor de caer ahogada
Doy vuelta por el espacio
Creyendo estar mejor en el ocaso.
Hasta que encuentro un lucero
Que a su paso
Abre un agujero,
En aquel manto y veo
Veo una pequeña posibilidad
De caminar,
De tal vez poder volver a atrás
Doy un paso y caigo, pero
¿quién me sujeta para no caer jamás?
¿quién es ese que no me deja sumergirme en paz?
¿quiénes son esos mostrando una sonrisa con sinceridad?
¡Son ellas!
Las pequeñas estrellas
Agarrándome sin soltar
Sin dejar de creer en el quizás

¿Debo conceder el deseo de mi corazón pero que había dejado opacar?
De bailar a su son
De iluminar el cielo
Con el amor de quien me amó
Con el dolor de lo que me dañó
Pero no me derrumbó
¿Debo hacerlo?

Esta vez no las pienso ignorar
Voy a subir para con ellas estar
Pero
¿Y si vuelvo a tropezar?
- Nosotras te agarraremos una vez mas
Pero,
¿Y si sigo tropezando,
Todavía ahí estarán?
- Sí, no te dejaremos sentirte sola nunca más
Entonces caminaré con ustedes
Hasta que llegue el amanecer
Y nos esconderemos juntas cuando el Sol llegue
Prometo apoyarme si tiemblo y caigo
Si la fuerza no es suficiente
Para volver a pararme y caminar.

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro