28.06.2021

- Ale nie było innego sposobu?!-wykrzyczalem Dylanowi w twarz.

- Nie! Chcesz żebym ja też poszedł do więzienia. Zrobiliśmy to po to żeby was ochronić! Nierozumeisz! Simon to zaplanował. On chciał nas wsadzić do więzienia A potem zabić!-uderzył mocno w stół.

- Nie... Ale Liam jest w szpitalu już rok! Brad ma tylko Minho bo jego brat jest w więzieniu O rodzina nie chce mieć z nimi nic wspólnego!

-Kurwa mac wiem przecież. Ale zobacz na to z innej strony. Scott znalazł sobie dziewczynę. Dzięki Alison się pozbierał po Zane, a Theo żyje i już nie musi się ukrywać.

-A co z Brettem? Z Mikiem i Zanem?

-Odwiedzamy ich z Minho. Jeszcze rok i wyjdą na wolność.

-I co potem? Znów będziemy uciekać?

-Thomas wiesz że tego nie chce.

-Wiem.

06.09.2021

-To koniec...- Dylan patrzył na mnie.

-Co? Ale d-dlaczego? Czy ja coś źle zrobiłem?

- Nie Thomas. To porostu nam nie wyjdzie.

-Nie proszę... Nie jestem w stanie bez Ciebie żyć.

-Przepraszam-chłopak wyszedł z naszego mieszkania.

Tak po prostu wyszedł z mojego serca...

17.10.2021

-Thommy minął już miesiąc musisz w końcu stąd wyjść.

-Scott ja nie jestem wstanie tak jak Ty zacząć żyć od nowa!

- Wiem ale może spróbuj...

-Jak! Jak mam się pogodzić z tym że człowiek którego kocham który starał się nas ochronić chodź z laska która chciała nas zabić!

-Może Teresa coś ma z tym wspólnego. Nie jestem w stanie uwierzyć że Dylan tak o Cię zostawił i poszedł do niej.

-Ja już w nic nie wierzę...

28.02.2022

-Jak się czujesz?

-Źle, nie jestem przygotowany na zobaczenie Zane.

-Nadal coś do niego czujesz?

-Tak, ale mam teraz Alison.

-A czujesz coś do niej?

-Nie...

- To czemu z nią jesteś.

-Bo chce zapomnieć o Zane nie pasujemy do siebie. Kocham go Ale boję się go zobaczyć po tak długim czasie. Ale nie mówmy już o mnie. Jak się trzymasz.

-Całkiem dobrze. Wiesz że Liam również niedługo wychodzi.

-Naszczecie. A nadal myślisz o Dylanie?

Westchnałem głośno.

-Nigdy nie zapomniałem...

Pov.Liam

- Ale co to ma być?-spytałem kucharki.- Ty czujesz jak to jebie? Nie to powochaj to. No powąchaj do cholery!- pomachalem tacka przed kucharka.- No co, po polsku nie poniemajasz! Ale gowno dajesz!- rzuciłem tacka O ziemię.

-Panie Dunbar. Proszę za mną.- Lekarz podszedł do mnie i złapał za ramie ciągnąć za sobą.

-Słucham Pana.

-Za dwa dni pan wychodzi. Mam do kogoś zadzwonić aby Pana odebrał?

-Mogę zadzwonić do kolegi?

-Wie pan jakie są zasady.

-Tak ale czy w tych zasadach jest zawarte ruchanie się z pacjentem?- kiedyś przylpałem lekarza jak robili cimcirimcim i teraz mam na niego haka i taryfę ulgowa od Pana Tomillsona.

-Zadzwoń z mojego.- facet podał mi telefon A ja usmiechnalem się zwycięsko.

Wykręciłem do Thomasa którego nie słyszałem dwa lata. Byłem w tak zrytym szpitalu że nikt nie mógł mnie odwiedzić.

-Halo?-usłyszałem głos przyjaciela.

-Thomas?-w moich oczach stanęły łzy. Tak bardzo teskniłem za jego głosem.

-Liam!? Scott chodź szybko Liam dzwoni!

-Część.. Tak bardzo z wami teskniłem.

- My za Tobą też. Kiedy wychodzisz.

-Za dwa dni. W tedy wychodzi moj Brat czy Dylan mogł by go odebrać a potem po mnke byście podjechali.

-Oj Ty jeszcze nie wiesz.- Scott odpowiedział ciszej niż wcześniej.

-O czym. Jak miałem się dowiedzieć idioto.

- Nie jestem już z Dylanem. Od roku...

-Oh. Przykro mi. Jak wyjdę wszystko mi opowiesz.

-Najpierw będziesz musiał pogadać z Brettem i Mikiem.

- To pójdziemy na pizzę i razem pogadamy.

-Liam końca już.-Doktorek stał obok mnie zirytowany.

- Jak on miał Styles. Harry Styles?

-Dobra masz pięć  minut.-mezczyzna obrócił się na pięcie i wyszedł z gabinetu.

-Co?-Thomas spytał zdezorientowany.

- Nie ważne. Też wam potem opowiem. Stęskniłem się za wami.

- My też...

-A co u Ciebie Scott

-Nasz Scotty znalazł dziewczynę

-Zamknji się idioto.

-No co?- Thomas zapytał się roześmiany.

Nasza rozmowa jeszcze trwała długo gdy w końcu rozładował się telefon doktorka.