Witajcie opowiem wam moją historie,historie która obróciła moje życie o 180*.

Mam na imię Luna,mam 18lat i jak normalna osiemnastoletnia nastolatka uczęszczam do liceum,uważm że dobrze się uczę z pochodzenia jestem amerykanką ale zamieszkałam w Korei.

W Korei mieszkam już cztery lata,mam naprawde wielu przyjacół! ale moją taką od serca przyjaciółką jest Kim SooJin tak jak ja ma 18 lat,jest ode mnie niższa tak jak przystało na azjatkę,zachowyjemy się jakbyśmy się znały od dziecka jesteśmy jak takie papużki nierozłączki,nikt nie przewidział tego że w krótce ma to się zmienić i że z przyjaciółek zmienimy się w wrogów.

________________________________________________________________________________

Dziś jest sobota,wstałam około 12 wyspana po całym tygodniu nauki zeszłam na dół żeby zrobić sobie śniadanie,rodziców jak zwykle nie ma bo wyjechali w delegacje na jakieś 4 miesiące.

Na śniadanie zrobiłam sobie gofry bo czemu nie,po jakże przepysznym śniadaniu poszłam się umyć bo mam zamiar wybrać sie SooJin do galerii,wymalowana i ubrana zeszłam na dół żeby wyjść na pole, jak na listopad było dzisiaj ciepło. Wybrałam numer do przyjaciółki żeby się upewnić czy napewno się widzimy,po jakiś trzech sygnałach odebrała

-SooJin,to jak widzimy się w galerii ?

-Wybacz Luna ale dziś nie dam rady,dzisiaj przyjechał mój chłopak i chciała bym z nim spędzić troche czasu.

-No dobrze,rozumiem to spotkamy się innym razem.

-Paaa

po skończonej rozmowie poszłam się przejść do parku,bo i tak nie mam co robić...

szłam do parku z jakieś 15min zamyślona co by tutaj zrobić, szłam dalej z głową w chmurach nie zwracając na ludzi,aż nagle na coś a raczej na kogoś wpadłam

* No i na kogo ja wpadłam tym razem?* zadałam sobie pytanie w myślach.

- Przepraszam że na ciebie wpadłam.- Odparłam nawet nie patrząc na tę osobę.

- Nic się nie stało.- odpowiedziała osoba 

po głosie mogłam wnioskować że to jest chłopak * z kądś kojaże ten głos*

- Czy my się przypadkiem nie znamy ?-Zapytałam zaciekawiona i spojżałam na osobe,nie mogłam w to uwierzyć to przecież jest chłopak SooJin

- A wiesz że tak Luna.

- Jeongin ! ale ty się zmieniłeś i wyprzystojniałeś- zaśmiałam się.

- A ty wypiękniałaś- Zaczął się uroczo uśmiechać.

- Nie miałeś się spotkać przypadkiem z SooJin?

-Właśnie do niej szedłem, ale na ciebie wpadłem.Miło było cię spotkać,ale ja już będę szedł.

- Dobrze, mam nadzieje że się jeszcze spotkamy.

- Na pewno,paaa mała! 

Po pożegnaniu się z chłopakiem rozmyślałam o nim * co się ze mną dzieje ?!* 

( to jest nasza Luna)

________________________________________________________________________________

Mam nadzieje że pierwsza część się podoba 

to są dopiero początki