W drzwiach stoi Ashton, odkąd tu przyjechał stale się z nim mijam.

– Kiedy wracasz do domu? – zaraz ma ślub, a jest z dała od narzeczonej, od kobiety, z którą jest od nastoletnich lat.

– Chciałem pogadać, mogę cię porwać na chwile?

– Właśnie gotuję kolacje z okazji zaręczyn... – Holly mnie puszcza.

– Wpadnę później.

Patrzę na Holly, która zachęca mnie, żebym z nim poszedł.

– Ja tu dokończę, a ty idź z nim pogadaj.

– Jesteś pewna? – ściskam jej kark, chcąc usłyszeć odpowiedź.

– No tak. Jeszcze nie gadaliście.. – uśmiecha się – Dokończę.

– Okej – całuję ją w czoło.

– Obiecuję, że to nie potrwa długo – zapewnia ją Ashton.

Wychodzimy z mieszkania i schodzimy w dół po schodach, jest milczący, zawsze trochę  był. Gdy wychodzimy na zewnątrz, pyta mnie o papierosy, ale ja nie mam ich przy sobie.

– Co tu robisz, stary?

– Wątpliwości przedmałżeńskie.

– Dlaczego? – staram się nie mówić ludziom, co powinni robić, a słucham ich.

– Jestem z nią od tak dawna i od tak dawna nie czułem, jakbym całował ją pierwszy raz.

– Co ty pierdolisz, koleś?

– Przyjechałem tutaj... – waha się, czy mi powiedzieć – Bo odkąd przyprowadziłeś do nas Marie.. oszalałem na jej punkcie.

– Co, kurwa?! – chyba zamiast być jej przyjacielem, jestem trochę, jak jej ojciec. Maria czasem o to krzyczy.

– Był taki moment, gdy chciałem..

– Zdradziłeś Miley z Marią?

Kiwa głową.

– Miley nie wie, a ja...

– No ty, co, kurwa? Ranisz dwie dziewczyny?! Bo nie możesz się zdecydować, która będzie dla ciebie lepsza? Bo czepiasz się jakiegoś uczucia związanego z pocałunkami?! Ty kretynie! Maria ma dziecko i zasługuje na pełne oddanie.. na kogoś kto pokocha je, tak jak... a ty.. bawisz się tą dziewczyną. Może powiedziałeś jej, że rzucisz dla niej Miley? Dziewczynę, z którą jesteś od pieprzonych dziewięciu lat?! Kurwa, czy ty....

– Zamknij się – warczy na mnie – Nie masz prawa... myślałem, że będziesz ze mną szczery, ale nie jesteś, kurwa.

– Co to znaczy, że będę szczery?

– Chyba odwołam ślub – mówi – Nie mogę do końca życia..

– I co zrobisz, kurwa? Przeniesiesz się tutaj, całe swoje życie, żeby co? Żyć w mieszkaniu, które w połowie opłacam? A może być ojcem dla dziecka, którego tata nie żyje? Ja pierdole, jak ty to sobie wyobrażasz... nie mogę, kurwa, uwierzyć..

– Maria przez tyle czasu nikogo nie miała..

– Bo łatwo się przywiązuje! Bo jak kocha to całą sobą! Bo jeśli zawróciłeś jej w głowie i dałeś nadzieje, to na ciebie czeka!

– Tak, jak Mary Jane na ciebie?

Nie wiem, dlaczego to robię, ale uderzam go, kurwa.

– Nic nie wiesz, kurwa! – wrzeszczę, a on.. stara się mi oddać. Wszczynamy bójkę pośrodku ulic Nowego Jorku.

– To ty nic nie wiesz! Może Maria jest nieszczęśliwa.. może..

– Jeśli jest nieszczęśliwa to może przez ciebie?! – wrzeszczę, gdy chcę wymierzyć mu kolejny cios, a w efekcie to on uderza mnie.

– A ty, co zrobiłeś Mary Jane? Byłem tam, gdy ją zostawiłeś, a ona chwytała się każdej resztki ciebie.. spędzała z Marią niepojętą ilość czasu...

– Pierdol się! – krzyczę.

– To ty się pierdol! – ja pierdole – Jesteś większym tchórzem, niż ja! Odwołam ślub i zaryzykuję!

– A będziesz umiał bez niej żyć? – pytam go – Bez tych małych rzeczy, których teraz nie widzisz, dla jakieś tam wielkiej miłości? To życie! Nie bajka Disneya! Nienawidzę bajek Disneya!

– Czasem wydaje mi się, że gdy byłeś pijany byłeś prawdziwszy, niż teraz.

Uderzam go jeszcze raz, a on mi na to tym razem pozwala.

Pozwalam mu uderzyć siebie, nie wiem, dlaczego.

– O wielkie miłości się walczy!

– Czy Nicolas Sparks nie nauczył cię, że to się kończy śmiercią?!

Ashton wybucha śmiechem.

– Jesteś większym artystą od Nicolasa Sparksa, stwórz własne zakończenie, tak, jak ja zamierzam!

– Maria zasługuje...

– Żeby ktoś ją kochał i dał jej to, czego już nie pamięta, a może nigdy nie dostała!

– I ty jej to niby dasz? – wyśmiewam go.

– Spróbuję!

Co tu się, kurwa, dzieje?

Czy ten świat oszalał?