Shu

- Wybacz... Głowa mnie jeszcze boli. - skłamałem.

- Shuu! - 

Odwróciłem się w stronę głosu i natychmiast Kaede zamknęła mnie w szczelnym uścisku, który po chwili odwzajemniłem.

- Też się cieszę, że cię widzę - uśmiechnąłem się gdy się od siebie odsunęliśmy.

- Wiedziałem Shu, że kiedyś będziesz miał branie... Ale żeby od maleńkiego?! Szalejesz, szalejesz! - Edgar zaczął tarzać się po podłodze ze śmiechu.

- Dzieci - 

Podszedł do nas mój tata, ale widać, że Edgar się tym nie przejął bo kontynuował śmianie się. 

- Ekhm - tata odchrząknął i dopiero wtedy Edgar się uspokoił, siadając skrzyżnie na podłodze. 

- Przepraszam - zmieszał się Edgar.

- Nic nie szkodzi, Yuma - Yuma?! - Ach tak - tata spojrzał na resztę uśmiechnięty. - Zmieniłem Edgarowi imię, chyba się nie gniewasz - kiwnąłem na "nie". 

- Tatooo! Weź tego dziwaka z nożem! - Laito podbiegł do naszego taty, był bardzo przestraszony.

- Spokojnie, to tylko Azusa. - tata poklepał Laito po głowie.

- Idź mi z tym! Wypad! Nie założę tego! Kou no! Opanuj dupę! -

Aika wkurzona zbiegła ze schodów a za nią podążał jakiś dziwny blondyn z opaską z kocimi uszami.

- Ależ kociaku! - nalegał blondyn.

- Nie! - Aika krzyknęła wkurzona, a chłopak się uspokoił i usiadł na kanapie.

- Tato... To twoje? - spytał Ayato trzymając w ręce książkę.

- To moje - podszedł do nas brunet.

- Ta?! Udowodnij! - Ayato uśmiechnął się zadziornie.

- Ayato, oddaj to Rukiemu -

Mój brat nie chętnie oddał książkę Rukiemu.

- Dziękuję - uśmiechnął się brunet.

- Skoro już wszyscy jesteśmy to pragnę wam przedstawić braci Mukamich -

Tata uśmiechnął się w stronę nowo poznanych chłopaków.

- To Ruki, najstarszy - tata wskazał na bruneta z książką. - Kou, drugi syn - wskazał na blond dziwaka, który uśmiechał się do Aiki.

- Kaede! Może ty chcesz opaskę?! - spytał blondyn, a moja przyjaciółka wytknęła mu język.

- Yuma, trzeci syn - czemu tata zmienił mu imię? - Azusa, najmłodszy - ojciec wskazał na chłopaka z wieloma ranami na ciele.

- My jesteśmy - zacząłem, ale nie było mi dane dokończyć.

- Wiemy - powiedział krótko Ruki.

- Są wampirami jak wy, Shu - poinformował mój rodziciel.

- Świetnie! - wywróciłem oczami.

~~~~~~~~~~~~~~~~
10 lat później, wakacje.

~Śniadanie

Kaede

- Przestań! - próbowałam zrzucić z siebie dłoń Laito, ale ten zaczął kłaść mi ją na udzie. - Laito no! -

- Przecież wiem, że to lubisz. - zarumienił się, a mi zrobiło się nie dobrze.

- Nie, nie lubię! - wbiłam mu widelec w rękę.

- Możecie się uspokoić? - spytał spokojnie Reiji.

- NIE! - krzyknęłam równocześnie z Laito, a Reiji zmieszany kontynuował zajadanie się kiełbasą.

- Mam już tego dość - zaczął Subaru, który siedział na przeciwko mnie. - Laito, jeżeli nie przestaniesz to Cię skrzywdzę. -

Na te słowa Laito wziął rękę z mojego uda, a ja cicho podziękowałam Subaru.

- Muszę wam coś powiedzieć. - wujek spojrzał na nas wszystkich poważnie. - Aika i Kaede muszą wyjść za mąż za któregoś z Was. - że jak?!?!

- Widzisz, jeszcze będziesz moja. - Laito zachwycony objął mnie ramieniem, ale ja go po chwili kopnęłam w piszczel.

Subaru

Ten Laito coraz bardziej działa mi na nerwy. Najbardziej w momentach kiedy zarywa do Kaede. Ale nie to mnie niepokoi... Ciekawe za kogo będą musiały wyjść dziewczyny...

- Subaru, dzisiaj twoja kolej sprzątania po posiłku. - Reiji wyrwał mnie z moich przemyśleń.

~~~~~~~~~~~~~~~~
15 minut później.

- Pomogę Ci! - zaproponowała Kaede i zaczęła wycierać umyte przeze mnie naczynia.

- Dzięki - podałem jej szklankę.

- Gdyby nie Ty, to... Dziękuję, Subaru - dziewczyna się lekko zarumieniła.

- Jak wy pięknie razem wyglądacie! - Laito zachwycony opierał się o futrynę kuchni.

- Wypad - rzuciłem w stronę brata.

- Wypadło ci coś, Subaru-kun? - Laito podszedł bliżej Kaede, a ja miałem ochotę wyrzucić go przez okno.

- Tak, twój pusty łeb - warknąłem.

~~~~~~~~~~~~~~~~
Dwie godziny później.

Aika

Biegłam sobie ze słuchawkami w uszach, gdy nagle zauważyłam biegnącego w moją stronę Subaru.

- Co tam, młody? - zatrzymałam utwór w moim telefonie i spojrzałam uśmiechnięta na wampira.

- Możemy porozmawiać? -

Na te słowa się uśmiechnęłam i po chwili usiedliśmy na ławce.

- O co chodzi? - uśmiech nie schodził mi z twarzy.

- Chodzi o Kaede. Bo widzisz, Aika... Ja... - wampir zaczął się nerwowo drapać po karku.

- Już to dawno zauważyłam - powiedziałam wesoło.

- Serio? - Subaru się lekko zarumienił, a ja w oddali zobaczyłam Kaede podążającą w naszą stronę.

- To ja was zostawię samych. - uścisnęłam Subaru, co on odwzajemnił.

Gdy Kaede do nas podeszła, to ja uśmiechnięta kierowałam się w stronę samotni Shu.

Kaede

- Kaede, możemy porozmawiać? -

- Jasne - usiadłam obok Subaru i podziwiałam jego piękne róże.

- Zakochałem się -

Na te słowa łzy same zebrały mi się w oczach. Wiem, że nigdy nie będę z Subaru, ale on nie musi mi tego przecież wypominać! Najpierw to jak on się tuli z Aiką, a potem jego słowa!

- Cieszę się - wymusiłam uśmiech i szybko wbiegłam do rezydencji.

Weszłam do mojego pokoju i zamknęłam drzwi, po których po chwili się zsunęłam.

- Kaede -

Spojrzałam w górę i zobaczyłam Subaru, który po chwili przy mnie uklęknął.

- Źle mnie zrozumiałaś - podniósł lekko mój podbródek tak, że patrzyliśmy sobie w oczy.

- To jak w takim razie powinnam to zrozumieć? - wytarłam łzy z twarzy.

Chciałam opuścić pomieszczenie, ale Subaru mocno mnie od tyłu przytulił, przez co stałam jak słup soli.

- Kocham Cię, Kaede - szepnął mi do ucha, a ja nie mogłam w to uwierzyć. - Nic mnie z nikim nie łączy - dodał po chwili.

- Też Cię kocham, Subaru -

Odwróciłam się do wampira a po chwili byłam już mocno w niego wtulona i powoli zasypiałam w jego ramionach.

💓💓💓💓💓

Hejka!

Wiem, że miałam zacząć całkiem nową książkę, ale postanowiłam opublikować rozdział 💖💖

Co do głosowania jest znowu remis (za coo?! XD) dlatego... z okazji nadchodzących wakacji postanowiłam, że opublikowana książka będzie niespodzianką! 💓💓

Także wyczekujcie prologu do nowej książki, kochani! 💕💕

Oczywiście książkę z głosowania zacznę pisać wraz z nowym rokiem szkolnym 💗💗

~Akane