Moim recenzjom stuka właśnie sześćdziesiątka! Cieszmy się z tego jubileuszu pomimo porażki siatkarzy.

Z natury nie oglądam komedii dla nastolatków, ale belgijsko-francuska "Tamara" zachwyciła nawet mnie.

Tytułowa Tamara to sympatyczna inteligentna dziewczyna z lekką nadwagą. Ona i jej najlepsza przyjaciółka zaczynają nową szkołę i postanawiają zerwać z kompleksami. Marzą im się role królowych popularności. Zakładają się, że poderwą pierwszych dwóch chłopaków, którzy przekroczą drzwi ich klasy. Tamarze trafia się szkolny amant Jose, na jej szczęście - mający kłopoty z nauką... Oczywiście dwie nastolatki mają przeciwko sobie bandę natapirowanych chichoczących pind.

Bardzo ciekawie przedstawiono relacje międzyludzkie. Rodzice Tamary są rozwiedzeni, a ona świetnie dogaduje się z ojczymem - nawet lepiej, niż z matką. Za to jej ojciec to stereotypowy bogacz, zajmujący się karierą, a nie dzieckiem. W trakcie filmu psują się też relacje Tamary z jej przyjaciółką. A wszystko po to, aby oglądająca zadała sobie pytanie: czy popularność naprawdę jest taka ważna?

W życiu liczą się miłość i szczęście - morał banalny, ale jak prawdziwy i przekonująco przedstawiony.