Ten Teatr Telewizji leciał wczoraj. Jeśli ktoś oglądał, niech się odezwie. Spektakl bardzo mi się podobał, ale niestety nie do końca zrozumiałam zakończenie. Pomimo to po raz kolejny stwierdzam, że odpowiada mi sposób interpretacji różnych sztuk przez Englerta.

Akcja, jak sam tytuł wskazuje, dzieje się latem w nadmorskim sanatorium prowadzonym przez Dyrektora (Jan Englert). Ma on sporo od siebie młodszą żonę, piękną Maję (Dominika Kluźniak). Dawno już zapomnieli, co to znaczy być małżeństwem, prawie ze sobą nie rozmawiają, a jeśli już, to się kłócą. W ośrodku, poza dwoma lekarzami, przebywają także: gwiazdka Lili (Beata Ścibakówna), której sława już przeminęła; fotografka pani Gianetti; pani Pouchard (Ewa Wiśniewska) z neurotyczną córką Ernestyną (Michalina Łabacz) oraz nerwowy i nieśmiały Jan Torup. To właśnie Torup jest chyba jednym z głównych bohaterów, ale w zasadzie każdego można nazwać głównym.

Obserwujemy nieszczęśliwie zakochanego w Mai Torupa, płochliwego, przerażonego. Przypomina nam zaszczute zwierzę albo źdźbło trawy. Wszystko się zmienia, gdy Torup dowiaduje się od Dyrektora, że umiera i zostało mu kilka tygodni życia. Raptem do końca lata... W chłopaku zachodzi przemiana: w obliczu bliskiej śmierci staje się amantem, któremu żadna się nie oprze. Nawet Maja. A my siedzimy i zastanawiamy się, kto w tym uczuciowym kotle z kim pogrywa.