Kuba Rozpruwacz to po angielsku "Jack the Ripper". "To rip" = "rozcinać".

XIX w., Whitechapel za czasów Kuby Rozpruwacza - dzika, nieokiełznana Biała Kaplica ze swoimi burdelami, zamieszkami i trupami w dokach... Pośród tego chaosu miota się inspektor Edmund Reid, twardą ręką pilnujący - a raczej próbujący pilnować - porządku. Reid, obdarzony wybitną inteligencją, zawziętością i gwałtownym charakterem, to jedna z najciekawszych postaci brytyjskiego kryminału. Stara się, jak może, by Wschodni Londyn nie spłynął całkowicie krwią, walczy z korupcją, szantażami, makabrycznymi zbrodniami... Dlatego wybaczmy mu, jeśli jako policjant bywa brutalny, jako przyjaciel - oschły, jako człowiek - porywczy, jako mąż - niewierny. To jest w końcu Whitechapel - tu panują inne zasady. Jeśli w ogóle jakiekolwiek panują.

Reidowi w pojedynku ze Złem przez wielkie "Z" sekundują kapitan Homer Jackson i sierżant Bennet Drake. Jackson, Amerykanin z niejasną przeszłością, policyjny chirurg z niezwykle przydatnymi umiejętnościami, jest mężem burdelmamy Susan - cudownie nieprzewidywalnej blondynki, po której widz może się spodziewać absolutnie wszystkiego. Drake ma złote serce i ciężką pięść, a jego największa słabość to miłość do ślicznej prostytutki Rose.

W tym serialu nikt nie jest w 100 procentach dobry. Każdy ma coś na sumieniu, a granice czerni i bieli już od tak dawna się zacierają, że trudno odróżnić różne odcienie szarości.

Kto raz wejdzie w świat "Ripper Street", ten zakocha się od pierwszego wejrzenia. Whitechapel nikomu nie odpuści...

Najwspanialsza jest jednak muzyka: rytmiczna, grana na skrzypcach, żywa, dudni w głowie przy każdym odcinku. Moim zdaniem jest to absolutnie najlepiej brzmiąca czołówka w brytyjskich serialach kryminalnych. Lepsza nawet od "Sherlocka" i "Ojca Browna".

Z góry uprzedzam: "Ripper Street" to nie serial dla grzecznych dzieci. Nie epatują przesadnie przemocą, ale to w końcu XIX-wieczny Wschodni Londyn - tam Kuba Rozpruwacz podrzynał gardła ofiarom. No i... Anglicy w ogóle nie mają kultury gaszenia światła, a w "Ripper..." niektóre sceny erotyczne są naprawdę śmiałe. Nie zniesmaczają, co to, to nie. Nie ma w nich przesadnej nagości ani nic w tym stylu, są tylko... Realistyczne. Mnie to nie rusza, nigdy nie ruszało, mama pozwalała mi oglądać "Ripper..." kiedy miałam jakieś 11 lat (a jest dozwolone od 16). Jednak wiem, że niektórzy są wrażliwi na takim punkcie.

Typowa ja, muszę jeszcze pozachwycać się nad aktorstwem. Króluje Matthew Macfadyen w roli Reida. Mój Boże, jaki on ma wspaniały głos! Polecam oglądanie po angielsku z napisami. Ale ten melonik... KOSZMAR. Scenarzystów coś trafiło, że Reid musi mieć melonik, a Macfadyen przy swojej masywnej sylwetce wygląda w nim najzwyczajniej w świecie źle. Psuje mu tylko przystojny profil. No nic, trudno, melonik melonikiem, a kunszt aktorski to inna sprawa. Idealnie dobrana rola Susan - gra ją Szwedka MyAnna Buring, bardzo piękna, drobna, wielkooka. Ma jednak w twarzy taką bezwzględność... Czasem bywa do szpiku kości okrutna, a czasami to blond anioł. Dziwna kobieta i niezwykła postać. Jackson i Drake, z moralnymi problemami toczącymi ich dusze, z sercem wyrywającym się ku temu, co nie zawsze jest zgodne z logiką - są taką mieszaniną wszelakich czynników, ze momentami trudno zrozumieć ich zachowanie. I to jest fascynujące.