AAAAAAAAA!!! KOCHAM WAS TAKICH!!! Nasi cudowni siatkarze po wczorajszym zwycięstwie nad Koreą pokonali do zera Rosję! Jestem z nich taka dumna... Dawno nie byłam tak dumna, tak szczęśliwa, tak podniesiona na duchu. Te szybkie, ostre jak brzytwa akcje Kubiaka, te gwoździe wbijane przez niego z siłą - wydawałoby się - zdolną połamać parkiet. Teraz przed nami Kanada, prowadzona przez Stephane'a Antigę. A potem jeszcze kilkanaście innych spotkań. Dajcie nam nadzieję, błagam Was. Dajcie wreszcie polskim kibicom siatkówki nadzieję, straconą razem ze spadkiem formy po triumfie w ostatnich MŚ. Jestem Niewiernym Tomaszem i pokażcie mi, jak bardzo się mylę.

Wybaczcie mi, drogie czytelniczki, że musiałyście znieść ten szaleńczy wybuch euforii, ale po prostu... Mniejsza. Jedziemy z tym koksem.

"Most nad Sundem" jest szwedzko - duńską produkcją, której akcja dzieje się w Kopenhadze i leżącym po drugiej strony cieśniny Sund szwedzkim Malmö. Głównymi bohaterami jest para policjantów: Szwedka Saga Noren i Duńczyk, najpierw Martin Rohde, a potem Henrik Sabroe.

Saga ma zespół Aspergera, potocznie zwany "lekką odmianą autyzmu". Objawia się on upośledzeniem strony emocjonalnej człowieka. Brak jakichkolwiek uczuć wyższych, te najprostsze często stłumione, zerowa empatia, nierozumienie pewnych zachowań, wzorców... Taka jest Saga - to zimny robot. Doskonały mózg, ale nic z człowieka. Świat widzi czarno - biało. Nie odczuwa i nie liczy się z tym, jak inni odczuwają. Pracuje jak maszyna i świetnie sprawdza się jako śledczy. Saga, nigdy nie kochana w dzieciństwie, nie potrafi kochać. To chyba największa tragedia jej pustego życia.

Jej duńscy partnerzy są "typowymi ludźmi": mają swoje osobiste, rodzinne problemy. Walczą z traumami, nałogami, przeszłością. A Saga ich wspiera. Tylko że jej nie można ufać, bo zawsze jest w stanie zadać ci cios w plecy. Zupełnie nieświadomie, ponieważ jej zdaniem tak trzeba, dane zachowanie to rzecz prawnie i etycznie właściwa. Jednak nie z ludzkiego punktu widzenia.

Sagi nie da się naprawdę lubić i dlatego od razu mnie urzekła. Ten chłód wynika z braku ciepła. Ona jest już tak zastygła od środka, że nawet ogień największej namiętności nie mógłby jej rozgrzać.