Trenden inip taksiye bindik ve eve gittik. Annem kapıyı açtığında karşısında Rohini'yi görünce şaşırdı. Hemen Rohini'ye sarıldı.
"Hoşgeldin kızım." 
Rohini gülümsedi.
"Hoş buldum.".
"Ben yine unutuldum." Dedim .
"Sende hoşgeldin." Dedi annem gülerek. Eve girdik.
"Rahul bana geleceğini söylememişti kızım."
Rohini gülümseyerek "Bende Rahul'e söylememiştim geliceğimi aslında benim bile haberim yoktu geleceğimden." Dedi. Salona geçip oturduk. Rohini'nin trene binme macerasını anlattık.
"Anne Rohini 3 gün misafirimiz. Gelininle kaynaşırsın artık " Dedim gülerek.
Annem "Rohini benim gelinim değil kızım." Dedi. Rohini gülümsedi. "Bu gidişle papucum dama atılıcak." Dedim. Rohini annemin yanına geçti. "Eee naparsın bu işler böyle." Dedi göz kırparak. Güldüm. Annem "Karnınız açmı?" Dedi. "Ben kurt gibi açım." Dedim. Annemle Rohini aynı anda kalktı. "Kızım sen otur ben hallederim daha yeni geldiniz." Rohini "Kızlar annelerine yardım eder değil mi?" Dedi gülümseyerek. Annem Rohini'nin anne demesine sevinmişti. Gülümsedi. Bende gülümsedim. "Öyle olsun bakalım." Dedi annem.
Annem ve Rohini mutfağa geçtiler. Yarım saat sonra mutfaktan müthiş kokular gelmeye başladı. Annemle Rohini'nin yanına gittim.
"Hanımlar döktürmüşsünüz." Dedim. Annem "Hepsini Rohini yaptı." Dedi hayranlıkla. Rohini'nin tek yanağından öptüm. Rohini bana dönüp gözlerini açtı gülerek. "Müstakbel karımı öpemez miyim?" Dedim. Anneme döndüm. "Anne Haftaya Rohini'yi istemeye gidelim mi?" Dedim.  Annem "Oğlum biz gideriz gitmesinede Rohini'nin annesi ve babasına sormak lazım." Dedi. "Ben onlarla konuştum." Rohini şaşkın bir şekilde "Babamlada mı?" Dedi.
"Asıl onunla konuştum."
"Ne ara?"
"Sorgu gecesi." Dedim gülerek. Rohini güldü. Annem "Babanla bi konuşalım o vakit." Dedi..
_______

Babam gelmeden Rohini'yle sofrayı kurduk. Annem bize bakıp gülümsüyordu. Babam gelince hep beraber sofraya oturduk. "Hoş geldin kızım."dedi Babam Rohini'ye. Rohini "Hoş buldum." Dedi gülümseyerek. Araya girdim. "Baba haftaya Rohini'yi istemeye gidelim mi?" Dedim.
"Gidelimde Rohini'nin ailesine haber vermek gerek önce onlara bi sormalı."
"O işi hallettim ben." Dedim haylaz bir ses tonuyla. Rohini bana bakıp güldü. "Böyle giderse 3 günde bir yolculuk yapıcam." Dedim Rohini'ye bakarak. Babam güldü. "Rohini emin misin kızım bununla evleneceğine?" Dedi.
Rohini gülerek "Arada acaba diyorum amaa sanırsam evlenicem." Dedi şakacı bir ses tonuyla. Babam gülmeye devam ediyordu
"İyi düşün kızım bu daha okuldan mezun olamadı." Dedi.
"Rohini'yle evlenince kocası olmam gerekmiyor mu neden çocuğu rolündeyim." Dedim.
"Oğlum sen büyüyemedin ki koca bi çocuksun." Dedi babam gülerek. Yemek bitmişti. Annem toplamak için kalktığında Rohini "Anne lütfen siz oturun biz hallederiz." Dedi. Annem her ne kadar olmaz desede Rohini galip gelmişti.
"Rahul bey sizi mutfağa alalım." Dedi.
"Ben iyiydim aslında böyle."
"Rahuull."
"Ben sana karşı gelir miyim hiç?" Dedim Rohini'nin yanaklarını sıkarak. Annemle babam bize bakıp güldüler.
"Bunun hesabını sorarım ben sana." Dedi Rohini sessizce. Rohini'yle sofrayı toplamaya başladık. Topladıktan sonra bulaşıklar için mutfağa geçtik. Rohini tabakları temizleyip yıkanmaları için ayırıyordu.
"Rohini..... Masada..... Rohini... Masada söylediklerinde ciddimiydin?" Dedim. Rohini güldü.
"Nasıl yani?"
"Bazen acaba diyorum..." Rohini gülerek .
"Rahul ciddi misin sen?............ Ciddisin anlaşıldı. Rahul öyle düşünseydim şu an burda  senin evinde senin mutfağında seninle yan yana olmazdım. Seninle daha fazla vakit geçirebilmek ve seninle daha fazla başbaşa kalabilmek için masayı benimle toplamanı istemezdim hatta bu bulaşıklarıda elimde yıkamazdım." Dedi.
Gülümsedim. Rohini sarıldı.
"Sen kocaman bir çocuksun biliyorsun değil mi?" Diye ekledi.
"Sen çocukları çok seversin belki bu yüzdendir." Dedim. Rohini
"Tçhııhh ben çocukları severim bu doğru ama ben bu çocuğu sevmiyorum.......... Ben bu çocuğa aşığım." Dedi. Rohini'ye tekrar sarıldım.
"Her şeyin güzel gitmesi benide ürkütüyor Rahul neyse bu kadar romantizim yeter annenler içerde bizi bekliyor." Dedi.
"Delhi'de annenler bekliyordu burda annemler bekliyor başka yerde Ajaylar bekler biz ne zaman yalnız kalsak birileri bekliyor." Dedim somurtarak. Rohini güldü.
"Ohhhhoohh kahraman baştan sıkıldın sen ama biliyorsun ki biz daha sözlü bile değiliz o yüzden az ve öz bir arada bulunursak daha iyi olur."
"Öz?"
"O biraz garip oldu." Dedi Rohini ağzını yamultarak.
"Hadi sen içeri geç bende geliyorum şimdi."dedi. Annemlerin yanına gittim.
Annem "Rohini'yi yalnız mı bıraktın?" Dedi. Güldüm
"Ben yalnız kalsam umrunda olur mu acaba" dedim şakayla.
Babam bana doğrun eğildi. "Bu kızı üzersen yalnız bırakırsan karşında beni bulursun evlat." Dedi.
"Anlaşıldı komutanım." Dedim. Rohini gelip annemin yanına oturdu. Biraz muhabbetten sonra iyice uykumuz gelmişti. Rohini her ne kadar belli etmemeye çalışsada gözleri düşüyordu. Esnedim "Benim çok uykum geldi biz yatalım izninizle." Dedim.
Annem Rohini'ye baktı. "İyi madem iyi geceler." Dedi. "Rohini kızım odan hazır." Diye ekledi.
Rohini  "Saolun iyi geceler."  Dedi gülümseyerek.  Önden o arkasından ben yürüdüm. Koridora geldiğimizde Rohini'yi durdurdum.
"Rohini..!"
"Efendim?"
"İki dakika beklesene" dedim şirin bir tavırla.
"Bu yaptığın çok ayıp Rahul." Dedi gülerek.
"Merak ediyorum arkamızdan konuşacaklarını." Dedim. Rohini güldü. Yanıma geldi. Annemle babamı duyabileceğimiz bi yere geçtik. Annem "Rohini' Rahul'ü nasıl bu kadar değiştirebildi?" Diye sordu babama.
Babam "Rohini Rahul'ü değiştirmedi ona bir şeyler öğretti." Dedi.
Rohini'ye dönüp gülümsedim elimi tuttum. Babam devam ediyordu. "Baksana kerataya daha sözlü bile değiller ama 'biz' olmayı öğrenmiş." Dedi.
Rohini omzuma vurdu.
"Rahuull." Dedi sessizce. "Azcık...." diyip kafamı çevirdim. Rohini tek yanağımdan öptü.
"Uykum gelmiş benim..." Rohini güldü.
"Şapşal..." dedi. Üst kata çıktık. Odalarımız karşılıklıydı. Rohini odasına girerken yalandan öksürdüm.
Rohini "İyi geceler Rahul." Dedi gülerek.
"Bu kadar mı?"
"Masal okumamı ister misin?"
"Baksan yet......"
Babam yukarı çıkmıştı. Rohini hemen odasına dalınca ben ortada kaldım.
"İyi geceler oğlum." Dedi sert bir tavırla.
"Sanada." Dedim.
Gülerek bana döndü. "Kızı az rahat bırak." Dedi. Kafamı kaşıdım ve hemen odama girdim. Rohini'yi düşünürken uyumuşum..
______

"Rahuuulll..... Kalk.... Rahuuul.... Rahuuul... oğlum kalksana..." kafamda biri bunları belki 100 defa söyledi. Uykulu olduğumdan Rohini sandım. Esneyerek ve gözlerim kapalı bir şekilde kafamı sesin geldiği yöne doğru çevirdim.
"Roh... anne senin ne işin var burda."
"Seni uyandırmaya geldim oğlum kalk saat öğlen ,iki oldu."
"Rohini neden kaldırmadı yani neyse kalktım ben Rohini nerde?"
Annem gülmeye hatta kahkaha atmaya başladı.
"Ah oğlum ah.. Rohini evde değil  şansına küsüceksin."
"Nerde?"
"Babanla kriket oynamaya gittiler. Senin gibi öğlen kalkmadığı için sabah erkenden kalkıp gittiler. Gelirler birazdan hadi kalk."
"Gelince kalkarım." Annem gülmeye devam etti. "İyi madem." Dedi gülümseyerek ve odamdan çıktı. O çıkınca ben tekrar uyumak için kafamı yastığa koydum. Kapının çaldığını duydum. Anlaşılan Rohini'yle babam gelmişti. Annem kapıyı açınca seslerden onların olduğunu onayladım. Yukarı çıkan ayak sesleri duydum hemen kafamı yastıga koyup uyuma numarası yaptım. Odamın kapısı açıldı. Gözlerimi kapadım.
"Rahul?................ Acaba uyuyo numarası yapıyo olabilir misin?............... Yapsaydın hareket ederdin büyük ihtimal."
Rohini yatağımın yanına oturdu. Saçlarımla oynamaya başladı. Beni uyandırmasını bekliyordum ama Rohini hiç bir şey demeden elini saçlarımın arasında gezdirmeye devam etti. Bende o sırada tekrar uykuya dalmışım.
_________

  "Rahuull......... Rahul........ Ra.."
"Rohini misin?"
Rohini şaşkın bir biçimde "Evet." Dedi.
Ona döndüm. Meraklı gözlerle bana bakıyordu.
"Siz gelmeden önce annem beni uyandırmaya geldiğinde ben sen sanmıştımda."
"Biliyorum annen anlattı yüz ifadeni."
"Sen kaldırmadan güne ayamadım."
"Akşam olduğu için olabilir mi?" Güldüm. Rohini'de güldü.
"Aree yâârr annen seni kaldırmamı söylemişti ama ben bir saattir buradayım." Dedi.
"Sana bir şey itiraf edeyim mi?"
"Neymiş?"
"Sen geldiğinde numara yapıyordum."
Rohini güldü.
"Biliyorum."
"Biliyor musun nasıl?"
"Orası bana kalsın."
"O zaman neden kaldırmadın?"
"Hoşuma gitti. Seni kaldırmamı beklemen."
"Sadece o mu hoşuna gitti?"
"Uyurken biraz tatlı gözüküyor olabilirsin kabul.."
"Başka?"
"Saçlarınla oynarken suratına bakmaya dalmışta olabilirim.."
"Daha var mı?" Dedim gülerek.
"Yok! Kalk şimdi!"
"Ne yaptım şimdi neden kızdın yâr?"
"Yapmadın bir şey kalk!"
Rohini oturduğu yerden kalktı.
"Kalksana!"
"Sen neden kızdığını söyle bende kalkayım."
"Kızmadım Rahul kalk!"
Ayağa kalktım. Rohini yorganımı silkeledi. "Rohinii?"
"Ne?"
"Ne oldu yâar?"
"Yok bi şey dedim Rahul git elini yüzünü yıka."
Rohini yorganla savaşmaya devam ediyordu. Bileklerinden tutup kendime çektim.
"RAHUL!" diye bağırdı.
"Seni seviyorum." Dedim.
Hafiften gülümsedi. "Çok seviyorum." Dedim.
Gülümsemesi iyice yayıldı.
"Yorganı mı rahat bırakıcan mı?" Dedim gülümseyerek.
Evet manasında kafasını salladı.
"O zaman şimdiki sevgilime birkaç gün sonraki sözlüme birkaç hafta sonraki nişanlıma birkaç ay sonraki eşime sarılabilir miyim?"
"Sarılabilirsin." Rohini'ye sımsıkı sarıldım. Hiç bırakmıyacakmış gibi.
Gülerek "Rohini neden kızdın?" Dedim.
"Ben neler dedim sana sen (sesimi taklid ederek) 'daha var mı?' Diyorsun bana yani bi şey demeni beklemiyorum tamam ama insan ne bil....."
"Sana aşığım." Rohini yamuk ağızla gülümsedi. Tekrar sarıldı.
"Bir günümü böyle geçirsem?" Dedim.
"Yâr annen bekliyor ben yine unuttum."
"Aklını başından aldım galiba."
"Rahuul!"
"Tamam o zaman biraz daha böyle kalsak."
"Annen bekliyor."
"Azıcık." Rohini gülerek sarıldı. Bi anda kapı açıldı.
"Öhhhömm." Rohini'yle hemen ayrıldık.
"Anne?"
Annem gülerek "Oğlum." Dedi.
"Biz....... geliyorduk......."
"Bir şey mi oldu bir saattir gelmediniz diye bir bakayım dedim."
"Her şey yolunda anne bir şey yok."
Annem gülerek. "Farkındayım. Güzel güzel..." dedi.
"Anne."
"Tamam. Ben iniyorum yemek yiyicek misin?"
Annem hâlâ gülüyordu.
"Aç değilim."
Rohini birden bana döndü.
"Yâââr nasıl aç değilsin kaç saattir uyu...... yor.....sun.... yani.... neyse....(Sesini kıstı) sözcükleri içimde tutmayı öğrenmeliyim" dedi ve "Aaaa ben annemleri arıyıcaktım." Diyerek odadan çıktı.
Annem gülerek bana baktı.
"Baban merak eder şimdi iniyorum ben." Dedi.
"Senaryoda bazı şeyler kontrol etmem gerek yemek yemiyicem." Dedim başka şeylerle uğraşarak. Annem odadan çıktı. Senaryonun başına oturup Rohini'nin gelmesini bekledim. Midem iyice kazınmıştı. 2 saattir ne gelen vardı ne giden. Odamın kapısı çaldı.
"Gir."
"Acıkmışsındır diye düşündüm." Dedi Rohini gülümseyerek.
"Are yâr hemde nasıl." Dedim Rohini'nin elindeki sandviç tabağını alarak.
O da kahveyi masama koydu.
"Eee ne yaptın." Dedi. Kafamı kağıtlardan kaldırdım ve ona baktım.
"Seni bekledim." Dedim.
Rohini şirin bir yüz ifadesiyle "Bende geldim." Dedi.
"Annem gittikten sonra gelirsin diye tahmin etmiştim..."
"Rahul sen neye sinirlendin?"
"Bir şeye sinirlenmedim Rohini sadece çalışıyorum."
"O zaman senaryoda bir şey oldu?"
"Hayır."
"Ne oldu o zaman bana ne olduğunu söylemezsen sana nasıl yardımcı olabilirim?"
"Çalışıyorum Rohini."
"Tamam... Gideyim mi?"
"Sakın!"
"Tamam gitmiyorum burdayım oturuyorum."
Rohini şaşkın bir biçimde bana bakıyordu. Bir sandalye çekip yanıma oturdu. Biraz zaman geçtikten sonra gülümseyerek "Rahul... Benim aklıma bir şey geliyor amaaa acabaaa mı diyorum." Dedi.
Kafamı kağıtlardan kaldırmayarak "Neymiş o?" Dedim.
"Yani baktımda senaryoda nerede olduğuna... Acaba beni eskilerden bile kıskanmış olabilir misin?" Gözlarimi kağıtlardan kaldırmamaya devam ettim. "Yâr saçmalama." Dedim umursamaz bir tavırla. Rohini ise hâlâ gülümsüyordu
"Saçmalamıyorum ki gerçekleri söylüyorum."
"Rohini...."
"Kesssiiinnn kıskanmışsın."
"Hayır."
"O zaman neden yüzüme bakmıyorsun?"
"Rohini çalışıyorum yâr."
"Ben anlıyacağımı anladım."
"Rohini..."
"Bir şey demedim tamam."
".... Tamam biraz kıskandım."
"Nedense birazına inanasım gelmiyor."
Kafamı kaldırıp Rohini'ye baktım.
"Hep sen mi haylazlık yapıcaksın birazda ben yapayım." Dedi sevimli bir şekilde. Güldüm.
"Heh işte şöyle hayata geri dön gül hep gül sen gül ben izliyim... ee yani şey...."
"Rohini ben seni geçmişinden bile kıskanacak kadar çok seviyorum.."
"Adı üstünde geçmiş Rahul her şey bitmiş. Seni anlıyorum. Kafanda saçma sapan sorular beliriyor bazen banada oluyor çünkü. Her an her şey olabilirmiş gibi geliyor. Biri gelicekte her şey bozulacakmış gibi geliyor ama öyle bir şey olmayacak bunuda biliyorum senin kaygın daha farklı bunuda biliyorum çünkü geçmişimi biliyorsun kafandaki soruları tahmin edebiliyorum Rahul ama asla ve  asla böyle bir şey olmaz. Rahul ben seni seviyorum ve bırakmayada niyetli değilim..."
Rohini'ye tam sarılıcaktım ki
"Bir dakika bir şey yapmam gerekiyor." Dedim ve odamın kapısını kitledim.
Rohini meraklı bir şekilde bana baktı. "Bu seferde annemin bölmesine izin veremem." Dedim gülerek.
Rohini gülümsedi  "Gel buraya başımın belası." Dedi. Bir günde ona kaç kere sarılıyorum bilmiyorum ama ne kadar sarılsamda daha fazla sarılmak istiyorum..