Marketten aldığım kek ile akşam Rohini'ye gittim. Onunla arkadaş olursam bana hikayenin sonunu anlatabilirdi. Hemen yan kapı olduğundan bir ayamı Rohini'nin evinin mermerine diğer ayağımı ise kendi mermerime bastım ve kapıyı çaldım. Rohimi kapıyı açtı. Saçı başı dağılmış uykulu gözlerle bananbakıyordu. Saçında toka yerine kalem vardı. Esneyerek "Rahul senin ne işin var burda gitmedin mi pansiyona." Dedi. Bu haline gülmemek elde değildi ama benimde gülücek halim yoktu çünkü düşmek üzereydim 2 ince mermere tutunuyordum sonuçta. "Gittim... geldim... evim... komşun..... Senin halin?" Rohini "Bir davam varda ona çalışıyordum." Dedi. "Misafir kabul eder misin? Hem röportaja devam ederiz." Dedim. "Gelmen iyi oldu bende biri beni durdursun diyordum ama baştan söyliyim ven bu kafayla hiç bir soruya cevap veremem yarın demiştim yarın yaparız." Dedi. "Yani? Gelmiyim mi?" Dedim. "Ben öyle bir şey mi dedim?" "Hayır" "Kek mi o en sevdiğimden." "Rohini naber ya napıyosun." Dedim alaylı bir sesle. Rohini aynı ses tonuyla cevap verdi. "İyidir sen napıyosun?" "Bu konuşmaları içerde mi yapsak ben düşmek üzereyimde." Dedim. Rohini gülerek "Farkındayım hadi gel." Dedi. Komşumu seviyordum. O da beni severse hikayenin sonunu anlatırdı. Şebekliğe devam diye geçirdim içimden. Salona geçip oturduk. "Rohini bana Pakistan'ı gezdirir misin sen 2 buçuk senedir burdasın sonuçta." Dedim. Rohini "Bu uzun sürebilir ama?" Dedi. "Olsun burayı tanıyayım ki belgesel filmim daha güzel olsun yarından itibaren beni gezdirir misin?" Dedim. Rohini "Oluuur. Bana farketmez bir ay izinim var hiç bir dava umrumda olmıyacak ama yarın şu dosyayı adliyeye bırakmamız gerek. Sonra iznim başlıyacak." Dedi. Rohini ole arkadaşlık yolunda adım atmaya başlamıştım. Rohini'nin gözlerinin düşmeye başladığını görünce esnedim "Saat hayli geç olmuş ben gideyim Rohini." Dedim. Rohini ayakta uyuyordu. "Tamam görüşürüz." Dedi. Geldiğim gibi atlayarak evime geçtim. İçimdeki tuhaf his gitmiyordu. Yarın Rohini ile gezeceğim için ise heyecanlıydım. Sabah erken kalıcaktım bunun için eve gider gitmez yattım.
_____
Kapı'nın güm güm vurmasıyla uyandım. Uzun sürenin ardından alarmsız uyanmıştım. Kapıyı açtığımda karşımda Rohuni vardı. "Areee senarist gelmiyor musun?" Dedi. Elimle gözümü ovuşturdum. "Geliyorum hemen... giyiniyorum.." dedim. "Tamam ben bekliyorum." Dedi ibanyoya gidip elimi yüzümü yıkadım ve üstümü giydim. Rohini hiç konuşmadan yolda ilerliyordu. Sonunds adliyeye gelmiştik. Rohini odasına girdi. Orada bir kıza dosyayı uzattı. "Bay gıcık gelmedi daha dimi?" Dedi. Kız "Hayır. Ama her an gelebilir sen o gelmeden git." Dedi. Rohini'yle tam kapıdan çıkmak için yürüyorken biri kapıyı açtı Rohini "Hiiih bay gıcık..... yani gıcık tuttu....yani efendim ben dosyayı bıraktım." Dedi. Rohini adama Efendim diyordu. Ama adamın bizimle yaşıt olduğu belliydi. Kapıdan çıktıktan sonra "Rohini o adam bizimle yaşıt ama sen ona efendim diyorsun. Neden?" Dedim. Rohini "Sorma geçenlerde iddiaya girmiştik. Kim kazanırsa 1 hafta boyunca ona efendim diyicek ve hiç bir saygısızlık yapmıyacaktı. Biz Tariq'la aynı üniverditede okuduk. Birbirimize sinir oluruz. Ve şansa bak aynı binada avukatlık yapıyoruz. Ve aynı davaya bakıyoruz. Neyse işte iddiayi o kazanınca bende ceza 2 hafta daha tekrarlanmaması için kendimi zorladım. Neyseki bugün son gündü. Neyse bir ay burdan uzaklaşmak iyi olucak şimdi gezme vakti. Ha bu arada her yeri bugün gezemem bir kaç yer gösterir bırakırım." Dedi. Rohini'ye hayır diyebilecek birini tanıyacağımı sanmıyorum. Kafamı evet manasında salladım. Rohini'yle yürümeye başladık. Yürürken ona birkaç soru sorabilirdim."Rohini ailen burada değil galiba?" Dedim. "Onlar hindistanda?" Dedi. "Peki sen neden hindistanda okumadın burdaki okuduğun okuldan çok daha iyi okullar var. Ve başarından dolayı seni hemen kabul ederlerdi." Rohini "Sen benim başarımı nerden biliyorsun?" Dedi kaşlarını çatarak. "Yok canım nerden bileyim benimki bi tahmin sadece yani zeki bir kızsın belliki." Dedim. Kendimi ele vermek konusunda bir numarayım. Rohini "Peki öyle olsun." Dedi. Sorularıma devam ettim. "Peki ne sıklıkla Hindistan'a gidiyorsun?" "Gitmiyorum." Dedi çok ciddi bir ses tonuyla. "Peki neden?" Dedim korkarak. "Geldik. Badshahi Camisi buranın en güzel camilerinden biridir. Tarihi için Qaidir amcayla konuşucaz. Tarihi deyip gözünü korkutmak istemem. Ama Qaidir amca çok güzel anlatır. Efsaneleri anlatır. Sıkılmazsın yani." Dedi afallayarak. "Gerek yok. Ben buranın tarihini çok iyi bilirim istersen anlatabilirim." Dedim gülerek. Amacım havayı yumuşatmaktı. Rohini güldü "Öyle mi dinliyorum." Dedi. "Önce camiye girelim avlusunda dolaşırken anlatırım." Dedim. A luya girince anlatnaya başladım. Bir köşeye oturduk. Rohini beni o kadar dikkatli dinliyordu ki sanki az sonra sınava giricekte son olarak bilgi topluyor gibi dikkatle. Anlatmayı bitirdiğimde Rohini "Vay be senarist çocuk senden bu kadarını beklemezdim maşaallah baya anlattın." Dedi. Rohini'yle daha fazla zaman geçirmek istiyordum bu yüzden "Bence biz hergün bir yeri gezelim." Dedim. Rohinj şaşırdı. "Fatketmez olur." Dedi. Saatine baktı. "O zaman bu günlük bu kadar işin varsa sen git ben okula çocukların yanına gidicem." Dedi. "Bende gelebilir miyim okula yabi okulla ilgili bilgi toplamak istiyorum. Sen okulla baya ilgilisin." Dedim. "Tamam olur." Dedi Rohini gülümseyerek. Eve otobüsle gittik. Okula girdiğimizde tüm çocuklar üstümüze koşmaya başladı. Ben ise arkama bakmadan kaçmaya. Çocuk istilasına uğradığımızı sandım. Rohini hepsine sarıldı. "Rahul." Dedi. Ama cevap alamadı. Kaçtığımı görünce gülmeye başladı. Yaaar bir insan nasıl bi kadar içten ve bu kadar güzel gülebilirdi. Gülerek "Gel buraya." Dedi. Gülmeye devam ediyordu. "Rohini gülme korktum." Dedim. Rohini "Pa-pa-pardon bu çocuklar sana ne yapabilir niye koştun o kadar." Dedi gülerek ve kahkahaya devam etti. O kadar güzel gülüyordu ki bozmak istemiyordum. Yanına gidip bende gülmeye başladım. Okulun bahçesine çıktık. Rohini çocuklarla yakalamaç oynamaya başladı. Onu seyrettim. Raj ile neden evlenmemişlerdi neden ikiside düğünlerine gitmemişti? Rohini hergün ne kadar gülsede gözleri acıyla bakıyordu. İki buçuk senenin acısını 2 günde anlayabileceğim kadar acı dolu bakıyordu. Çocuklar Rohini'yi yakalamaya çalışıyorlardı. En son 4-5 çocuk Rohini'yi şalından yakladılar. Rohini onlara yüzünü döndü. İşaret parmağını göstererek "Şişşşttt anlaşmaaa!" Dedi. Gülümseyerek onları izliyordum. Çocuklar hep bir ağızdan "Kimse Rohini Abla'yı yakalayamaz." Dedi. Rohini "Afferim benim pıtırcıklarıma." Dedi. Saatind baktı. "Hadi siz dans dersinize hadi hadi koşun. Hey Rashi şarkıyı güzel söyle." Dedi gülerek. Ve çocuklara el salladı. Çocuklar topluca ilerlerken en küçükleri çıktı "Rohibi abla bu sefer sende gel lütfen. İlk defa şarkı söyliyicem." Dedi. Rohini çocuğun boyuna gelebilmek için eğildi. "Anlaşma." Dedi. Çocuk "Rohini ablayı dans derslerine gelmesine zorlamıyıcaz." Dedi. Rohini "Afferim sana ben sana güveniyorum. Çok güzel şarkı söyliyiceksin. Ve dans figürlerinide unutma tamam mı. Şimdi bana söz verin bay Rashi her şeyi mükemmel yapıcam. Hadi de bakalım." Dedi. Rashi küçücüktü Rohini'ni ona moral verdikten sonra Rohini'ye sadıldı. "Söz." Dedi. Rohinu "Hadi git bakalım." Dedi ve yanıma geldi. "Sen niye gitmiyorsun dans dersine" dedim. "Kendimi durduramamaktan korkuyorum." Dedi gülerek."Nasıl yani?"dedim "Dans etmeyi ve şarkı söylemeyi pek sevmem." "Bir dakika bir dakika hem sevmiyor hemde kendini durduramıyor musun?" Dedim gülerek. Rohini "Boşver uzun hikaye. Sormak istediğin bir şey var mı?" Dedi."Hayır. Gerçekten buraya sadece okumak için mi geldin?" Dedim. Rohini derin bir nefes aldı. "Evet sadece okumak için." Dedi. Ağzından laf almak zor olucaktı. Ama olacağına inanıyordum. Rohini'yle biraz muhabbet ettikten sonra ikimizde eve gittik. Bugün iki kez Rohini'nin moralini bozmuştum bu yüzden Rohini durgunlaşmıştı. Eve gidince Ajay'ı aradım. "Yaaar nerdesin sen insan bir arar. Neler yaptım bugün." Dedim. Ajay "Oğlum sakin ol bekle. Hayırdır ne oldu?" Dedi. "Ya Rohini..!" Ajay lafımı bölüp "Oğlum sen Rohini'yi buldun mu ne çabuk gideli daha üç gün oldu. Eeeee anlattımı sonununu Rahul konuşsana oğlum." Dedi heyecanla. "Aree yâr bi motorun soğusun evet hemen buldum hatırlarsan elimde adres vardı. Anlatmadı tabiki bende ona belgesel film çekmek istediğimi ve buradaki hintlilerle röportaj yapacağımı söyledim. Ve her gün bana Pakistan'ın bir başka yerini gezdiricek. Belgesel film sonuçta neden böyle bir şey istedim bilmiyorum." Dedim. Ajay "Vay be ne hızlısın bay tembele bak neler yapmış. Eee Rohini nasıl biri fotoğraftaki kadar güzel mi?" Dedi. "Yâr ben böyle güzel biri görmedim. Harbiden yıldız. Çocukları çok seviyor." Dedim Ajay gülerek "Senin tam tersin yani." Dedi. "Kes sesini. Rohini sürekli gülmeye çalışıyor ama gözleri acı dolu bir kırgınlık var." Dedim. Ajay "Kolay gelsin kardeşim." Dedi. "Saol yâr görüşürüz." Dedim ve telefonu kapadık. Camdan dışarı baktım. Rohini bir köşede oturmuş kitap okuyordu. Arada önünden geçen çocuklarla ve yaşlılarla konuşuyordu. Saat oldukça geçti haca karanlıkti.Ama o buna rağmen kitabını okuyordu. O sırada Rashi bağırarak geldi. "Rohini abla Rohinu abla yaptım. Gösteride ben şarkı söyleyeceğim abla yaptım." Dedi. Rohini Rashi'ye sarıldı. "Afferim sana." Dedi. Rashi "Rohini abla gösteriye geliceksin değil mi?" Dedi. Rohini "Immm..." dedi gülümseyerek. Rashi "Rohini abla anlaşmaaaaa" dedi. Rohini güldü. "Rohini çocukların özelliklede Rashi'nin tüm gösterilerine gidicek." Dedi. Çocuklarla hep bi anlaşma yapıyordu. O kadar arkadaşı olan bir kızın şimdi tek arkadaşı onlardı. Belki bende onun arkadaşı olabilirim. Umarım olabilirim....