Rohini'nin kapısına vuruyordum ama açmıyodu. Mahalledeki herkes bana bakıyordu. Bense onlara gülümsüyordum zorla. "Rohini lütfen aç kapıyı. Herkes şu an bana bakıyor lütfen aç." Dedim. İçerden Rohini "O zaman kendi evine git Rahul umrumda değilsin. " dedi. "Rohini yalvarıyorum aç dinle beni lütfen. Eğer açmazsan gece boyu burda kalırım soğuktan donsamda umrum değil lütfen Rohini aç." Dedim "Rahul git diyorum sana. Umrumda değil ister don ister piş ne halin varsa gör." "Rohini lütfen anlatmama izin ver ikimizde rezil oluyoruz şu anda." Dedim. Rohini kapıyı ağlamaktan yüzü gözü şişmiş bir halde açtı. "Gir ne anlatıcaksan anlat ve git." Dedi. "Tamam teşekkür ederim." Dedim ve mutfaktaki masaya oturdum. "Rohini gerçekten çok özür dilerim." "Ne anlatıcaksan anlat ve bir daha ne bana nede mahalleye uğra." "Tamam. Başta bunu senaryo için yapıyordum bu benim ilk film senaryom olucaktı. Farha bana anlattı ama neden düğüne 3 gün kala buraya geldiğini sadece senin bildiğini söyledi." "Ne Farha mı.....? ben kaç kere tembih edicem bu kıza ya kim gelirse önüne anlatıyor." Dedi sinirle Rohini. "Devam edeyim mi?" "Et!" "Bende bu sebeple buraya geldim. Seni buldum 1 hafta geçirdikten sonra içimde tuhaf bir şeyler oldu. Bu işe başladığımdan beri içimde tuhaf bir his var ve yine tuhaf ki o his bugün geçti Rohini. Seninle 3 ay geçirdikten sonra anladım ki seni kandıramam sana en yakın zamanda anlatıcaktım zaten. En çok istediğim yönetmen filmimi okeylemişti ama ben başka bir hikaye bulup seneye yapmak istediğimi söyledim çünkü Rohini seni üzmek istemiyorum. Sen benim için değerlisin. Ajay bugün ilk defa arkamda durmadı nedenini bilmiyorum ama yinede ben bu filmi yapmıyıcam. Evet hikayenin sonunu dinlemek istiyorum ama film için değil gözlerindeki acılı bakış için bunun sorumlusunu biliyorum ama nedenini bilmiyorum ve öğrendiğim anda gidip ondan hesap sorucam tabi artık öğrenemem onuda biliyorum.Rohini ben seni......... seni... üzmek istememiştim" Dedim gözümden yaş gelmişti. "Sana hikayeyinin sonunu anlatıcam ama bir daha asla çıkmıyıcaksın karşıma." Dedi Rohini. "Bu seni mutlu edicekse kabulüm Rohini ama anlatıp üzülmeni istemem." "Sen benim duygularımı düşünseydin buraya gelmezdin Rahul." "Rohini o zamanlar böyle bir şey yoktu." "Nasıl bir şey Rahul nasıl bir şey." Duraksadım. Onu sevdiğimi böyle söylemek istemiyordum. "Boşver Rohini istemiyorum anlatma." "Hayır dinliyiceksin Rahul.... merak ettiğin ne varsa hepsini dinliyiceksin ve o lanet filmi yapıcaksın." "Hayır Rohini ben gidiyorum." Diyip kapıya yöneldim. Rohini benden önce davranıp her yeri kilitledi. Benide ufak odaya çekip kapısını kilitledi. "Düğünden 2 hafta önce Raj Mumbai'ye gitmişti. İlk hafta beni sürekli aradı saat başı hatta. Her şey mükemmel gidiyordu. Raj orda olmadığı halde ben her akşam Raina annemlerdeydim aile olmuştuk. Hepimiz mutluyduk. İkinci hafta Raj beni daha az aramaya başladı günde 3 kere anca konuşuyorduk. Ondada kısa kısa. Raj bana "Seni asla bırakmıyıcam Rohini" demişti. Düğünden 3 gün önce beni aradı. "Ben evlenmek istemiyorum Rohini seni sevmiyorum düğüne gelmiyicem seni sevmiyormuşum benimki yalnızca bir hevesmiş. Senin gibi köylü biriyle evlenemem." Dedi. Sanki onun cümleleri değildi onlar ama işte Raj demişti bana onları. Ona sadece "Tamam." Diyebildim. 3 haftadır maillerime bakmıyordum. Açtığımda buradaki üniversiteye kabul olduğumu ve onlara 1 ay içinde dönmem gerektiğini söylemişlerdi. Her şey 1 saat içinde oldu. Bana kayıt formu gönderdiler doldurdum gönderdim ve işte burdayım. Babam bana o akşam "Kızım nereye düğünün var." Demişti. Bende "Gelicem baba mutlaka gelicem." Demiştim. Ama gidemedim hiç bir zaman gitmedim birgün mutlaka dönücem. Ne zaman orası meçhul... Raj'la ilgili ne varsa atmak istedim ama yapamadım. Buraya bilerek kilitledim seni çünkü burda görmüş olduğun her şey onunla alakalı. Şu dolap onun fotoğraflarıyla dolu. Kutularda onunla ilgili şeyler var... Buraya geldiğimde kimseyle konuşmadım. Sonra Rishi çıktı karşıma Raj'ın fotoğraflarını görmüşsündür. Farha göstermeden yapamaz. Raj'a çok benziyordu. Onu kendime arkadaş edindim her şeyi onunla paylaştım. Sadece o değil tüm çocuklar arkadaşım oldu. Büyüklerden fayda yoktu çünkü. Onlar benim yüzümü güldürdüler. Sonra bu eve yerleştim. 2 buçuk sene içimde hep bi acı vardı ama mutlu olmaya çalışıyordum. Raj'ı sevmekten vazgeçmedim ama aynı zamanda ondan nefret ettim. Bende sevdiği ne varsa atmak istedim ama yapamadım. Sonra sen geldin beni dünyanın en mutlu insanı yaptın kimi zaman ama sende Raj gibi sonunda üzdün... İşte senaryonuz Rahul bey istediğin gibi yap. Seni hayallerinden vazgeçirmek istemiyorum." Dedi ağlayarak. "Alçak herif seni nasıl üzer. Ben bunun hesabını sorarım ve Rohini o filmi yapmıyıcam." Dedim "Sen üzmedin mi Rahul şimdi git ve bi daha karşıma çıkma. Ve saçmalama Raj'ı bulmaya kalışma " Dedi. "Rohini seni dinleyemiyicem. Raj'a gidip bunun hesabını sorucam seni böyle bırakıp gidemezdi." "Rahul bunu yapmak zorundaymış gibi konuşma." "Zorundayım Rohini..." "Neden Rahul......neden?" "Çünkü..... seni... seni üzdüğüm için sana borçluyum...Kusura bakma Rohini Raj'a gidicem ve sonra tekrar dönücem ve seni son kez görüp bir daha karşına çıkmıyıcam." Dedim. Rohini kapının kilidini açtı." "Git." Dedi. Gözümden yaş akıyordu. Sanırsam ağlıyordum. Şimdi Raj'ı bulmalıydım. Eve gidip Farha'yı aradım. "Farha Rohini her şeyi öğrendi beni asla affetmiyicek benim o alçağı bulmam gerekiyor sen biliyor musun yerini?" Dedim. "Raj mı neden alçak diyorsun ki ona." Dedi Farha her şeyi anlattım. "İnanmıyorum Raj'dan böyle bir şey beklemezdim." Dedi. "Farha Rohini sanada kızgın.." dedim. "Onu hallederim ben sen Raj'ı bul. Şu an Mumbai'de yaşıyormuş. Adresi vardı bende sana mesaj atarım." Dedi. "Tamam kendine iyi bak." Dedim. "Asıl sen kendine dikkat et yine bilinmeyen bir yola çıkıyorsun. Ne hale getirdu bu senaryo seni Rahul bıkmadın mı?" "Farha ben senaryoyu bırakalı 3 ay oldu. Ben şu an her şeyi Rohini için yapıyorum. Ona söylemek istedim oyunumu ama o kadar mutlu gözüküyordu ki yapamadım. Uzun süre ardından onu mutlu ettim ama sonunda her şeyi batırdım. Yönetmene filmi seneye başka bir hikayeyle yapacağımı söyledim. O zaman beni kabul edip etmeyeceğini bilmeyerek. Buraya Rohini'nin hep yanında olabilmek için yerleşmeyi düşündüm ki bir daha geri dönmiyicektim. Ama şimdi Rohini bana git dedi ve bu onu mutlu edicekse ben dönmem. Neyse görüşürüz." "Keşke Rohini aşktan korkmasada senin onu sevdiğin gibi sevse seni." "Kader Farha cezam bu benim." "Görüşürüz Rahul dikkat et." Dedi Farha ve kapadık. Şimdi Raj Beyi bulmaya gidiyorum... Yine bilinmeze yolculuk...