Catalina Konan

°°°

Gavin and I remained that way for the next two weeks. Natapos ang finals nila at dahil oras na para sa nalalapit niyang bakasyon, madalas na siyang nandito sa office para samahan ako palagi-- actually, he's been clinging with me wherever I go and that's fine with me.

Because I'm avoiding Sir Claudius this whole time. Sa nakalipas na dalawang linggo, kapag pumupunta siya sa office ay hindi ko na siya masyadong tinitignan o kinikibo. Nagkakaroon lang ng tsansa kapag siya ang nauuna pero hindi ko 'yun hinahayaang humaba.

Hindi 'yun nakalagpas sa paningin ni Hailey kaya nagawa niya akong tanongin kung bakit parang iwas ako kay Sir Claudius pero pinagsa-walang bahala ko 'yun at sinabing nagkaka-mabutihan na kami ni Gavin.

Pinapakita ko sa grupo na okay kami ni Gavin sa isa't-isa at nagkakamabutihan-- particularly, to Sir Claudius.

And I think that's effective. My feelings are starting to grow for Gavin, feels like I'm falling in love with him and the old feelings for Sir Claudius were fading away... it feels nice that I can control my feelings.

'Yung espasyo sa 'min ni Sir Claudius, tuluyan nang lumaki at lumawak. Pakiramdam ko bumalik kami sa umpisa kung saan malayo ang distansya niya sa akin.

But... looks like he doesn't seem to bother. Kahit kaunti, hindi ako nakaramdam ng pangu-nguwestiyon mula sa kan'ya.

Kaya naman mabuti na rin siguro na pinili ko si Gavin. After all, I'm beginning to love that guy.

"Vacations are rare. On my 3rd year, I will be very busy with my study. I can’t let you and Betina down just because I don’t do well on school. Ugh... so now that my vacation has started, I really want to spend it with you."

His chin brushed against my head several times and I reached out my hand in hope of pinching his cheek. But I failed after several attempts. Then, a big warm hand covered the back of my hand, guiding me to touch his face.

He was behind me, babbling like a little child.

"Here."

Both the whisper in my ears and the warmth on the fingers made me smile sweetly.

I turned around to hold his face and pinched it lightly. He groaned at it, "Bakit parang nagrereklamo ka, aber? Sounds like you didn’t really want to seriously take your 3rd year."

"Y-You’re wrong! Sinabi ko naman sa ‘yo na nagse-seryoso na ako sa pag-aaral, ‘di ba? I’m not fooling around!"

I pulled my hand and gave him a nod, I strode to his room.

He invited me to his house for today. Napag-planuhan namin na maglaro ngayon ng paborito niyang online game sa computer. Sabi ko kasi sa kan'ya no'ng nakaraan, kapag hindi lumagpas ng 2.5 ang mga grades niya, pagbibigyan ko siya sa anumang gusto niya-- at ito na 'yun.

Though I'm always at his place, trust me when I say nothing intimate happen. Walang nagbago sa samahan namin. Hindi por que nagka-aminan ay may relasyon na kami, hindi por que naghalikan kami, mauulit na 'yun ng mas madalas.

Ayokong mag-nobyo ng estudyante pa kaya naman napag-usapan namin na pagkatapos na niya grumaduate.

But if ever he'll kiss me again... I wouldn't mind. But more than that, I don't think I'm ready. Gavin's still a young adult for it and he's still a student.

"Let’s go play this LOL game, Gavin. For this day, I’ve been practicing to my cellphone to beat you."

"You’re so focused. Should I not go easy on you?" Gavin caught up with me smilingly and in teasing tone.

"Go easy on me!" I yelled jokingly.

Sandali niyang inayos ang computer set niya. Sa isang table, nando'n at nakahanda na ang laptop na gagamitin ko. Tinabi niya talaga 'yun sa computer niya para maging magkatabi kami.

Puno ng tawanan ang naging laro namin ni Gavin. Hindi ako natitigil sa pagrereklamo sa tuwing namamatay ako dahil sa kapabayaan ko pero hindi ko rin naman napipigilang purihin siya sa tuwing sinasagip niya 'ko. I can tell, he's really an expert player for this game.

Siguro kaya ako pumapalpak sa trabaho ay dahil wala akong teamwork at strategy... in this game, that was the most needed and I failed many times.

Despite the special training I did these past few days, my skills didn't get much better and I even made silly mistakes from time to time. In the end, no matter how great he played, we lose.

Sumandal ako sa upuan at napanguso sa pagkatalo namin, "S-Should we try it again? I’m sorry!"

Tumawa siya, "What happened to the practice again?" pang-aasar niya kaya naman pabiro ko itong pinanliitan ng mata.

Nagsimula ulit kami sa panibagong laro. Sinikap kong 'wag maulit ang mga pagkakamali ko kanina pero hindi ko talaga maiwasan, e. Anong magagawa ko kung magaling talaga ang kalaban namin? Low ranks lang kami! Maliban kay Gavin na nasa higher rank na.

When my team got wiped out, I was the only one remained fighting for our base which made me nervous. I gasped and couldn't help wanting to ask Gavin for help.

Matatalo na naman kami nang dahil sa akin. Amp!

Before I noticed, he had moved from my side and went behind and held me in his arms.

Gusto ko sanang umabante ng kaunti pero naramdaman ko ang paghigpit ng magkabila niyang braso sa dalawang balikat ko. Inalalayan niya ang mga kamay ko sa keyboard at kinontrol 'yun para harapin ang mga kalaban hanggang sa mabuhay ang ibang team member namin.

At that moment, I couldn't decide whether to watch the screen or concentrate to the warmth of his body.

So I decided to choose the latter.

Pumikit ako at sumandal sa katawan niyang nasa likuran ko at dinamdam na lamang 'yun. Hindi pa ako nagtatagal sa gano'ng posisyon nang magulat ako dahil sa pagsigaw niya.

"We won! Without my character, we won!"

The prompt of success came from the screen, but I had paid no attention to the game from a moment ago.

Tumingala ako para sabayan ang pagka-panalo namin nang parehas kaming natigil dahil sa lapit ng mukha namin sa isa't-isa. Nakayuko siya sa 'kin at ako nama'y nakatingala sa kan'ya.

Lumakas agad ang tibok ng puso ko.

I laughed awkwardly, "H-Hehe. Ang... ang galing mo nga, wala akong panama."

I was about to stand up when Gavin took me tight in his arms. His warm lips touched the back of my ear as if to say something to me, but I only heard his slightly heavy breathing. I only felt he held me even tighter with my back pressed against his warm chest.

From the chest came his breath, temperature, and slightly rapid heartbeats, he whispered in my ears in a nice voice with some unusual moods.

"Don’t leave. Stay with me just like this."

"Gavin..."

"There are a lot of things that I want to do with you aside from playing games."

May nape felt the touch of his coolish nose and then was warmed by the breath he exhaled. We tacitly maintained this silence and percieved each other's existence by each other's body temperature.

I smiled and touched his both arms around me. Instead of proceeding to the next game, we clung to our affectionate hugs.

That's it, my heart. Beat only for Gavin.

' ' '

Nagmamadali kami ni Gavin na nakarating sa room number ni Tiara dito sa ospital. Kaninang umaga, nag-chat si Zen sa CVA room na hinimatay bigla si Tiara pagkatapos ng meeting nila kaya naman lahat ay nataranta.

Naiiyak ako sa pag-aalala kay Tiara. Bukod sa isa siya mga importanteng kaibigan ko, hindi ko rin maiwasang balikan ang tungkol sa pagsakit ng tiyan niya.

"Tiara!"

Pagbukas namin ng pintuan, bumungad sa 'min ang may malay nang si Tiara na nakasandal sa hospital bed. Naroon sa paligid niya si Zen at... Sir Claudius.

Umiwas agad ako ng tingin at lumapit kay Tiara. Hinawakan ko ito sa kamay.

"Tiara... anong nangyari? Tungkol ba ‘to sa pagsakit ng tiyan mo? ‘Di ba sinabi naman kasi namin sa ‘yo magpa-check up ka na. Ayan, hinimatay ka tuloy. H‘wag mo sabihin sa ‘king hindi mo sinabi kay Zen no’ng nakaraan ang tungkol sa sakit mo at ngayon lang n‘ya nalaman? Ano, tama ako?" sunod-sunod kong bulalas habang namumuo ang luha sa mata ko.

Naramdaman ko ang paghaplos ni Gavin sa likod ko, "Konan, relax..."

"Paano ako magagawa ‘yun? Paano kung may malalang sakit ang kaibigan natin? Paano kung may... may..."

Oh no, paano kung may cancer siya sa tiyan kagaya ng dati kong kaklase?!

Narinig kong napabuntong hininga si Sir Claudius at humalukipkip. Samantalang si Zen naman ay banayad na natawa sa akin. Hindi ko sila maintindihan. Mali ba ako? Pagod lang ba si Tiara kaya siya hinimatay?

"Ang tigas ng ulo, ‘di ba?" tanong ni Zen habang nakatingin sa 'kin, "You’re right. She didn’t tell me anything about the pain in her stomach."

I gaped in disbelief.

"S-See, you didn’t tell him! It’s been two weeks and yet you---"

Tiara laughed at me. Napatitig na lang ako sa kan'ya. When that delightful fit of laughter stopped, she looked at me, happily.

"Konan, wait a minute. Could you please breath?"

"H-Huh?"

She raised my hand and squeezed it tight, "I didn’t tell Zen because he's busy and I don’t want to distract him. Sorry it was my fault. But during the time I felt the pain inside here," she touched her belly, "I knew what was happening to me."

Hindi ko siya naintindihan kaya naman nangunot ang noo ko rito, "Anong ibig mong sabihin?"

"I’m pregnant, Konan."

Hindi ako nakapag-salita sa gulat ng aking narinig. Narinig ko na lang ang masayang tono ni Gavin.

"You are, Betina?! Oh my God, Zen... y-you’re going to be a father soon..." saka niya niyakap si Zen na bakas ang tuwa sa mukha, "I’m happy for both of you! I’m so happy, I swear!"

"Thanks, bro. Thanks. Yes, I am going to be a father soon and I can't wait," sagot niya.

"Congratulations," seryosong bati ni Sir Claudius.

Kumalas ng yakap si Gavin at hinarap si Sir Claudius, "We’re going to be uncles, Claudius!"

"Yeah, yeah, sure. I hope this trust fund kid will be a good influence to my child."

"For sure he is! Claudius is a nice guy, Zen. We all know that. Hindi lang kita sa kan‘ya pero mahal natin ‘yan at mahal tayo niyan!" pinatong ni Gavin ang isang braso sa balikat ni Claudius.

Maliit na ngumisi ito at tumingin sa gilid, "Could you please stop talking about me."

"He didn’t appreciate, Gav. How robotic."

Samantala, habang pinakikinggan at pinapanuod silang mag-asaran, naramdaman kong hinaplos ni Tiara ang pisngi ko kaya naman napatingin ako sa kan'ya. Napaka ganda ng ngiting pinapakita niya sa akin.

Tila doon ko lang napagtanto na kanina pa pala bumabagsak ang luha sa mata ko.

"Bakit ka umiiyak?" malumanay niyang tanong.

Umiling ako at pinunasan ang pisngi ko sabay tawa, "N-Nakakainis ka. Pinag-alala mo ‘ko ng sobra alam mo ba ‘yun?"

"Come on, Konan..."

Niyakap ko siya ng mahigpit na siyang kinagulat niya pero kalauna'y gumanti rin siya, "Masaya ako na magkaka-baby ka na, Tiara... buti naman at wala kang malalang sakit. Kung anu-ano na kaya ang pumasok sa isip ko! Baka kasi matulad ka sa kaklase ko dati na namatay dahil sa stomach cancer. Kinabahan ako sa ‘yo, e!"

Narinig ko naman siya natawa, "Negative ka pa rin mag-isip, Konan?"

Hindi ako sumagot.

"Stop being pessimistic. You should learn to expect something for good not only the worst. I’m sorry I made you worried, okay?"

Am I being really pessimistic? Mali ba na mag-isip ng ganito? E, kung ayoko lang umasa tapos sa huli masasaktan lang ako? I got hurt a thousand times from my family to my former boss. I was optimistic before, but it didn't led me to good.

"Alam na ba nila Seven ‘to? Let me announce to the group chat!" masayang usal ni Gavin saka nilabas ang cellphone niya.

"Hey! I’ll be the one to annouce that not you!" pigil ni Zen.

"But if you’re that slow then I will annouce it now!"

Nag-agawan sila sa cellphone. Pilit binababa ni Zen iyon habang si Gavin naman ay umaatras dahil gusto na niyang magtipa ng announcement tungkol dito.

"Put your phone back I will do it!"

"Do it now!"

"I want them to get thrill. I’ll put a twist!"

"Like what? Are you trying to trip Seven?"

"Huh?! Bakit ko naman siya pagti-tripan?! Ikaw nga ang madalas no’n pag-tripan!"

"Huh?! Anong pinapalabas mo?!"

Parehas na lamang namin silang tinawanan ni Tiara. Kung hindi si Seven ang kasagutan ni Gavin o Zen, silang dalawa naman ang nagtatalo sa maliit na bagay na 'yun.

Ang cute lang ni Gavin, para siyang nakababatang kapatid nina Zen sa paningin ko.

Hindi sinasadyang dumako ang mata ko sa gilid kung saan nakasandal sa pader ang nakahalukipkip na si Sir Claudius. Bagot siyang nakatingin sa dalawa. He's watching them as if he was judging them with their arguments.

But suddenly, seemingly felt my gaze, his jet-black eyes darted on me. It's too late to look away.

As we locked eyes, I feel like I was melting from the way he stared. Ilang segundo lang din ay ako na ang kumalas no'n at tinawag ang atensyon nina Gavin at Zen na kapag hindi pa sila tumigil, ako na ang mag-a-anunsyo sa group.

Habang nagsasalita ako, mula sa gilid ng mata ko, ramdam ko... ramdam kong nakapako pa rin sa akin ang mata ni Sir Claudius.