Elisa pov.

Als een roofdier loer ik op mijn prooi. Een jongen van waarschijnlijk zeventien, achttien kijkt grijnzend naar de zes blikken en drie waterflessen in zijn handen. Hij staat met zijn rug naar me toe en ik weet gewoon dat ik die blikken ga bemachtigen. Voorzichtig loop ik een stukje dichterbij maar mijn voet raakt een steentje dat met veel lawaai naar beneden rolt. Fuck... Snel schiet ik achter een auto in de hoop dat de jongen me nog niet gezien heeft. 'Hallo? Is daar iemand?' Wat een domme vraag, alsof ik ga zeggen dat ik hier zit. Ik kijk voorzichtig door de gebroken ruit maar trek me direct terug als ik de smerige lucht die uit de auto komt ruik. Djeez, wat ligt daar te rotten? Soms zijn op scherp gestelde zintuigen niet heel erg leuk. Ik hoor de jongen weglopen en direct kijk ik langs de auto. De jongen kijkt telkens schichtig om zich heen alsof hij denkt dat hij elk moment besprongen kan worden, wat ook zo is maar dat terzijde. Voorzichtig sluip ik achter hem aan, erop lettend dat ik niks aanstoot. Steeds verder sluip ik naar beneden tot ik praktisch naast hem loop maar dat ziet hij niet. De jongen is duidelijk weer minder oplettend en direct grijp ik mijn kans. Ik schiet naar voren en bespring de jongen waardoor we samen op de grond vallen. Van schrik laat de jongen een schreeuw horen maar hij klemt de blikken en waterflessen strak tegen zich aan. Direct pak ik mijn dolk uit mijn laars een druk hem tegen zijn keel. 'Geef hier.' Sis ik terwijl ik de druk op zijn keel iets verhoog. De jongen schud zijn hoofd waardoor het mes in zijn keel snijd en er een straaltje bloed uitkomt. 'Geef op!' Sis ik nog een keer terwijl ik het mes nog wat dichter tegen zijn keel druk. De jongen kijkt me woedend aan en sist: 'Nooit!' 'Das dan pech voor jou.' En met die woorden snij ik zijn keel door. Snel sta ik op en grits de blikken en de waterflessen uit zijn handen. Direct ren ik weg, het kan zomaar zijn dat er familieleden of vrienden van hem in de buurt zijn en die wil ik liever niet op mijn dak hebben. In een noodvaart ren ik naar huis, waar ik uitgeput tegen de deur zak als ik binnen ben. 'Nu al terug?' Zegt Dave terwijl hij de gang in komt gelopen. Met gesloten ogen knik ik en haal de blikken te voorschijn. 'Woooooow... dat is een boel voedsel...' zegt Dave. Weer knik ik. 'Ben je moe?' Ik open mijn ogen en kijk Dave aan met zo'n duh-blik. Dave grinnikt en helpt me opstaan. 'Ga maar slapen, ik breng het voedsel wel naar de keuken.' 'Het is niet alleen voedsel.' mompel ik terwijl ik ook de waterflessen te voorschijn haal. Daves ogen worden groot en zijn mond valt open. Dat is niet heel gek aangezien ik nu ongeveer voedsel bij me heb waar ik normaal twee a drie dagen over doe om het te vinden en drinken in hoeveelheden waar ik normaal minimaal een week over zou doen. 'Of je bent knettergek geweest en naar de gevaarlijkste ringen van de stad geweest of er kleeft meer bloed aan je handen.' zegt David terwijl hij naast Dave komt staan. In het begin kromp ik altijd ineen als Dave of David zei dat ik iemand vermoord had (alweer) maar inmiddels laat het me volledig koud. Het draait nu alleen nog maar om overleven tot betere tijden die waarschijnlijk nooit zullen komen, maar we mogen de hoop niet verliezen. Nu niet, nooit niet. 'Meer... bloed...' zeg ik terwijl ik richting de trap strompel. 'Volgens mij moet jij eerst wat drinken.' zegt Melissa streng terwijl ze de trap afkomt gelopen. 'Je hebt teveel vocht verloren, gezien de enorme zweetplekken onder je hand.' zegt Melissa terwijl ze zich langs me wurmt en een waterfles uit Daves handen gritst. Snel draait ze de dop eraf en neemt eerst zelf een slok daarna geeft ze de fles aan mij. Gulzig drink ik drie slokken en een deel van de leegte in mijn maag is weg. Ik haal de fles van mijn lippen en draai de dop erop die Melissa me aanreikt. 'Mogen wij ook nog?' zegt David met opgetrokken wenkbrauw. 'Oeps.' vlug reik ik hem de waterfles aan die hij hoofdschuddend aanneemt. 'Oh ja, er trekt vandaag of morgen nog iemand bij ons in.' deelt Dave mee. 'En hoe weet je dat?' vraag ik nieuwsgierig. 'Omdat ik naar buiten ben geweest.' zegt Dave met een trotse blik in zijn ogen. Natuurlijk... normaal blijven ze binnen gezien het feit dat hun conditie is geminderd, ze hebben nog steeds een erg goede conditie maar niet zo goed dat ze in staat zijn om voedsel te zoeken en veilig thuis te brengen. 'Dat is heel mooi, vond je het leuk?' vraag ik terwijl ik wat in zijn schouder prik. Ik heb geen idee waarom eigenlijk... 'Het is verbazingwekkend om te zien hoe snel de stad verslechterd eigenlijk...' 'De laatste keer dat jij naar buiten ging-' 'Was ik twintig en nu ben ik-' David geeft Dave een elleboogstoot tussen zijn ribben waardoor Dave hem vernietigend aankijkt. 'Nu zijn wij drie maanden terug éénentwintig geworden en in drie maanden tijd is de stad aardig achteruit gegaan.' zegt Dave met nadruk op het woordje wij. 'Ik kan je wel vertellen, als de stad nog verder achteruit gaat gaan we verhuizen. Of we nou willen of niet.' zegt David vastbesloten. Zwijgend knikken we. 'Maar wie komt er nou eigenlijk bij ons intrekken?' doorbreekt Melissa de stilte. Haar stem klinkt hoopvol, waarschijnlijk hoopt ze op een leventijdsgenoot van ook nog eens hetzelfde geslacht. Dat word wat.. 'Een oude vriend van de familie.' zegt Dave geheimzinnig. 'Vriend hè... is het een hij?' zegt Melissa bedenkelijk. 'Dat klopt.' zegt Dave glimlachend. De hoopvolle blik verdwijnt uit Melissa's ogen. 'Altijd moet het weer een jongen zijn hè.' Moppert Melissa zacht maar hard genoeg zodat ik het kan horen. Onwillekeurig moet ik grijnzen waardoor Dave en David me raar aankijken. Ik haal mijn schouders op en trek me er niks van aan. 'Zeg me dan please dat hij van mijn leeftijd is.' Zegt Melissa met een hoopvolle klank in haar stem die je alleen opmerkt als je goed luistert. 'Nee, hij is zeventien.' O god... Dan krijgen we nóg een puber in huis. Voor zover je mij een puber kan noemen dan. Ik ben de meest ondernemende, volwassene en de gevaarlijkste van ons vier. 'Ik ga slapen jongens. Ik ben gesloopt. Een tochtje naar de buitenste kringen van de stad sloopt je wel...' 'WAT?! JE BENT NAAR DE BUITENSTE KRINGEN VAN DE STAD GEWEEST?! BEN JE NOU HELEMAAL GEK GEWORDEN?!' schreeuwen Dave en David tegelijk. Ik knik wat en loop de trap op. Niet meer lettend op hun gemopper, protesten en verwijten. Ik doe wat ik wil, ik ben niet voor niks de voedsel- en drinkenverzamelaar. Ik loop naar mijn kamer en plof neer op de ijskoude grond. Een matras slaapt zoveel beter... Niet aan denken Eliza, niet aan denken. Volgende week is het jouw'n beurt. Nog drie dagen en dan kun je slapen op dat heerlijke matras.... en met die gedachte val ik in een heerlijke droomloze slaap.

Een hard geschreeuw maakt me wakker. 'NEE! GODVERDOMME NEE! HIJ GAAT NIET DE BAAS SPELEN IN DIT HUIS! HET IS ELIZA'S BEURT VOLGENDE WEEK VOOR HET MATRAS PUNT UIT! HIJ WACHT MAAR TWEE WEKEN!' klinkt Melissa's woedende stem door het huis. Kreunend draai ik me om en probeer weer in slaap te komen als ik me plots realiseer dat ik niet meer helemaal op de grond in mijn kamer lig. Ik lig ook niet deels op het matras maar wat ik wel weet is dat het warm is en in het midden zit een kuilachtig iets. Mopperend open ik mijn ogen en ga rechtop zitten. 'Melissa, waarom schreeuw je zo?' mompel ik terwijl ik mijn ogen aan het licht probeer te laten wennen. 'Omdat die klojo hier denkt dat hij nu al alles kan bepalen alleen maar omdat hij óók een voedselverzamelaar is!' Wow, wat? Dat gaat zomaar niet! Ik sta op en kijk Melissa aan. 'En waar is die klojo dan?' 'Hier.' zegt een bekende, lage, sexy stem achter me. Ik verstijf en draai me langzaam om. Een erg knappe jongen kijkt me geamuseerd aan. Wacht... Hij zit op de plek waar ik net sliep... Heb ik nou...? Nee, dat kan niet! Ik staar de jongen geschokt aan. 'Lekker geslapen?' zegt de jongen pesterig. 'Hoe was de grond? Ik denk dat de grond zich erg vereerd voelde toen je haar plots een knuffel gaf.' zeg ik net zo pestend terug. De jongen word rood en kijkt me woedend aan. Ik glimlach liefjes en kijk weer naar Melissa en mijn broers. 'Laat me raden, jullie twee -ik wijs naar Dave en David- vinden het prima als deze gozer hier de leiding krijgt. Terwijl jij -ik wijs naar Melissa- dat niet wilt.' 'Dat klopt en die gozer wil ook nog eens het matras voor zichzelf en dan mogen wij gewoon op de grond slapen!' Aha, dat verklaart het geschreeuw van daarnet. 'Ik heb geen idee hoe je heet en het kan me ook niet schelen.' zeg ik er snel achteraan als ik zie dat de jongen zijn mond open wil doen om waarschijnlijk z'n naam te zeggen. 'Maar wat ik wel weet is dat wij vier hier een prima systeem hebben voor het matras, het voedsel, het drinken, de taakverdelingen en weet ik veel wat nog meer. Dat jij hier nu komt en graag de baas wilt spelen, prima! Maar dan kan ik je wel vertellen, dat ik én Melissa hier dan weggaan en ook niet meer terugkomen!' De jongen haalt onverschillig zijn schouders op. 'Laat ik het anders zeggen. Ik ben óók een voedselverzamelaar en ik kom met veel voedsel en drinken thuis, vandaag nog met zes blikken voedsel en drie grote flessen water. Dat neem ik allemaal mee als jij graag de baas wilt spelen.' De jongen kijkt me even aan en barst dan in lachen uit. 'Je kan niks met die blikken! Je hebt geeneens een blikopener! Die is hier!' 'En wie zegt dat ik die niet meeneem?' zeg ik uitdagend. 'Dat doe je toch niet omdat anders je broers doodgaan.' zegt de jongen smalend. Ik maak een grommend geluidje omdat ik weet dat hij gelijk heeft. 'Maar wie zegt dat we er geen meerdere hebben?' zegt Melissa plots uitdagend. Verbaasd kijken Dave, David en ik kijken Melissa verbaasd aan. 'Hebben we die dan?' vraagt Dave verbaasd. Melissa rolt met haar ogen en zegt: 'Ik ben zo terug.' Ze loopt naar de gang en gaat de trap op die gevaarlijk kraakt. 'En waarom willen jullie ons goede systeem omgooien voor iemand die graag de leiding wilt hebben? Dat systeem werkte perfect! Iedereen kon op het matras en als déze gozer de leiding heeft kun je fluiten naar de weekje op het matras slapen!' Dave en David kijken schuldig naar de kapotte vloer. 'Nou?' zeg ik terwijl ik de neiging moet onderdrukken om hun allebei een stomp tegen hun kaak te verkopen. 'We vonden dat je al zoveel deed en we dachten als we hem de leiding zouden geven dan zou jij meer rust krijgen.' 'En jullie denken dat ik er beter van word als ik mijn weekje op het matras niet meer krijg? Dacht het niet hè! Ik moet nog maar drie dagen en dan is het mijn week! Echt niet dat ik die af ga staan!' 'Zo, iemand is hier hebberig.' mengt de jongen zich in het gesprek. Woedend draai ik me om. 'ALS JIJ NIET HEEL GAUW JE BEK HOUDT ZUL JE EENS ZIEN WAT ÉCHTE PIJN IS IN PLAATS EEN ONVERWACHTE KNUFFEL MET DE GROND!' 'Wacht effe, hebben jullie elkaar al eerder ontmoet?' zegt David nieuwsgierig. 'Reken maar en toen heb ik hem over me heen gegooid en op de grond gesmeten.' zeg ik grijnzend. Ik kan mijn trotsheid niet helemaal onderdrukken wat me een moordende blik oplevert van de jongen die ik vanaf nu idiot ga noemen. 'Wat? Het is waar.' zeg ik terwijl ik idiot pestend aankijk. 'Nee! Dat meen je niet!' zegt Dave voor hij in lachen uitbarst. 'Is Jace in gemaakt door een meisje?! Goed gedaan zusje!' zegt nu ook David lachend terwijl hij mij een highfive geeft. 'Hebbes!' klinkt Melissa's stem van boven. 'Wat hebbes?' 'De andere blikopener idiot.' zeg ik tegen idiot. Melissa komt de woonkamer ingestormd terwijl ze de andere blikopener triomfantelijk in de lucht steekt wat er heel komisch uitziet. 'Dat is er anders nog steeds één.' 'Zucht...' Melissa loopt naar de keuken en komt weer terug met onze eerste blikopener. 'Hoe kom je eigenlijk aan die andere blikopener?' vraag ik nieuwsgierig. 'Gejat van één van de mannen in deze stad.' Ik voel me groeien van trots. 'Wacht, ben jij dan dé slet van deze stad?' zegt idiot nieuwsgierig. Goeie woordkeus idiot, niet dus. 'Ja dat ben ik. Problemen mee?' snauwt Melissa hem toe. 'Djeez, dan hoef je niet gelijk de bitch uit te gaan hangen. Ik vroeg het alleen maar!' zegt idiot terwijl hij zijn handen in de lucht steekt. Hij zit nog steeds op de grond. 'Houd jij je mond nu maar eens even idiot.' zeg ik chagrijnig. 'Maar zoals je ziet, Melissa en ik kunnen zo vertrekken.' 'Je hebt geen wapens.' zegt idiot terwijl hij gaat staan. 'Oh nee?' Ik haal mijn dolk uit de binnenkant van mijn leren jasje, die vol gaten zit en behoorlijk versleten maar hij doet het prima. 'En ik heb er nog meer.' zeg ik terwijl ik met de dolk speel. 'Voorzichtig, das geen speelgoed.' zegt idiot terwijl hij de dolk van me af probeert te pakken. 'Ugh, wanneer ga je het begrijpen? Ik ben niet bang voor je, nog voor wapens, gemuteerde mensen en dieren of wat dan ook. Ik ben niet bepaald de voorzichtigste, dat weet ik maar ik weet dondersgoed waar ik mee bezig ben als ik voedsel zoek of met dolken speel.' 'Dat denk ik niet gezien het feit dat je je telkens bijna in je vingers snijd.' zegt idiot terwijl hij nog een keer naar het mes grijpt maar het nog steeds niet te pakken krijgt. Vliegensvlug draai ik me om en druk de punt van de dolk tegen zijn kin aan. 'Ik weet wat ik doe en als jij graag de held wilt spelen, prima! Maar weet dat jij dan straks de klos bent als ik je achter mij aan zie komen, smekend om hulp.' Idiot lacht schamper. 'Ik kom jou dus echt nooit om hulp vragen en al helemaal niet smeken.' zegt idiot smalend. 'Dat zullen we nog wel eens zien.' 'Hoor ik daar een weddenschap?' zegt idiot grijnzend. 'Waar wedden we om?' zeg ik uitdagend. 'Als ik win-' 'Wacht even, jij kan helemaal niet winnen want dat betekend dat je tot je dood niet om mijn hulp komt smeken of vragen maar dan kan je ook niet genieten van je overwinning.' zeg ik bedenkelijk. 'Nou en, wacht... maar dat betekend dat alleen jij wat kan winnen!' 'Hè, hè. Heb je het eindelijk door? Dat duurde lang zeg, hoe hol zou het in jouw'n schedel zijn? Best hol lijkt me of het is tot de nok toe gevuld met zaagsel.' Idiot maakt een grommend geluidje maar gaat er niet op in. 'Wat krijg jij als jij wint?' 'Dan euh...-' 'Weet je niks? Blijkbaar heb jij ook niet veel verstand.' zegt hij pestend. 'Jace, zij weet veel meer dan wij met z'n drieën bij elkaar.' 'Hey! En ik dan!' roept Melissa uit. 'Melis, je kan doen alsof je dom bent maar eigenlijk ben je hartstikke slim.' zegt Dave terwijl hij met z'n ogen rolt. Melissa word rood en kijkt naar de grond. 'Wauw...' mompelt idiot zacht. Plots springt er een idee in mijn hoofd op. 'Als ik win zeg je tegen iedereen die je tegenkomt dat je twee keer bent verslagen door een mij en als ik vaker van je win, word die twee een drie en als ik vier keer van je win word de drie een vier enzovoorts én je zegt dat je om mijn hulp hebt moeten smeken plus, ik krijg het matras in jouw'n week en de helft van je wapens, als je die hebt natuurlijk.' Idiot's ogen worden groot maar hij laat wel een wapen zien dat in zijn riem zit. 'Dát ga ik dus nooit zeggen!' zegt hij terwijl hij wild zijn hoofd schud. 'Oh? Durf je niet meer?' Een harde blik verschijnt in idiot's ogen en zonder twijfel steekt hij zijn hand uit. Grijnzend pak ik zijn hand aan en schud hem. 'Succes, dat zal je nodig hebben.' zeg ik pestend. 'Ja vast, ik denk eerder dat jij om mijn hulp komt smeken.' 'Oh? Zullen we die aan de weddenschap vastplakken? Dat als ik om jouw'n hulp kom smeken dat ik dan euh-' 'Dan ga jij tegen iedereen zeggen dat je van mij verloren hebt, ik krijg het matras in jouw'n week én ik krijg de helft van je wapens.' 'Deal.' En nog een keer schudden we elkaars hand. Grijnzend kijken we elkaar duivels aan. 'Moge de zelfstandigste winnen.'