Multimediadaki Jareth

Önceki bölümden...

Odanın kapısına vardığı sırada içerden sesler geldiğini işitti.
Roberto biriyle konuşuyor, kahkahalar atıyordu.
Biraz daha kapıya yaklaşarak neler konuştuğuna dikkat kesildi.

" Bebeğim tabiki seni çok özledim. Dudaklarından başlayarak tüm vücudunda gezintiye çıkmak istiyorum." dediğini işittiğinde sinirle kaşlarının çatıldığını, bedeninin gerildiğini hissetti.
Bu adam bunca zaman Diana' yı kandırıyor muydu?

" Bebeğim benim gözde kadınım sensin bunu biliyorsun. Diana sadece hırsıma takılı kalan bir kurban. Onu elde ettiğimde ve başımdaki beladan kurtulduğumda her şey son bulacak ve sadece senin olacağım." dediği sırada daha fazla dayanamayacağını ağrıyan çenesinden anladı ve tam kapının kulbuna uzanmıştı ki, " Sakın Jareth. Kolunu kaldırmana bile Değmez." sözlerini işitti...

############

Diana kendisine hayal kırıklığına uğramış gözlerle bakıyordu.
Onu bırakmayan tek kişi olarak gördüğü ve dostu olarak benimsediği birinin böyle sözler sarfettiğini duymak ufak, narin bedeninede ağır gelmişti.
Farkedebiliyordu.
Elleri dahil olmak üzere tüm bedeni titriyordu.
Biliyordu ki yüreğide titriyordu.

"Onun karakteri için değmez ama senin kırılan kalbin için değer." dedi ve Diana' nın birşey demesine yada onu durdurmasına fırsat tanımadan kapıyı açıp içeri girdi.

Az önce duyduklarını vurgulayarak,"Sende benim hırsıma takılı kalan bir kurbansın." dediğinde Roberto' nun yüzüne yumruğunu geçirdi.

Diana' nın, " Dur Jareth. Yapma." deyişlerini duymazdan geliyor, deliye dönmüşçesine yere düşen Roberto'nun üzerine çıkıp yumruklamaya devam ediyordu.

Roberto' nun acı dolu inleyişleri kulaklarına doluyor, pis kanı biraz daha ellerine bulanıyordu.

Diana' nın,"Jareth lütfen dur. Öldüreceksin." diye bağırarak kendisini itmeye çalışmasıyla kendine gelircesine duraksadı.
Resmen gözü dönmüştü.
Diana' ya zarar veren herkesi öldürmek istiyor, bedenini ele geçiren öfkeyi zapdedemiyordu.
Roberto' nun üzerinden kalkarken sakinleşmesi gerektiğini biliyordu.

" Bir anlığına kendimi kaybettim Diana. Özür dilerim." dedi ve kan içinde kalan ellerini temizlemek istercesine birbirine sürttü.
Daha çok bulunmasını sağladığında, " Diana' nın, " Gidip ellerini yıka hadi." dediğini işitti.
Bakışları Diana' nın bakışlarına ulaşamıyordu.
Haklı yere yapmış olsada bu davranışının Diana üzerinde nasıl bir etki yarattığını bilemiyordu.
Korkuyordu.
Diana' nın kendisinden uzaklaşmasından, onun gözünde bir canavardan farksız olmaktan korkuyordu.

Başını 'tamam.' anlamında salladı ve yerde yatan Roberto' ya son bir kez daha bakarak, "Hepsi sizin gibi şerefsizler yüzünden." diye mırıldandı.
Odadan çıkarken ise " Sakin ol Jareth. Sinirlerini körükleme." diye kendi kendini uyardı.

Banyoya girerek musluğu açtı. Ellerindeki kan suyla birlikte akıp gittiğinde derin bir nefes aldı ve geri bırakırken aynadaki aksine baktı.
Gözleri kızarmış, saçı başı dağılmıştı.

Yüzüne de birkaç kez su çarptı ve ıslak ellerini saçlarına daldırdı.
Geriye doğru atarak tekrardan aynaya baktı.
Eski haline dönmüş sayılırdı.

Tek fark yüreğine oturan korkulardı.

#########

Diana yüreğindeki vicdan kırıntılarına tutunarak az önce duyduklarını bir kenara attı ve Roberto' yu yerden kaldırdı.
Yatağa uzanmasını sağladığında bir koşu mutfaktan aldığı ıslak bezle yüzündeki kanları temizlemeye başladı.

Roberto' nun acı inleyişlerini duymazdan geliyor, acıyıp acımadığını umursamayarak silmeye devam ediyordu.

" Diana." diyerek elini tutmaya yeltendiğinde, " Sakın Roberto. Sakın bana dokunmaya kalkma. " dedi.
Elindeki bezi komodinin üzerine bırakırken de " kendini açıklama zahmetindede bulunma. Herşeyi duydum." diyerek ekledi.

" Diana yanlış anladın." diyerek yatakta dikleşmeye çalışmasıyla, " Sen beni çocuk mu sanıyorsun. Her denilene kanacak biri gibi mi duruyorum. Daha fazla konuşma ve bu beladan kurtulana kadar bu odadan gerekmedikçe çıkma." dedi.
Sesi fazlasıyla sert ve otoriter çıkmıştı.
İtiraz istemediğini vurgulamıştı.

Odadan çıkarak kapıyı kapadığında sırtını duvara yasladı.
Bacakları bedenini daha fazla taşıyamayacaktı.
Hissettiği duygular bedenine ağır geldiği kadar yüreğinede ağır gelmişti.
Hatta yüreğine kat ve kat daha ağır gelmişti.

İliklerine kadar hayal kırıklığını hissetmişti. İki yıl boyunca Roberto' ya haksızlık ettiğini düşünmüş olması da cabasıydı.
İçi içini yemiş yaptığının yanlış oluşu milim milim yüreğini kemirmişti.

Bu yaşadıklarının ve hissettiklerinin boşa oluşu bir kez daha yüzüne tokat gibi çarparken ağlamaya başladı.
Daha fazla kendini tutamayacaktı.

Yere yığılacağı sırada beline dolanan ellerin sahibine baktı.
Jareth' tı.

" Sende benim kurtarıcı meleğimsin." diyerek mırıldandı ve bedenini Jareth' ın kolları arasına bıraktı.

Jareth saniyeler içinde kendisini kucağına almış ve salona doğru ilerlemeye başlamıştı.

Bu yeri benimsemeye başladığının farkındaydı.
Güzel duygular sanki gözlerinin içine baktığı adamın kolları arasında saklıydı.
Huzur...
Mutluluk...
Sevgi...
Sahipleniş...
Ve daha adlandıramadığı birçok duygu.

" Sana biraz daha kilo aldırmam gerekiyor Diana hanım. Çok zayıfsın." diyerek gülümsemesiyle kendide gülümsedi ve biraz daha kolları arasına sokuldu.
Zayıftı. Biliyordu.
Kolları arasındaki adamın yanında küçücük kalıyordu.

" Olur." diyerek mırıldandığı sırada salona girmişlerdi ve Jareth bedenini narince koltuğa bırakmıştı.

Kendiside yanına oturduğunda, " Diana benden korkmuyorsun değil mi?" diye sormasıyla, " Neden korkacağım ki?" dedi.
Anlayamamıştı.
Böyle bir soruyu neden sormuştu.
Neden ondan korkabileceğini düşünmüştü.

" Az önceki kendimi kaybedişim yüzünden." diyerek bakışlarını kaçırmasıyla Roberto' yu öldüresiye dövüşünü kastettiğini anladı.

" Hayır korkmuyorum Jareth." derken koltuğun üzerindeki eline uzandı ve sıkı sıkıya kavrarken, " Haketmişti." dedi. Ardından da gülümsedi.
İyi kalpli biri olabilirdi ama salak değildi.
Roberto bundan daha fazlasını bile haketmişti.

Jareth, " Senin üzülmene dayanamıyorum." dedi ve kendi gibi elini sıkı sıkıya kavradı.
Parmaklar birbirine kenetlenmiş, adeta ayrılmamak üzere mühürlenmişti.

Jareth' ın kendisine karşı boş olmadığını farkedebiliyordu.
Kendide yüreğinde birşeylerin ters gittiğini biliyordu.
Çünkü Jareth' a doğru çekiliyor ve bundan hoşnut kalıyordu fakat kadar kısa sürede kapılmış olmasınada şaşırıyordu.

Ama bu kapılma karşılıklıydı.
O yüzden yadırgamıyor ve olacakları durdurmak yerine yaşayarak görmek istiyordu.

Yavaş yavaş yüzleri arasındaki mesafe azalıyor, her iki bedende ikinci mühürü dudaklarıyla basmak istiyordu.
Tam gözleri kapandığı ve dudakları Jareth' ın dudaklarına değdiği sırada kapıda beliren ve " Ben acıktım." diyen Roberto ile gözlerini geri açarken geri çekildi.

Herşeyin mahvolmuşluğuyla siniri harmanlandığında, " Burada kalmanı söyledim diye yüzsüzlüğüne göz yumacak değilim Roberto." dedi ve elini Jareth' ın elinden ayırırken ayağa kalktı.

" Burada kalmasına gerek yok. Onu başka eve yollayabilirim Diana." diyerek Jareth ' ta ayağa kalktığında," Olmaz Jareth." dedi.
Ya o eve baskın yapıp tekrar Roberto' yu alırlarsa ne yapardı.
Kimse bir başkası yüzünden ölmeyi haketmezdi.

" Burada olursa güvende olduğunu bilirim. Diğer türlü içim rahat etmez." diyerek açıklamasını da yaptı.

Jareth onaylar biçimde başını sallarken, " zaten koruma sayısını arttıracağım. Sana zarar gelmemesi için elimden gelenin fazlasını yapacağım." dedi.

Uzun zaman sonra kendisini bu denli sahiplenip önemseyen birinin olması şimdide olduğu gibi gülümsemesine yol açıyordu ve unuttuğu mutluluğu yavaş yavaş geri hatırlıyordu.

Jareth gülümsemesine karşılık verdikten sonra Roberto' ya dönerek ciddi tavrına büründü ve, " Odana geri git. Birazdan yemeğini getireceğim." dedi.
Kendisi için sinirlerini dizginliyor ve şimdi olduğu gibi temkinli hareket ediyordu.

Roberto' nun cevap vermeden odaya gitmesiyle, " Teşekkür ederim." dedi.

" Ne için." diye sormasına da, " Benim yüzümden Roberto gibi birine katlanıyorsun." diyerek cevap verdi.

Jareth bu konuşmanın uzamasını istemediğini belli ederek, " Birazdan siparişler gelir. Geç bile kaldılar hatta. " dedi ve salonun çıkışına yöneldi.

Kendide Jareth' a ayak uydurarak, " Ne sipariş etmiştin ki?" diye sorduğu sırada kapının çalmasıyla, " Söylemene gerek kalmadı. Sanırım geldiler." dedi ve kapıya doğru yöneldi.
Ama Jareth kendisini durdurmuş ve, " Sen burada dur. Ben açarım." demişti.

############

Jareth, evin etrafına sayısı belirsiz koruma dikmesine rağmen yinede temkinli olmak istiyor, Diana' yı en ufak tehlikeye dahi atmak istemiyordu.

Kapıyı açarak gelen kişiye baktı.
Tahmin ettiği gibi kapıda dikilen şipariş verdiği lokantanın kuryesiydi.

" Sen yeni çalışansın galiba." dedi.
Çünkü bu adamı ilk defa görüyordu.

" Evet. Diğer çalışan işi bıraktı." yanıtıyla ' Tamam.' anlamında başını salladı.

" Ne kadar tuttu?" diye sorarken ise bir yandan cebine uzandı ve cüzdanını çıkardı.

Kuryenin cevap vermemesi birşeylerin ters gittiğini haber ederken bakışlarını cüzdandan çekerek adamın hareketlerine odaklandı.

Kurye sandığı adam pizza kutusunu açmış ve içinden çıkardığı bıçağı kendisine doğru sallamıştı...

###########

Ahh Jarethcığımızın başına daha neler gelecek acaba?