** The first part of this chapter is not suitable for young audiences ages 16 or below. The scene contains sexual scenes not suitable for young audiences. The author encourages young readers to skip the first part. Thank you! **

DAY 37

SANNA COULDN'T REMEMBER how she and Thad ended up in the cabin room. They were just making out outside sa naalala niya. Everything was vague and fast forward, but she didn't trouble herself picking up those missing puzzle pieces of her memories that relapses minutes ago.

Nagawa siyang maihiga sa kama ni Thad pero bahagya siyang bumungon para salubungin ang mga halik ni Thad nang makasampa ito sa kama. Dinama ng mga kamay niya ang dibdib nito paakyat sa malapad na mga balikat ni Thad. Hanggang sa hinuli ni Thad ang mga kamay niya. Parehong habol ang hininga na pinaglayo nito ang mga labi nila. Pareho silang titig na titig sa isa't isa habang hinuhubad nito ang suot nitong white T-shirt sa harapan niya pagkatapos pakawalan ang mga kamay niya.

Muling naglapat ang mga labi nila nang tuluyan na nitong mahubad ang T-shirt at sa pagkakataon na 'yon ay nagawa na siyang maihiga nang tuluyan ni Thad sa malambot na kama. Isa-isa nitong kinalas ang butones ng pastel yellow buttoned down dress niyang suot. Bumaba ang mga halik nito sa kanyang panga pababa sa kanyang leeg hanggang sa itaas ng kanyang dibdib. Hindi na niya namalayan na naibaba na pala nito nang tuluyan ang damit niya leaving her exposed body with only her undergarments to cover her most intimate parts.

Muling nagtama ang mga mata nila at ewan kung bakit bigla na lamang silang natawa sa isa't isa.

"I can't believe we're doing this again after how many years," basag ni Thad.

"Wala namang taong lumipas sa'kin e. Ikaw lang ang tumanda."

"You're 29 by now."

"Technically, around 20," nakangiting pagtatama niya. "And you're no longer the 21-year-old I remember."

"Malaki ba itinanda ko?"

"Age makes you more handsome."

"But who do you prefer?" He planted a kiss on her temple. "I want to know." But there was something sensual in Thad's tone of voice that makes him sexy at that moment. Hindi niya tuloy mapigilan ang mapangiti.

"Hindi ko alam. Depende. As long as that version of you still loves me, then pipiliin ko na lang lahat ng versions na mayroon ka."

"Good answer."

He had this naughty boyish smile on his face before claiming her lips again. Nabigla lang siya nang kaunti sa marahas na paraan ng paghalik nito at halos kapusin siya ng hininga sa malalim na paghahalikan nilang dalawa. Not that she's complaining. Napasinghap na lamang siya nang marinig niya ang pag-unclasp nito sa suot niyang bra. He grabbed the garment from her body and threw it away.

Nailapat niya ang mga palad sa dibdib nito para itulak ito nang bahagya. He was giving her a naughtly look as he smiled again. But she caught sight of the scar near Thad's abdomen. Malalim yata ang sugat na 'yon para magkapiklat nang ganoon. She was about to touch the wound, but Thad didn't allow her. Hinuli nito ang kamay niya bago pa lumapat 'yon sa piklat nito.

Naiangat ni Sanna ang mukha kay Thad. "It must have hurt so much."

Mapait na ngumiti si Thad. "Huwag mo na 'yang pansinin. Matagal na 'yon." Inangat ni Thad ang kamay niya sa bibig nito at isa-isang hinalikan ang mga daliri niya. Nabasa ni Sanna ang ibabang labi. The mere touch of his lips in the tip of her fingers arouses heat inside her na alam niyang unti-unting tutupok sa kanya. "Sanna, you don't know how much I've been trying to hold myself whenever I'm around you."

"At anong balak mong gawin ngayon, Thaddeus?" hamon pa niya rito, supressing her smile.

He chuckled. "Wala naman masyado."

She's technically naked underneath him. At alam niya ang mga ganoong linyahan ni Thad. Marami mang taong lumipas kay Thad but her memories of them wildly making love were just months ago in her memories. At sa tingin niya, isa sa mga hindi nagbago rito ay ang pagiging experimental ni Thad pagdating doon. Something that they had in common.

"I'll take you from behind," biglang sabi nito.

Natigilan siya ng ilang segundo bago natawa. "Thad!"

"I know how much you like it."

Ramdam na ramdam niya ang pag-iinit ng mga pisngi. Thad knew her body too well which is something Sanna couldn't deny. Magsasalita pa sana siya pero inangkin na naman nito ang mga labi niya. They hungrily kiss and touch each other until both of them were naked in the bed. Sanna understand Thad's longing in his kissess and touch. Tila ba sinusubukan nitong punan ang mga taong nawala sa kanilang dalawa. He was harsh yet he was still gentle. She was trying her best to keep up with Thad.

Thad spread her legs and dipped his head to touch the wetness of her folds with his tongue and coaxing of his fingers. Lumalalim, nagiging marahas, at biglang kumakalma ang kanyang paghinga. Thad was making her feel a lot of things. Parang hindi nauubos ang paru-paro sa kanyang tiyan.

Sanna felt her feet curled while her hand tightly gripped the sheets. Hindi niya napagilan ang ungol niya nang pakiramdam niya ay sasabog na siya nang tuluyan.

"Thad..." she cried in pleasure, naisambunot niya ang mga kamay sa buhok nito.

Her heart was beating so fast... so loud... na pakiramdam niya nabibingi siya nang mga oras na 'yon. Ramdam niya ang pamamawis ng buong katawan niya dahil sa kaparehong init na nararamdaman niya sa loob at labas ng katawan niya.

Hindi pa man nakakabawi ang katawan niya ay bahagya siyang napadapa ni Thad sa kama. Ramdam niya ang bigat nito sa kanyang likod, but he didn't put all his weight on her back. Itinabi nito ang buhok niya sa kabila para paraanan ng mumunting halik ang linya ng kanyang balikat.

"If you allow me," bulong nito sa kanya.

Nakapikit ang mga matang tumango siya. Siniil muna siya nito nang malalim na halik sa mga labi bago dinama pababa ang kurba ng kanyang likod hanggang sa humito ang mga kamay nito sa kanyang mga baywang. Bahagya niyang iniangat ang ibabang katawan para rito. Thad gripped her hips tightly before taking her fully from behind. May munting ungol na kumawala sa kanyang bibig at umawang ang mga labi niya nang maramdaman nang buong-buo ang pagkalalaki nito sa loob niya. She didn't feel any pain at all. She was too ready for him.

"Sanna," ungol nito, slowly thrusting deeper.

Napakapit lang ang mga kamay niya sa kumot habang inaangkin siya ni Thad ng paulit-ulit. Each thrust leveled up her pleasure hanggang sa punto na hindi na niya magawang makapag-isip nang maayos. He remaining sanity got stuck in the torrent at the back of her mind. She was too consumed with the intoxicating pleasure Thad is giving her.

"Thad..." she cried, she was almost there.

Ramdam na niya.

"I'll... release... inside."

Tumango siya. "Please," she begged.

Halos yumakap na sa kanya si Thad. "I love you," anas nito. Mariin nitong hinalikan ang sintido niya. Bumilis ang paggalaw nito sa likod niya na halos ikabaliw ng buong katawan niya.

"Thad... please..."

Humigpit ang hawak nito sa baywang niya, halos bumaon ang mga kuko nito habang nakakapit siya nang husto sa kumot ng kama. She cried out when she felt her orgasm. Kinakapos siya ng hininga but Thad wasn't finished yet. He grunted, thrust more, faster, and deeper, until she felt his release inside her. Doon na bumagsak sa tabi niya si Thad. Nakadapa pa rin siya habang nakatihaya ng higa si Thad. Habol-habol nito ang hininga habang nakapikit ang mga mata. Mayamaya pa ay may sumilay na ngiti sa mukha nito at nagmulat ng mga mata.

Ibinaling nito ang pawisan pero nakangiting mukha sa kanya. She was still catching her breaths but Sanna couldn't hide her smile.

"Let's take a break," basag ni Thad.

Umawang naman nang sobra ang bibig ni Sanna sa pagkagulat. "At ilang beses mo balak akong angkinin, Mr. Thaddeus Bernardo Apostol?"

Thad chuckled. "Hanggang sa hindi na natin maramdaman ang mga paa natin."

"Hoy, grabe ka –" Thad rolled on her side to wrap the blanket around them. He then warmly hugged her and let her head rest on his chest.

"Babawiin ko ang ilang taon na nawala sa atin," sabi nito habang hinahaplos ang buhok niya.

Natawa naman siya. "Hindi 'yon kaya ng isang gabi."

"Sino may sabing ngayong gabi lang?"

Pag-angat niya ng mukha kay Thad ay nandoon na naman ang pilyong ngiti sa mukha nito. She hated and love the fact that naughtiness suits him best.

"Required ba sa honeymoon phase ang araw-arawin 'yon?"

"Hindi lang yata araw-araw gagawin 'yon. Applicable din yata 'yon sa tanghali, gabi, at madaling araw." Tumawa ito saka hinalikan siya sa noo. "Hanggang sa malumpo tayo."

Tawang-tawa si Sanna sa huling sinabi ni Thad. "Loko ka."

"At least guwapo."

Hindi na pinigilan ni Sanna na yakapin nang husto si Thad. "Nga naman." Saka ipinikit ang mga mata. "At asawa ko na ngayon."

"Suwerte naman ni Susanna."

Sanna chuckled. "Mas masuwerte ka sa'kin."

"Hindi na ako makikipagtalo riyan dahil totoo naman."

DAY 38

WALA YATA SA vocabulary ng mga taga FARO ang pahinga dahil marami pang inihandang surprise ang mga kaibigan nila ni Thad pagbalik nila sa bahay.

Naabutan nilang nakasuot ng school uniform ng St. Nathaniel Learning School si Art. Napilitan tuloy silang mag-ayos nila Thad dahil ngayon daw gagawin ang unang pasok ni Art sa school at graduation na rin daw nito.

Ina-advance na nila ang mga bagay na maaring hindi na nila ma-enjoy ni Art kapag natapos ang natitirang oras nila rito sa Faro.

Kasama nila sina Balti, Maha, Jam, Jude, Mari, and Simon sa pagpunta nila ng school. Jam took some pictures of Art in one of the rooms in SNL. Wala namang pasok kaya walang tao maliban sa guard na nagbabantay. Solo nila ang buong eskwelahan.

Sa totoo lang, she was emotional seeing Art wearing that school uniform while acting out his supposed to be first day in school. Ngiti at tawa na lang yata ang nagawa niya and Thad was cheering her up by holding her hand. Masayang-masaya si Art. Ramdam na ramdam ni Sanna sa puso niya ang saya ng anak niya. But a part of her is heartbroken. She knew that her choices in the past deprived Art the chance to live a good life. Alam niyang dapat hindi na niya sinisisi ang sarili, but she couldn't help it.

Kaya kapag hindi niya kinakaya ang emosyon ay umaalis siya para umiyak. Pero lagi naman siyang nahahanap ni Thad.

"Sanna."

Mabilis na pinunasan niya ang mga luha gamit ng hawak niyang panyo bago ibinaling ang tingin kay Thad.

"Sorry." Sinubukan niyang ngumiti. "Hindi... hindi ko lang mapigilan..." He stepped forward to hugged her. "I feel sorry for our son," iyak niya.

"I'm still not giving up the both of you."

"Thad – "

"I'm not losing hope, Sanna." He cupped his face. "I still have time to figure out everything." Nakangiting pinunasan nito ang mga luha sa kanyang mga mata. "I can make Iesus talk."

"Pero... paano kung delikado? Ayokong isakrispisyo mo ang sarili mo dahil lang sa amin."

Mapait itong ngumiti. "But I don't mind giving up my life for the both of you." Hinalikan siya nito sa noo. "Kapag nawala kayo ni Art sa buhay ko. Alam kong habang buhay ko na lang kayong hihintayin. I would rather give up my time so both of you can live and experience all the good things in this lifetime."

Yumakap siya kay Thad. "Hindi ba puwedeng magsama na lang tayong tatlo?"

"I want that too."

Humigpit ang yakap niya kay Thad. "But please, don't ruin your life because of my mistakes. I choose to end my life... and these are the consequences of my actions. I didn't know. I was vulnerable. But I can't take your life, Thad. You have your future ahead of you. Baka kagaya ni Jude, you will find someone and build a family with her –"

"No. There will never be other Susanna Evangeline in this world. Ikaw lang ang nag-iisang Sanna ko. And if this is my punishment of hurting you in the past. Maluwag ko 'yong tatanggapin sa buhay ko, Sanna."

Alam niyang mahihirapan siyang kumbinsehin si Thad pero hiling niya na sana bago maubos ang oras niya ay mabago niya ang isipan nito. Alam niyang doon lang siya magiging panatag na iwan si Thad mag-isa. She knew that Art will want the same for his father.

Binalikan nila sa quadrangle sina Balti. Naghihintay na sa kanila si Art na may suot na itim na toga. Kunot na kunot ang noo ni Thad. Siya naman medyo nagtataka kung bakit itim ang toga ni Art.

"Mommy! Daddy!" tawag ni Art sa kanila, mabilis itong tumakbo sa direksyon nila.

"Itim ang toga n'yo rito?" may pagtatakang tanong ni Thad kay Balti.

"Hindi. Pinatahi ko talaga 'yan. Ideritso na natin hanggang sa magkolehiyo si Art. Manipis lang pasensiya ko ngayon. Isagad na natin," nakatawang sagot ni Balti. "You're welcome. Alam kong masyado kong ginalingan. Don't worry, maliit na bagay."

"Grabe, buong eskwelahan na yata akay-akay mo Ser!" tumatawang sabad ni Jam habang ina-adjust ang kung ano sa DSLR camera nitong hawak. "Tumatanda na tayo. Baka rumupok tuhod natin diyan ah."

"Kuya!" sigaw ni Maha, may tulak-tulak itong trolley na may sakay na isang box. "Yaaa!" Pawisan ang mukha at masama na naman ang mood. "Sinadya mong itago sa pinakadulo ng storage room ang mga props na medals, no? Hirap na hirap akong hanapin. Pundido pa ang ilaw."

Kumunot ang noo ni Balti. "Lahat na lang sinisisi mo sa'kin."

Nakalapit na si Maha sa kanila. "Eh, sino pa bang puwede kong sisihin?"

Tawang-tawa naman sina Mari at Jude sa tabi. Pero ngayon niya lang napansin na wala si Simon. Saan na naman kaya 'yon?

"Si Jam?" turo pa ni Balti.

"Hoy, loko ka, Ser!" reklamo agad ni Jam. "Wala akong alam diyan."

"Oh, si Jude na lang," turo ni Balti kay Jude.

Tawang-tawa lang ulit si Jude. "Try mo isisi sa asawa ko."

"Hoy!" Pinalo ni Mari sa braso si Jude. Lalo lang lumakas ang tawa ng huli.

"I'm back mother, father, friends, and classmates!" Sabay silang lahat sa pagbaling ng atensyon kay Simon na may dala-dalang paper bag na may logo ng Jollibee. "Dumating na ang order ko. Snacks na tayo after ng photoshoot ni Art."

Napahawak sa baba si Jude at naniningkit ang mga mata. "Sure kang pera mo ginamit mo riyan Takeuchi?"

Ngumisi si Simon. "Sure akong hindi mo pera Jude. Pero pera ni Ser."

Namilog ang mga mata ni Balti sabay kapa ng wallet nito sa bulsa ng pantalon nito. Mabilis na binuksan nito ang wallet at binilang ang pera.

Marahas na inangat ni Balti ang mukha kay Simon. "Ya -" Magmumura sana yata ito nang maalalang may bata silang kasama. Pigil na pigil ni Sanna ang tawa. Maliban sa mga kasama nilang tawang-tawa na. "Hoy, Takeuchi! Sinasabi ko sa'yo. Kung si Jude ay Hudas. Ikaw naman ay mandurugas. Snatcher ka ba noong nakaraang buhay mo? Na saan na ba 'yong stick ko. Halika ka rito, Takeuchi."

"Ser, ito naman, parang tanga. Sabi mo hawakan ko muna wallet mo kanina."

"Sinabi kong hawakan mo. Hindi ko sinabing nakawan mo."

Ang lakas na ng tawa nilang lahat.

"Pero nagtanong ka ng snacks."

"Oo, nagtanong ako pero hindi ko sinabing ako bibili."

"Pasensiya na Ser," Simon shrugged his shoulders proudly, "ako na nagdesisyon para sa'yo. Alam kong ikaw rin naman manlilibre kasi idea mo naman ang pa snacks. You're welcome na lang." Bumungisngis pa ito.

"Kausapin ko magulang nito."

"Wala rito magulang ko nasa Japan."

"Ipapa-deport na lang kita."

"Filipino citizen ako, Ser."

"Ipapa persona non grata."

"Sa Liloan part lang ba o buong Cebu?"

"Simon Ryusei Takeuchi!"

Hayan, nabanggit na ang second name ng Kuya Simon niya. Mukhang sagad na sagad na galit ni Balti talaga. Pero ang maasar, talo, yata talaga sa dalawa.

"I love you, Ser! May sukli ka pa kaso ibinigay ko nang tip sa nag-deliver."

"Lumayas ka sa harapan ko. Nandidilim ang paningin ko sa'yo, Takeuchi."

"Gaano kadilim ba?"

"Padilimin pa raw," sulsol pa ni Jude.

"Isa ka pa, Savio."

"Isa lang talaga ako, Ser. Pero 'yong anak ko dalawa."

Natawa ulit sila pero mas malakas ang tawa ni Jam. "Langya kayo! Hindi na ako matapos-tapos dito."

"Matanda ka na, Jameson Erik. Isisi mo 'yan sa matandang Iesus," sagot ni Balti. "Para pantay ang laban."

"Hoy Ser!" react ni Jam.

"Kapag ito umabot kay Iesus habang buhay na hindi masarap ang ulam n'yo."

Buti na lang talaga nakatakip lang ang mga kamay ni Thad sa mga tainga ni Art kaya hindi naririnig ng anak nila ang mga kalokohan ng mga tito nito. Nako, gulo kapag ginaya ni Art.

"Kuya, ang bad influence mo," ni Maha.

"Pangalawa sa'yo."

"Wow!"

"TULUNGAN NA KITA."

Napalingon si Sanna kay Mari. Nakangiting lumapit ito sa kanya para matulungan siyang i-transfer ang baked cookies na ginawa niya sa cookie jar.

"Thank you," nakangiti niyang sagot.

"Busy pa 'yong mga boys sa sala. Wala rin naman akong ginagawa."

"Sina Lyre at Sunset?"

Naalala niyang kasama nila ang kambal kanina at si Nanay Celia noong nag-dinner sila.

"Dinala ni Mama Celia kina Nanay Lourdes. Nandoon kasi si Rory. Sunduin na lang namin mamaya. Napansin kong kanina ka pa sa kusina. I was thinking na maybe you needed my help."

Sanna chuckled. "Medyo nga."

"Malakas talaga intuition ko. Hindi na nawala sa'kin kahit na nakakakita na ako. Nabanggit naman na sa'yo ni Jude na nabulag ako noon, 'di ba? I mostly rely on my other working senses and intuition. Minsan tama ako. Minsan din hindi. But ganoon talaga, we sometimes think na tama tayo, pero hindi pala." Mari gives Sanna a warm smile.

"Pero 'yong mga mali na 'yon madalas nagiging daan para matututo tayo," nakangiti niyang dagdag.

"Without pain we wouldn't notice the wounds we're carrying. Unfortunately, we learn things the hard way. Siguro dahil hindi naman natin napapansin ang mga mali natin kapag hindi tayo napupuna at nasasaktan."

There was a little pause between them before Sanna speaks again.

"Mari."

"Hmm?"

"How was it loving Jude?" Napatitig si Mari sa kanya. "Knowing his past, his love for Faith, at ang mga nagawa niya sa'yo. Why did you choose to love him still?"

"Alam mo, kung sa iba, iisipin nila na masyado akong nagpapaka-martyr kay Jude. Some would say, Jude doesn't deserve me. Frankly speaking, oo. Hindi niya ako deserve talaga."

Natawa silang dalawa.

"You know our story," Mari continued, smiling. "It's not really the romantic type. I mean, who would love a man who has betrayed and used you?"

There was something in her eyes and smile that shows maturity.

"May point doon na nagalit ako nang sobra sa kanya. I even blamed myself for being too weak and vulnerable. I've never been with Jude for the longest time. 'Yong road trip namin 'yong alam kong may nasilip ako sa totoong siya na hindi ko nabasa at narinig sa mga interviews niya. I've only known him through his songs, interviews, and fancams. But alam mo 'yong feeling na kahit sa mga ganoong bagay nakikilala ko na siya. Although, may mga bagay na hindi nila pinapakita sa media. Noon kasi, I was blinded with my fondness and love for Jude kaya hindi ko nakikita ang mga red flags na mayroon siya."

"Hindi mo siya ganoon kakilala but you gave him a second chance," aniya.

Mari nodded.

"I guess, I got lucky with that. And it's not because I was madly in love with him. Nagtampo talaga ako kay Hudas. I hated him. But then I looked back at those days na feeling ko naman naging totoo siya sa'kin. I hold on to that because his songs saved me a lot of times. He was my eyes when I couldn't see the world anymore. Madalas kasi nakakalimutan natin ang unang rason kung bakit natin minahal ang isang tao kapag nasaktan tayo. Kaya kung sino man ang nagsabi na madali ang magmahal ay hindi ako naniniwala. Kasi kapag wala ka no'n, malabong makakapagpatawad ka, Sanna."

Mari sighed with a smile this time.

"And also, Jude is lucky to have a good set of friends who are willing to back him up. They didn't tolerate his actions. They acknowledge his wrongdoings and even tried to stop him. Jude acknowledged his mistakes at bumawi sa'kin. Simon and Thad didn't give up on him. They cared for him - his friends in Faro believe in the goodness of Jude that grief took away from him. But I know that I have to somehow find my place on my own for me to appreciate my value."

"Kaya ka pumunta ng Canada?"

Mari nodded. "Choosing to love Jude was the hardest decision I'd ever done because it has risks and I don't know if I could bear another pain if ever it will not work for us. I tried to listen and understand him. I was there not as someone special but as a dear friend who wouldn't judge him. It takes a lot of courage to forgive someone, Sanna. But I chose to forgive Jude because he made me see that he deserves my forgiveness... that all my sacrifices were worth it."

Mapait na ngumiti si Mari.

"Jude was alive but he's dead inside. I know that feeling so well. I almost ended my life before, Sanna. And I also knew that you're very familiar with that pain. The feeling of hopelessness and indescribable exhaustion that no amount of tears could subside. I was not hoping that he'll find strength in me, but I was praying so hard that our twins will be enough to encourage Jude to keep living. It was his choice to help himself recover. Kasi aminin natin, we cannot fix someone unless they wanted to be fixed."

Mari sighed saka hinawakan ang mga kamay niya.

"I know what you're thinking. Iniisip mo na baka magaya si Thad kay Jude."

Mapait na tumango si Sanna.

"Sanna, you have to trust Thad." Mari brushes her thumb at the back of her hands to comfort her. "We still have time, okay? I'm not losing hope and you shouldn't. This is Faro. Anything is possible. They will surely do something for both of you. Kaya don't let these things bother you. Hayaan mong iparamdam sa'yo ni Thad ang pagmamahal niya sa'yo."

Sa pagkakataon na 'yon ay gumaan ang pakiramdam niya.

Niyakap niya si Mari. "Thank you."

"You're always welcome. Nandito lang naman kami for you."

"Alam ko."

"Lagi mong tandaan na kapag nasa Faro ka, pamilya tayong lahat dito." Mari gently patted her back. "Hanggat hindi pa nahahati ang dagat sa Faro ay pamilya pa tayo." Biglang natawa si Mari.

Kumunot naman ang noo niya. "Dahil kina Math at Chi?"

"Basta. Malalaman mo rin."

KAKASUOT PA LAMANG ni Thad sa pantulog nito na T-shirt nang yakapin niya ito mula sa likod. Naramdaman niya ang bahagyang pagkagulat ni Thad sa ginawa niya.

"Mahal kita," malambing niyang sabi.

Kahit hindi nakikita ni Sanna ang mukha ni Thad ay alam niyang nakangiti ito. Lalo na nang hawakan nito ang mga kamay na nakayakap dito.

Thad chuckled. "Wala ka naman sigurong ginawang masama, ano?"

Umiling si Sanna. "Wala. Gusto ko lang sabihin sa'yo na mahal na mahal kita."

Dahan-dahan nitong niluwagan ang yakap niya para maharap siya. Inaangat niya ang mukha kay Thad at sinalubong ang nakangiting mukha at nangingislap na mga mata nito. He gently fixed her arms around him bago siya niyakap pabalik.

"At gusto ko ring sagutin ang misis ko na mahal na mahal na mahal ko rin siya." Naipikit ni Sanna ang mga mata nang gawaran siya ni Thad ng halik sa tungki ng kanyang ilong. "Alam ko ang iniisip mo."

He rested his forehead on her forehead.

"I'm sorry," pag-amin niya.

Bahagyang naglayo ang mga mukha nila para matignan nila ang mukha ng isa't isa.

"I still have eleven days, Sanna. I told you that I'm not giving up. Kung kailangan kong kulitin si Iesus araw-araw ay gagawin ko. Hindi ko siya titigilan hanggat hindi niya sinasabi sa'kin ang itinatago niya."

Bumukas ang pinto ng banyo at nakita sila ni Art na magkayakap kaya patakbo itong lumapit sa kanila at yumakap.

"Sali po ako sa hug!" nakangiting sabi ni Art.

Na divert tuloy ang topic nila ni Thad dahil kay Art. Hindi rin naman mabuting pag-usapan nila 'yon sa harap ni Art. Sa huli ay natawa na lamang sila ni Thad.

"Sino bang may sabi na hindi ka kasama ang anak namin?" nakangiting balik tanong ni Thad sa anak nila. Kumalas ito sa pagkakayakap sa kanya para kargahin si Art na alam niyang sobrang bigat na. "Siyempre, kasama ka. Dahil pareho ko kayong mahal ng Mommy mo." Hinalikan ni Thad sa noo si Art.

Sanna playfully fixed Art's messy hair na mukhang binasa pa nito sa banyo. "Sinabi kong magbihis ka. Hindi ko sinabing maglaro ka sa banyo."

Ngumisi si Art. "Nag-wash po ako ng face kaso po nabasa ang buhok ko."

"Hay nako, rumarason ka pa." Pinanggigilan niyang hawakan ang mga pisngi nito. "Kung hindi ka lang cute."

"Guwapo po ako, Mommy."

Nagkatinginan silang dalawa ni Thad at sabay pang natawa.

"Magaling, manang-mana ka sa ama mo," komento pa niya.

"Aba'y saan pa ba magmamana," proud pang sagot ni Thad.

"Kaya kayo magkamukha e."

"Kamukha ko rin po kayo, Mommy."

"Opo, anak, kasi sa'kin ka galing."

"Pero paano po ako ginawa?"

Inihit naman ng ubo si Thad na sa kalaunan ay naging malutong na tawa. "Huwag mo akong tawanan." Pinalo niya ito sa braso pero lalo lang itong natawa.

"Anak." Thad cleared his throat, but the traces of his laugh remained on his smile. "Ang mga ganyang tanong mabibigyan mo rin ng kasagutan sa tamang panahon."

"Kailan po ang tamang panahon, Daddy?"

Pigil na pigil ni Sanna ang tawa habang tinitignan ang mukha ni Thad. Sige, sagutin mo 'yang anak mo ngayon, Thaddeus Bernardo Apostol.

"Kapag nahanap na natin ang itinatagong gold ng Tito Iesus mo."

Tawang-tawa si Sanna pero ang mukha ni Art hindi ma-i-drawing, kunot na kunot ang noo. Sanna brushed the crease in Art's forehead with her hand.

"Tama na 'yan, anak. It's time to sleep na."

"Bukas po tatanungin ko si Tito Yesus saan po ang gold niya para po mapabilis ang tamang panahon."

Lalo lamang silang natawa ni Thad.

"Pagpahingahin mo muna ang Tito Iesus mo. Madami na 'yong iniisip sa ngayon," dagdag ni Thad.

"Edi bawasan po niya iniisip niya kung madami na po."

Tawang-tawa silang lalo.

"Dios ko, anak!" tanging nasabi ni Sanna.

"Sabagay, Art. May point ka naman," ni Thad, tawang-tawa pa rin.

DAY 39

MAAGANG NAGISING SI Thad. Hindi na siya makatulog kaya nagpasya siyang lumabas ng bahay. Kakaakyat pa lang ng araw at malamig pa ang simoy ng hangin sa paligid. Dinala siya ng mga paa niya sa harapan ng malaking gate ng mansion ni Iesus. Pansin niyang bahagyang bukas 'yon na madalang mangyari maliban na lamang kung may lumabas doon at nakalimutang i-lock ang gate. Naisip niya si Amora pero saan naman ito pupunta nang mga ganoong oras.

Nilakihan niya ang bukas ng pinto at tumingin muna sa paligid bago tuluyang pumasok at naglakad paakyat sa mansion. Rinig na rinig niya ang mga huni ng mga ibon sa mga puno sa paligid at ang marahang paghampas ng hangin sa mga dahon ng puno.

Pagkarating niya sa itaas ay nakita niya si Iesus na nakatayo sa labas ng bahay malapit sa lumang water fountain. Nakahalukikip ang mga braso sa itaas ng dibdib at nakapikit ang mga mata habang bahagyang nakaangat ang mukha sa sinag ng araw. Nililipad ng hangin ang medyo may kahabaan na nitong buhok. Sa tingin ni Thad ay hindi naman ito natutulog, mukhang may iniisip.

"Iesus," tawag niya rito.

Bigla itong nagmulat ng mga mata at napatingin sa direksyon niya.