WARNING: This chapter contains sexual scenes that are not suitable to young audiences ages 16 below. Read at your own risk.

"SIGURADO KA BANG okay ka lang dito sa sala?"

Natawa na sa kanya si Thad. "Sanna, malapit ko na bilangin kung pang-ilang beses mo na 'yan itinanong sa'kin."

Inabot niya rito ang tatlo pang malalaking unan tutal tapos naman na ito maglatag ng foam. Inalis lang nito ang center table kanina para maayos na mailatag ang foam sa ibaba ng sofa. Medyo maliit kasi 'yon para kay Thad, masyado itong matangkad para sa sofa niya.

"E kasi puwede ka namang umuwi," inis na balik niya.

Tawang-tawa ito. "Ayaw mo yata ako rito. Sige uuwi na lang ako."

Ibinalik niya ang ngiti. "Maglalayas ka na nga lang katapat lang ng bahay mo."

"Ganoon talaga ang buhay." He chuckled. "Kailangan din huminga."

Hindi naman talaga siya naiinis. In fact ay okay lang naman sa kanya if Thad wanted to stay here. Naiintindihan naman niya. Gusto niya sana ialok ang kwarto niya. Mas malaki ang sahig kaya mas magiging komportable ito. Kaso nahihiya rin siya. Babae siya saka lalaki ito. Tatanggi talaga si Thad.

At halata ring nakainom na ito kanina noong dumating sa bahay. Nahimasmasan na lang nang kaunti.

Marahas na naupo na lamang siya sa higaan nito at isinandal ang likod sa sofa. Bahagyang madilim na sa paligid. 'Yong lamp shade na lang sa sala ang iniwan nilang bukas saka 'yong TV sa harap nila na naka low volume. Nanonood siya pero 'di nag-po-process ang kwento sa utak niya.

"Hay." Naupo na rin si Thad sa tabi niya. Maya-maya pa ay may narinig siyang pagbukas ng can kaya naibaling niya ang tingin dito. Nasa bibig na agad nito ang canned beer na binili nito kanina sa labas after nilang kumain. "Gusto mo?" alok pa nito.

"Bakit ayaw mo umuwi?"

Itinuloy muna nito ang pag-inom bago siya sinagot. "Ayaw ko lang makita ang kwarto ko." Pero naringgan niya rito ang lungkot.

"Sabi nga ni Kuya Si ay 'di ka na raw masyadong lumalabas."

Mapait itong ngumiti, nasa hawak nitong can ang tingin. "Lumalabas naman kapag importante. Madami lang talaga akong hinahabol na mga commission nitong mga nakaraang buwan."

Itiniklop niya ang mga binti sa ilalim ng mahabang saya ng pantulog niya at niyakap ang mga 'yon.

"Hindi kita nakita noong enrollment," pag-iiba nito, nakatingin na sa kanya. "Hindi ka man lang nag-text sa'kin."

"Ah, 'yon? Sumaglit lang ako e. Saka bumalik din agad ako sa amin."

Naglapat ang mga labi niya.

"Pero... okay ka lang naman, 'di ba?" tanong nito. "I mean, okay lang kayo ng papa mo?" Ngumiti siya rito at tumango. "Mabuti naman. Akala ko kung ano nang nangyari sa'yo. Hindi ka kasi madalas na tumatawag sa'kin."

"Mahina lang ang signal."

"Sabagay." Inubos na nito ang iniinom at nagbukas ulit. Nasilip niyang madami pala 'yon. Mga sampu yata. "Ayaw mo talaga?" alok ulit nito.

Natawa siya. "Ang kulit." Tinanggap na niya. "Sige, samahan na kita."

He chuckled. "Umiinom ka pala?"

"Minsan kapag 'di ako nakakatulog."

Totoo, natuto yata siya sa sarili niyang curiosity. Marami kasi nagsasabi na mabisa 'yong panlimot sa problema. Sa dami ng mga inaalala niya kahit sandali lang gusto niya lang makalimot.

Hindi nga lang niya in-kwento kay Thad 'yon.

"Hindi naman araw-araw?"

"Hindi ah!"

Ang lakas ng tawa ni Thad. "Ito naman masyadong high blood." Kinuha nito ang isang sitsirya na binili nito at binuksan 'yon. "Masarap 'yan kapag may pulutan."

Inalok din nito 'yon sa kanya pero umiling siya. Ito na lang ang kumain.

Uminom muna siya. Bahagya pa siyang napangiwi. "Ang daldal mo ngayon ah," naisingit pa niya.

Ang pait talaga. Hindi naman na 'to ang una pero 'di pa rin talaga nakaka-adjust ang lalamunan niya sa lasa ng alak.

"Hindi pa lasing e," sagot nito habang ngumunguya ng kinakain nito. "Mamaya tatahimik na ako."

"Kanina ka pa yata umiinom."

Ngumisi ito. "Nahimasmasan na nang kaunti."

"Hindi ba uuwi ngayon si Kuya Si?"

"Night shift siya ngayon. Bukas pa 'yon uuwi."

"Hindi rin nagpapahinga ang 'sang 'yon."

"Lalo na si Jude."

"Kumusta na pala si Jude sa Manila?"

"Medyo nakaka-adjust na raw sila ng kaunti. Noong unang isang buwan 'di raw sila makakain nang maayos dahil tinitipid nila ang mga nakukuha nilang bayad. Pumayat nga 'yon e. Maliit din daw ang inuupahan nilang apartment. Halos walang mga gamit. Nagsisiksikan silang tatlo."

Naiimagine nga niya kaya nalungkot siya.

"Pero nito lang nakaraang linggo," dagdag ni Thad. "Binalikan sila ng talent scout na taga US. Pupunta raw ng Pinas sa susunod na buwan kasama ng isang music producer. Gustong makilala ang Queen City."

"Hala!" 'Yon 'yong sinabi sa kanya ni Jude.

Ngumiti si Thad. "Sana nga ay 'yon na ang swerte ng Queen City."

Kahit paano ay nabawasan ang pag-aalala niya kay Jude at sa mga kaibigan nito. "Sana nga."

Ilang segundo silang binati ng katahimikan pagkatapos. Nakatutok lang silang dalawa ni Thad sa telebisyon pero mukhang pareho lang din silang wala roon ang isip. Naubos na nga niya ang isang can. Hindi pa naman tumatama sa kanya ang alak.

Bigla siyang inabutan ni Thad ng isa pang can. "Ubos na yata 'yang sa'yo."

"Ah." Itinabi niya 'yon at tinanggap ang bigay ni Thad. "Naka ilan ka na?"

"Tatlo pa lang." Pang-tatlo ang hawak nito na kakabukas lang.

"Mababa alcohol tolerance mo, 'di ba?"

Ngumisi ito. "Mga limang can, bagsak na ako." Base sa pamumula ng mga pisngi nito ay mukhang natatamaan na ito ng iniinom nito.

Sa tatlo, si Thad ang pinakamabilis malasing. Si Jude at Simon ang laging nagtatalo sa huli at laging last man standing si Simon.

Thad propped his legs forward at mas lalong isinandal ang likod sa sofa, bahagyang nakadaosdos habang nakatutok pa rin ang tingin sa pinapanood.

Dumaan na naman ang ilang segundong katahimikan sa pagitan nila. Nakakalahati na lang siya sa pangalawa niyang can. Hindi rin kasi niya alam ang sasabihin. Hindi siya magaling mag-console ng mga nalulungkot na tao. Hirap nga siya sa sarili niya. Ang kaya niya lang ay makinig, samahan ang mga ito, at yakapin.

But with Thad, alam niya kasing mahirap na pilitin itong magkwento.

"Tangina!" biglang mura nito, mahina itong natawa, pero pagtingin niya rito ay nagpunas na ito ng luha sa mga mata nito gamit ng likod ng kamay nito.

"Thad?"

"Tanginang buhay 'to, Sanna."

Bahagya niyang pinihit ang pagkakaupo paharap dito. "Alam ko na 'di ka okay," aniya sa mababang boses. "Thad 'di mo naman kailangang umarte na okay ka sa harap ko."

Umigting ang panga nito at dumiin ang pagkakahawak nito sa lata. "Wala na yata akong ginawang tama sa buhay ko." Napailing-iling ito.  "Lahat na lang mali. Lahat na lang hindi umaayon sa'kin. Tangina, pagod na pagod na ako."

Marahas nitong hinalamos ang isang palad sa mukha, galit na galit sa sarili. Pati ang paraan ng pagbaba nito sa can na hawak ay may puwersa na halos yumupi na 'yon.

"Pagod na pagod na akong patunayan ang sarili ko sa lahat ng tao. Pagod na pagod na akong sa pisteng pangarap na 'to! Lahat..." Marahas itong bumuga ng hangin. "Lahat na lang mali. Lahat na lang pumapalya. Tangina talaga! Kaya 'di ko masisisi si Mel kung iniwan niya ako. Wala naman talaga akong kwentang tao. Walang pera. Walang matinong trabaho. Bumagsak pa. Thaddeus Bernardo Apostol," he scoffed. "Simula nang ipanganak ka wala ka nang kwenta. Minsan din ang sarap 'di mabuhay."

Ibinaling nito ang tingin sa kanya, naglapat ang mga labi, at mapait na ngumiti.

"Sanna..." iyak nito sa huli.

Mabilis na niyakap niya ito. "Hindi. Ayaw ko na isipin mo 'yan."

"P-Pero bakit iniwan niya pa rin ako?" he sobbed. "Bakit kahit anong gawin ko... hindi pa rin... hindi pa rin sapat... sa kanila?"

"Siguro sa kanila, oo. Pero hindi sa akin." Pigil niya ang mga luha niya. "Hindi kay Jude. Hindi kay Simon. At hindi kay Lola Simona." Niyakap niya ito nang mahigpit. "Para sa amin, sapat ka lang."

"Pagod na pagod na ako..."

"Alam ko."

"Tangina talaga!"

"Shshs..."

Bahagya siyang kumalas sa pagkakayakap dito. She then cupped his face. Parang dinudurog ang puso niya na makita ang sakit sa mga matang 'yon. Those same familiar pain that always lingered within her. Kagaya ni Thad. She almost lost herself, but he was there just in time.

Ngumiti siya rito at dahan-dahang pinunasan ang mga luha nito gamit ng kanyang mga kamay.

 "Everything will be fine." Kahit na minsan, hindi na nagiging sapat ang mga salitang 'yon para mawala ang sakit. "I'm here." Patuloy pa rin natin 'yong sinasabi sa sarili para kahit paano gumaan ang lahat.

Hinalikan niya ang pisngi nito, hoping that it would lessen the pain.

But in reality we will never get over with the pain and disappointments, we only learn how to live with it.

Nang ilayo niya ang mukha rito ay titig na titig ito sa kanya. Hindi niya magawang iiwas ang tingin sa mga mata nito. Sa ilang beses na nagtatama ang mga mata nila 'yon ang unang pagkakataon na nakita niya nang malinaw ang repleksyon ng kanyang mukha. May pagtataka siyang nabasa mula roon, marahil sa biglang paghalik niya. Kailanman ay hindi pa niya 'yon ginawa.

Ngumiti siya rito. "Matulog ka na," malumanay niyang sabi rito.

Akmang tatayo na siya nang maramdaman niya ang isang kamay nito sa kanyang kaliwang pisngi, lumapat ang mga labi nito sa kanyang mga labi. Pakiramdam niya ay huminto ang oras ng ilang segundo while his lips lingered on her lips. Bumakas naman ang gulat sa kanyang mukha habang nakapikit ito. Ang bawat pintig ng puso niya ay tila ba nag-uunahan sa pagtibok.

Dahan-dahan itong lumayo na hawak pa rin ang kanyang panga ngunit pinagdikit nito ang kanilang mga noo. Nakagat niya ang ibabang labi. Dampi lang 'yon pero ramdam na ramdam niya.

Napansin niya ang paglunok nito, maya-maya pa ay muli itong nagmulat ng mga mata. Akala niya ay lalayo na ito nang tuluyan nang gumalaw ito at umangat ang isang kamay nito sa kanyang leeg, humahaplos ang mainit na palad nito paakyat sa kanyang panga. Naipikit niya ang mga mata when he claimed her lips again.

Nagawa nitong paghiwalayin ang mga labi niya, napaungol siya nang maramdamang tila nilulunod siya ng mga halik nito. At habang hinahayaan niya ito ay unti-unti na rin siyang kinakapos ng hininga.

Bumaba ang mga kamay nito nang hindi iniiwan ang kanyang mga labi para mapaupo siya sa kandungan nito. Wala siyang nagawa kundi ang maiyakap ang mga braso sa leeg nito habang tinutugon ang maiinit na halik nito. It was her first kiss... kaya hindi rin niya sigurado kung tama nga ang paghalik niya rito.

Umakyat muli sa batok niya ang isang kamay ni Thad habang yakap siya nito sa isang braso. She was already straddling him as he pressed her body closer to him. Sinapo nito ang likod ng ulo niya para mas lalong pailaliman ang halik. Hindi lang ang tibok ng puso niya ang naririnig niya nang mga oras na 'yon. She could also feel and hear Thad's erratic heart beat.

"Thad," anas niya at bahagyang hinihingal, bumaba ang mga halik nito sa kanyang panga.

Napahawak siya sa mga balikat nito sa kakaibang sensasyong nararamdaman sa mga oras na 'yon. Tila ba unti-unting nagliliyab ang katawan niya. Magkahalong excitement at kaba na hindi niya kayang ignorahin.

Umawang ang labi niya at bahagyang iniliyad ang ulo nang daanan ng mga mumunting halik nito ang kanyang leeg. Napasinghap siya nang maramdaman ang mainit na palad nito sa ilalim ng kanyang bestida, humaplos sa kanyang impis na tiyan pataas sa kanyang dibdib. Nagsitayuan ang mga balahibo niya sa katawan. Ramdam niya ang panlalamig bigla ng mga paa niya habang nag-iinit naman ang ibang parte ng kanyang katawan.

Bumaba ang halik nito sa kanyang kaliwang balikat at dahan-dahan nitong ibinaba ang strap ng pantulog niya, ganoon din ang ginawa nito sa kabila, dumaosdos ang itaas na bahagi ng kanyang damit hanggang sa kanyang tiyan, revealing her naked body. Dumikit siyang lalo sa katawan nito dahil nahihiya siya.

"Thad..."

"Shshs." Bahagya nitong inilayo ang sarili sa kanya, ngumiti ito. "You're beautiful." Sandaling nagtama ang mga mata nila. Magsasalita pa sana siya nang muli na naman nitong angkinin ang kanyang mga labi.

Kinapa nito ang kanyang mga kamay at iginiya siya para mahubad ang suot nitong T-shirt. Saka siya dahan-dahang hiniga sa kama. Bumalik ang mga kamay nito sa kanyang dibdib, kneading it gently while playing with her already aroused peaks habang hinahalikan ang kanyang leeg. Ramdam na ramdam niya ang pag-iinit ng kanyang mga pisngi.

Hindi niya alam na may ganoon pa lang pakiramdam at kaya pala niyang makaramdam nang ganoon. It was a mix feeling of sweet torture.

She gasped when she felt his mouth in one of her breasts. Akmang itutulak niya ito nang mabilis nitong mahawakan ang mga kamay niya. Ibinaba niya 'yon sa magsinggilid ng kanyang mukha. He laced his fingers with her other hand and hinayaang haplusin ng isang kamay nito ang ibang parte ng kanyang katawan. Pababa naman ngayon mula sa kanyang hita, inilihis nito ang saya pataas at paulit-ulit na hinaplos ang hita at mga binti niya.

Bumalik ang mga labi nito sa kanyang mga labi at hindi 'yon tinigilan. Kinakapos siya ng hangin pero gaya ni Thad ay hindi niya magawang tumigil. Kumawala siya sa hawak nito at hinawakan ang mukha nito... napaungol ito nang ilapat niya pang lalo ang halos hubad na katawan dito.

He grunted and kissed her hard this time. Tila ba parusa rito ang hindi siya mahawakan at mahalikan nang mabuti. Lihim siyang napangiti sa kanyang isip. She didn't know that she had that kind of effect on him. At least she's no longer just a random art on his wall that he always forget to admire. Sa mga oras na 'yon, kahit alam niyang mali ay na sa kanya ang buong atensyon ni Thad.

"Sanna," anas nito, naramdaman niya ang mga halik nito sa likod ng kanyang tainga. "Please..." he begged.

Hindi niya alam pero bigla na lamang siyang naiyak... hindi sa nalulungkot siya... pero dahil sa saya.

Because at this moment, she's the most beautiful artwork in his world. And God knows how much she wanted Thad to notice her.

Bahagya niyang itinulak ito palayo sa kanya para matignan ito sa mga mata. Nag-aagaw ang dilim at kaunting liwanag sa mukha nito. Umangat ang isang kamay niya para haplusin ang mukha nito. Sakabila ng magkahalong saya, kaba, at pagmamahal niya rito ay nagawa pa rin niyang tumango at ngumiti.

Muli siya nitong siniil ng halik sa mga labi. Mas naging maalab at mapusok ang mga halik nito. Pakiramdam niya ay masusugatan siya.

"Thad..." singhap niya pero ayaw pa rin nitong tigilan ang mga labi niya.

"Hmm..." ungol nito.

Nagawa nilang mahubad ang suot nitong pantalon at boxers shorts. Tuluyan na rin nitong inalis ang natitirang suot niyang damit. Nagawa nitong maibangon siya at maiupo muli sa kandungan nito, parehong hubo't hubad. Nasa pagitan ng mga baywang nito ang kanyang mga binti. Umawang ang labi niya at mahigpit na napahawak lalo sa mga balikat ni Thad. She felt his hard arousal rubbing hers. Pakiramdam niya ay tuluyan na talagang nawala ang natitirang katinuan niya nang mga oras na 'yon.

Thad's lips lingered in the nook of her neck.

"Thad..." anas niya nang maramdaman ang isang daliri nito sa kanyang pagkababae. She felt her body shivered at his touch.

"Shshs..." he whispered.

Maya-maya pa ay dahan-dahang gumalaw ang daliri nito sa loob niya. She was too wet and ready down there.

Mariin na niyang naipikit ang mga mata at nakagat ang ibabang labi sa kakaibang sarap na nararamdaman niya nang mga oras na 'yon. Pilit niyang pinipigilan ang ungol lalo na nang dalawang daliri na ang ipinasok nito.

She can't believe she's riding those two fingers while Thad was holding her firmly. Patuloy pa rin ito sa paghalik sa kanyang leeg at itaas ng kanyang dibdib.

"Thad..." she cried.

Pakiramdam niya ay sasabog na siya, he thrust his fingers deeper, slower, teasing her, she was almost breathless, sweaty, and in need of release.

"Thad... Thad..." Napakapit siya nang husto dito. "Oh god..." She wanted him to move faster. Pakiramdam niya ay mababaliw siya kapag 'di nito bibilisan. "Thad..." she held a sharp sighed nang bumilis ang ritmo ng mga daliri nito, pigil na pigil ang malakas na ungol.

"Cry my name, Sanna."

"Thad... ohh... god... Thad..."

Binilisan pa nitong lalo. Pakiramdam niya mauubos na siya.

"Thad!!" she cried out when she finally came.

Ramdam pa niya ang panginginig ng katawan at panlalamig ng mga paa. Habol-habol pa niya ang hininga niya nang ihaga siyang muli ni Thad. Agad na pumaibabaw ito sa kanya at pinaglayo ang mga binti niya. He positioned himself in between her legs. Hinawakan nito ang kanyang mga balakang at dahan-dahang dumaosdos ang katawan sa katawan niya.

Lumakas ang kabog ng dibdib niya at napalunok nang masilip kung gaano kalaki si Thad. She was not even sure if it will fit... it will surely hurt, but there was no turning back. Tonight, she will give herself to him... and there should never be any regrets.

Muli siya nitong siniil ng halik sa mga labi. Napaigtad siya at napasinghap sa pagitan ng halik nito nang maramdaman niyang nagawa na nitong angkinin siya.

He didn't go further yet, tila ina-adjust pa nito ang katawan niya. But she couldn't ignore the pain. Nang gumuhit ang tila kuryenteng sakit sa buo niyang katawan ay bahagya niyang napigilan ang paghinga kanina.

Huminga siya nang malalim.

Dahan-dahan itong gumalaw at muling inangkin ang mga labi niya, mas malumanay na ang halik nito sa kanya. She tried to ignore the searing pain between her legs as he thrust deeper. Every move felt like her body was torn apart. May butil na luhang kumawala sa kanyang mga mata habang tinitiis ang sakit.

Bumilis ang paggalaw nito sa itaas niya. Iniyakap niya ang mga binti sa balakang nito as he moved in and out of her. Maya-maya pa ay nararamdaman na niyang nawawala na ang sakit at napalitan 'yon ng kaparehong sarap na naramdaman niya kanina habang nasa loob niya ang mga daliri nito. Mas higit pa sa sarap kanina.

Hindi niya napigilan ang muling mapaungol. Humigpit ang kapit niya rito nang bumilis pa lalo ang pag-ulos nito. It was driving her crazy.

"Oh, god, Thad..."

"Sanna..." ungol nito.

She arched her back and met his every thrust. He kissed her hard and moved faster. Naging mas mabilis at mas marahas hanggang sa maramdaman na ulit niyang parang may sasabog sa loob niya.

"Thad..." she cried.

"Malapit na ako."

"Thad..."

"Come with me."

"Thaaaad!"

Nanginginig ang mga braso na napaiyak siyang nakayakap dito when she orgasmed. Pakiramdam niya ay mga fireworks siyang nakikita habang habol-habol ang hininga. Thad felt the same. He came, halos sabay lang sila.

She felt hot liquid pouring inside her, filling her womb. Kasabay no'n ang pagbagsak ng katawan ni Thad sa itaas niya. Rinig na rinig niya ang malakas na tibok ng puso nilang dalawa.

Naipikit niya ang mga mata dahil sa pagod pero 'di niya inalis ang mahigpit na yakap niya rito.

"KUYA SI ARE you okay?" Mabilis na ibinaba ni Sanna ang dalang lunch boxes sa mesa. Kanina pa niya talaga napapansin ang madalas na pagbahing nito. "May sakit ka ba?"

Ngumiti ito. "Wala. Sipon lang."

"Sure ka?"

"Uminom na ako ng gamot." Pinisil nito ang ilong. Namumula na nga 'yon e. "Saka huwag kang mag-alala sa'kin. Malakas pa ako sa baka."

Tumawa ito pagkatapos. Pero 'di siya madadala sa mga salitang 'yon. Nanlalalim na ang ilalim ng mga mata nito dala ng kawalan ng tulog at masyado na rin itong maputla.

"Pagkain ba 'yong dala mo?"

"Oo, kumain na ba kayo? Si Thad, gising na ba?"

Nang magising siya kanina ay wala na si Thad sa tabi niya. What left was the blood stain on the mattress. Tanda na naibigay na talaga niya rito ang iniingatan niyang sarili.

Aminado siyang medyo kinakabahan siya. Hindi niya lang mapigilan dahil simula nang magising siya ay hindi pa sila nagkakausap ni Thad. Sarado rin ang bintana ng kwarto nito.

"Nagising kanina pero masakit daw ang ulo niya." Dumulog ito sa mesa at binuksan ang isa sa mga lunch boxes niyang dala. "Salamat dito, Sanna. Ilang araw na talaga akong 'di kumakain nang masarap." Tumawa ito.

"Pumayat ka lalo," hindi niya maiwasang puna.

Hindi niya gusto ang nakikitang pagbabago sa dalawa. Lalo na rin kay Jude na ngayon ay nasa Manila. Walang mag-aalaga rito at magluluto nang masarap.

"Ang pangit ko na ba?"

Umiling siya. "Hindi." At ngumiti. "Gwapo ka pa rin."

"Sige lang tataba ulit ako kapag marami na akong pera."

"Magpahinga ka rin, Kuya Si."

Umangat ang isang kamay nito sa ulo niya. Gaya nang madalas nitong gawin ay parang kuya na ginugulo nito ang buhok niya. "Don't worry about me," nakangiti nitong sabi.

Ibinalik na nito ang atensyon sa pagkain. "Na miss ko talaga 'tong mga luto mo." Humila na ito ng silya at naupo. "Paano pa kami mabubuhay na walang Sanna?" he chuckled.

Napangiti lang siya roon.

Naibaling niya ang tingin sa hagdanan pagkatapos.

"May sasabihan ka ba kay Thad?" nagitla siya sa biglang tanong ni Simon.

Ibinalik niya ang tingin dito at tipid na ngumiti. "Tulog pa siya, 'di ba?" Kumakain na ito at mukhang gutom na gutom nga. Kinuhanan na lang niya ito ng tubig sa ref.

"Nang silipin ko, oo."

"Mamaya na lang kapag nagising siya."

Inilapag niya ang baso na may tubig sa harapan nito. "Huwag mo masyadong alalahanin si Thad. Hindi man ngayon, but he will surely be back once he has moved on."

Tumango lamang siya.

"He's strong," dagdag pa nito.

"I know."

"Ah nga pala, kumain ka na ba?"

"Tapos na sa bahay."

"Ah, okay."

"Sige lang, ubusin mo lang 'yan lahat Kuya Si. Kahit dalhin mo na lang din ang lunchbox ni Thad. Dadalhan ko na lang siya ulit mamaya."

Ngumisi ito. "Arigatou! Hulog ka talaga ng langit, Sanna."

Natawa lang siya rito. "Tapos sa mga puno ako bumagsak."

Tawang-tawa ito. "So hindi ka anghel kung 'di elemento?"

"Parang ganoon na nga," she chuckled.

"Sabagay, sa ugali rin."

Napamaang siya. "Wow naman!"