"WHAT are you writing?"

"Look," she showed him what she was writing in her journal. Just a split second lang dahil nag-da-drive pa ito and it's started raining. "Now focus on the road." Pilit na ibinalik niya ang ulo ni Jude sa harap. Natawa ito sa ginawa niya. "Which signature is very Mari for you?"

"Practicing your autograph, ha?"

"Well, naisip ko lang naman. It's possible na ma discover ako kung gugustuhin ko, 'di ba? And besides, hindi naman malalaman ng lahat na anak ako ni Roberto Morales since I'm using Salvaleon."

"Wow! Bakit kaya 'di mo 'yan naisip noon?" She heard a faint hint of sarcasm in his tone of voice pero halata namang biro lang ni Jude.

Tumawa lang siya.

"Because I haven't meet you yet that time."

He glanced at him. "If I didn't came in the picture you will not do anything to change your lifestyle?"

Naningkit ang mga mata niya sa isipang 'yon. "Technically, yes, I have it on my mind but I just don't have the courage to rebel. I guess, I needed a little push for me to really decide what's best for me." She smiled and shrugged her shoulders after. Nagpatuloy siya sa paggawa ng mga signature. "Sa tingin mo maganda 'yong heart ilagay ko? Mari tapos heart or star na lang?"

"Anything will do."

"'Yong signature mo kasi plain Jude Asrael lang. Bakit 'di mo naisipang lagyan ng heart o star?" Jude burst out laughing. She batted her lashes three times before chuckling. "What? Ang cute kaya n'on!"

Tawa pa rin ito nang tawa.

"Hoy!"

"Good thing hindi ko 'yan naisip."

"Anong masama roon?"

"I didn't say na masama 'yon but I'd rather skip the creativity part and choose a simpler signature. And besides, a signature will always have its value no mather how simple or grand it was."

"Pero gusto ko 'yong may heart sa end ng Asrael."

"No."

Tawang-tawa siya. "Daya nito! Cute kasi 'yon. Masyado ka lang pa cool kid." Ipinakita niya ulit ang mga na create niyang signature. "Tignan mo bagay sa name ko. Mari tapos heart. Mari then star. Naisip ko rin, Marison pero cursive siya and my heart pa rin."

"I presume that LMS means Lucia Marison Salvaleon?"

Nakangiting umiling siya. "Hindi."

Bahagyang kumunot ang noo nito. "Ha?"

"LMS means, Lucia Marison Savio."

Umawang ang bibig nito at bahagyang sinilip ang mukha niya. Tawang-tawa ulit siya sa reaksyon nito. It's in between amusement and shocked. Naniningkit pa ang mga mata.

"You like my last name?"

"Will you give it to me?"

"We'll see," he chuckled.

Inihilig niya ang likod sa back rest ng upuan. "Parang tunog 'di ka pa sigurado na ako ang pakakasalan mo ah."

"Sigurado ka na ba sa'kin?"

"Oo!" Ngumiti siya. "Alam mo sabi ng Daddy ko sa'kin? Although napaka ironic but I find it sweet coming from a very scary man like him. He said, that when you choose a person to fall in love with, you just don't simply choose them but you also have to think that they're the people you want to spend the rest of your life."

"He don't seem like a hopeless romantic guy."

"He's not but he could be a little soft sometimes," she chuckled. "He's just too protective of me."

"Didn't you ask him why he left your mother and married someone else?"

"It did cross my mind. I was curious. Kahit kasi nauna si Mommy, mistress pa rin siya ni Daddy. They had an affair even after Dad married Tita Vanessa and Kuya Lucio was born."

"And your Tita Vanessa was okay with that?"

"I guess? Aware naman siya na 'yong binili ni Dad na bahay ay doon kami nakatira. Hindi rin naman nagsinungaling si Mommy sa'kin. She told me the truth and that we are my Dad's second family. Lumipat lang ako sa mansion nang mamatay si Mommy. Tita Vanessa left and had been travelling in different countries. Kahit na nauuwi siya sa Pilipinas she don't visit us. Si Kuya Lucio lang ang mini-meet niya somewhere -"

"Ang lakas na ng ulan."

Napatingin na siya sa labas. Halos wala na silang makita sa daan. "Is it still safe to drive?"

"I don't think so. I need to park the car somewhere safe. Hintayin na lang muna nating tumila nang kaonti ang ulan."

She tried changing the radio channel pero puro static na lang nahahagip ng signal. "It's not working. May bagyo ba?"

"Wala naman yata." Halos ilapit na ni Jude ang mukha sa harapan na salamin. "Hindi tayo pwedeng mag-park sa gilid lang ng daan baka may dumaan na mga malalaking sasakyan o bus. Here. Let's stop here."

Wala pa rin siyang makita pero sa tingin niya ay safe naman huminto roon at least hindi na sa main road. Wala siyang makitang malapit na bahay o dahil halos zero visibility na rin kaya mga puno na lang na malapit nasisilip niya.

Kahit na mahina na ang aircon ay nilalamag na rin siya.

"I guess, we'll just have to wait here. Hindi naman siguro tayo aabutan ng gabi. Maaga pa naman."

It was still eight in the morning. Maaga sila umalis kanina nang magising sa sasakyan. Wala silang nahanap na matutulugan so they scooted inside Juan's Jeep Wrangler.

"Ayaw yata tayo pauwiin ng ulan."

Jude chuckled, "Nakikisama."

"Alam mo ba, minsan, sinasabi ko kay Yaya Celia na isama na lang niya ako sa kanila. Kahit ampunin na lang niya ako."

"She has her own family?"

She nodded. "Oo, although hindi ko sila personal na kilala and I'm sure her family doesn't know me as well. Mahigpit na pinagbawalan ni Daddy ang mga katiwala namin sa bahay ang i-kwento ang tungkol sa'kin. Pero alam ko may anak si Yaya Cel na babae. Mas matanda sa'kin. Naririnig ko minsan ka video call niya e. Pero 'di ko talaga nakita ang mukha kasi bulag na ako noon."

"Matagal na ba ang Yaya Celia mo sa inyo?"

"Matagal na rin, bata pa ako nandiyan na siya bilang maid sa mansion ng mga Morales. Nalipat siya sa bahay na binili sa'min ni Daddy. Naging magkaibigan sila ni Mommy at nang magkasakit si Mommy, siya nag-alaga sa'kin at hanggang ngayon." Napangiti siya. "She was like my second mother kaya willing talaga ako magpa-ampon sa kanya."

"So you don't know anyone from her family?"

Umiling siya. "No. I'm a ghost daughter. People should act like I don't exist outside the walls of our mansion and it's safer as well if I don't get attached with people."

"Mukhang mahihirapan akong kunin ka sa Daddy mo."

Natawa siya. "Huwag mo na ako kunin. Ako na mismo sasama sa'yo."

"Nice plan," he chuckled.

Ilang segundo ang lumipas. Nakaupo lang sila ni Jude. Wala ring nagsasalita sa kanilang dalawa. Natawa tuloy siya in the middle of that awkward silence.

"What?" Jude asked chuckling.

"May dumaan na anghel. Natahimik na tayong dalawa."

"Nakaligo ka na ba sa ulan?"

"Kung ganito kalakas, hindi."

"When was the last time?"

"Noong kami pa lang ni Mommy. I think I was four or five back then. Nang kunin kami ni Daddy, sobrang ingat siyang huwag akong magalusan o magkasakit man lang. He will always blame himself kahit na sobrang liit lang ng sugat ko." Napangiti siya. "He always say, that I'm his precious treasure. Lalo na noong namatay si Mommy. Mas naging protective siya sa'kin. Hindi niya raw mapapatawad ang sarili niya kapag nasaktan ako."

"I see. You were homeschooled, right?"

She nodded. "I haven't tried going in a normal school setting kaya takot din ako sa tao. 'Yong feeling na kapag lumalabas ako ng mansion ang laki ng mundo, feeling ko mawawala ako." She chuckled. "I admit I have a weak heart at mababa rin confidence ko sa sarili. It's something I wanted to work on someday."

"You're doing a great job actually."

"Great job, saan?"

"You're just not aware of it but you're slowly crawling out from your shell. It's a nice start."

She chuckled, "Learned that from your nitpicking."

"Keep it up." Jude gentled tapped her head. Napangiti siyang lalo. "I want to see you someday conquering the world with your heads up. Be someone who can stand on her own feet."

"Thanks."

"Hmm. Gusto mo maligo muna sa ulan?"

"Malakas ang ulan."

"And so? Come on, don't be a chicken feet."

"Adidas 'yon, fave ko."

Natawa si Jude. "Gutom ka na yata."

"Hindi pa nam -" Biglang binuksan ni Jude ang pinto sa side nito. "Jude!" Agad na naramdaman niya ang malakas na hangin at tubig. Pero tinawanan lang siya nito bago isinirado ang pinto.

Naglakad si Jude sa harapan ng sasakyan at kumaway-kaway sa kanya. Basang-basa na at ilang beses na hinalamos ang kamay sa mukha. Natawa siya nang umarte itong nililipad na ng hangin sa labas kung 'di pa siya lalabas.

"Oo na! Oo na!" Pagbukas niya ng pinto ay bahagya siyang nanginig. Umawang ang bibig niya. "Ang lamig!" Pero sumulong pa rin siya sa ulan at nilapitan si Jude.

"Ang lamig!" sigaw nito, sa sobrang lakas ng ulan, hindi sila magkakarinigan kung 'di sila magsisigawan.

"Sabi ko sa'yo e!"

Inilapit ni Jude ang mukha sa tenga niya. "Balik na lang tayo sa loob - aw!" Napalo niya ito sa balikat. Tawang-tawa naman ito. "Sige na, pls?"

"Ikaw nag-suggest tapos susuko ka rin! Basang-basa na tayo, o!"

"I thought it was bearable! Let's go." Hinawakan nito ang pupulsuhan niya at pumasok ulit sa sasakyan. "Fuck! Ang lamig talaga." Tawa lang sila nang tawa. Dahil nga hindi sila kasya sa driver's seat ay sa back seat sila nag-unahan. Halos daganan na siya nito at napahiga siya sa upuan dahil nag-uunahan nga silang makapasok. Agad na isinirado nito ang pinto at dinukwang ang dashboard sa driver's seat para mapatay muna ang aircon.

"Akala ko sanay ka sa lamig?"

"I hate winter. Nananakit mga kalansay ko."

May kinuha ito sa likod ng back seat - one pair of bath towels. Ibinalabal nito ang isa sa kanya. He wrapped his towel on his body after.

Lalo siyang natawa. "Buong buto mo yata nananakit. Matanda ka na pala, Savio."

"Life begins at 30."

"Hindi ba 'yon 40?"

"Sabi nila matagal mag-mature ang mga lalaki, so it's pretty safe to find a guy on his thirties," he smirked.

"It sounded like you're trying to convince me I did a pretty good job choosing you."

He chuckled, "I'm just stating facts."

"Bakit feeling ko palabiro ka talaga but you're holding that side of you?"

"Paano mo na sabi?"

"I have this feeling na, noong 'kabataan' mo ganyan ka."

Napaamang ito. Tawang-tawa naman siya. "Emphasizing that 'kabataan mo'. Mukha ba akong lolo sa paningin mo? Grabe 'to. Matibay pa mga tuhod ko."

"Ikaw 'yong pasaway sa barkada na kahit alam mong mali, gagawin mo pa rin, tapos saka mo na iisipin ang consequences kapag nandiyan na."

He chuckled, "Manghuhula ka ba?"

"Hindi, pero based on my observation, ganoon ka."

"Maybe?"

"Aminin mo na."

"Ang lamig."

"You're changing the topic."

"Malamig nga kasi -" Pinalo niya ulit ito. "Aray naman! Nawiwili ka nang saktan ako ah." But he don't seem mad. Jude was still smiling. May kapilyahang dumaan sa isip niya. Marahas na naupo siya sa kandungan nito at pinanggigilan ang mga pisngi ni Jude. "Fuck! Marison, ang sakit!" Pinigilan nito ang mga kamay niya.

"Aamin ka o hindi?" nakatawang tanong niya.

"Ang bigat mo!"

"Bigatan ko pa ba?" Lalo siyang nagpabigat dito. "Ano -" Napakurap siya nang halikan siya nito bigla sa mga labi. Lumuwag ang pagkakahawak niya sa mga pisngi nito. It was just a quick kiss on the lips. Enough to bring down her defenses. Napakurap siya nang lumayo ang mukha nito sa mukha niya.

Nagtama ang mga mata nila pero bigla siyang inatake ng hiya.

She was about to move away from sitting on his lap nang hawakan ni Jude ang batok niya at marahas na siniil ng halik ulit sa mga labi. She could feel her heart pounding fast and loud. It only took her a few seconds to close her eyes para tugunin ang mga halik nito.

He urged her to open her mouth more so he can kiss her deeper. Parehong may kumawalang ungol sa pagitan nilang dalawa. Hinapit pa siya nito lalo sa katawan nito as she struggled to make herself comfortable on top of him. Nawala ang lamig na nararamdaman niya kanina at napalitan ng init. Even the thick clothing couldn't filtered the heat that is growing inside her. At alam niyang 'yon din ang nararamdaman ni Jude nang mga oras na 'yon.

"Jude," anas niya.

"Sit comfortably," he whispered, kissing the back of her ear. Bumaba ang halik nito sa kanyang leeg.

Inilalayan siya nitong makaupo nang maayos sa itaas nito. She was already straddling him. Halos nakaluhod na rin siya sa upuan ng back seat. She didn't find it very comfortable but it was better than earlier. Bumaba pa ang ulo ni Jude sa kanyang dibdib. He teasingly kissed her collarbone while taking off her cardigan. Humigpit naman ang hawak niya sa balikat nito. Her hands were a bit shaky and cold.

Bumalik ang labi nito sa kanyang labi habang dahan-dahang ibinaba ang upper ng dress niya hanggang sa baywang niya. Mayamaya pa ay nagawa na nitong kalasin ang lock ng bra niya. She could feel her nipples hardened with the mere touch of his fingers. God, she's losing her self again. Umawang ang labi niya at mariing naipikit ang mga mata as he played with her peaks while kissing her neck senseless.

Hindi niya napigilan ang sarili na damahin ang dibdib nito hanggang sa iangat niya ang basa nitong T-Shirt. As soon as she took it off from him ay agad na bumalik ang mga labi nito sa kanya. Mapusok at marahas siya nitong hinalikan sa mga labi. Napaungol siya nang maramdaman niya ang pagpasok ng isang daliri ni Jude sa pagitan ng dalawang hita niya. He started thrusting his finger deeper inside her. Halos yumakap na siya rito, pigil ang malakas na ungol lalo nang dalawang daliri na nito ang ipinasok nito.

O, god! O, god!

Namasa ang mga mata niya nang marating niya ang sukdulan. Habol niya ang hininga at nanghihina pa siya. Tuluyan nang naialis ni Jude ang suot niyang panty.

She could feel his growing arousal in between her thighs. God forgive her for her thoughts. She was even more excited to feel Jude inside her. Nababaliw na yata siya. She never had that sinful thoughts in her mind before. Masasako na talaga siya ng ama niya.

"Prop your knees a bit, baby," utos ni Jude. Tumalima siya, bahagya lang niyang iniangat ang katawan para mahubad ni Jude ang suot na pantalon and when he took off his undergarment ay agad na tumayo sa harap niya ang pagkalalaki nito.

Napalunok siya. Ramdam niya ang pag-iinit ng mga pisngi.

Jude chuckled, "I like your blushed face whenever you see me naked."

"Don't tease. Hindi lang ako sanay."

"You'll get used to it. Now slowly." Hinawakan nito ang magkabilang baywang niya at dahan-dahang iginiya pababa. Kumabog nang husto ang puso niya. "It will not hurt anymore."

Dahan-dahan niyang ibinaba ang sarili. Umawang ang labi niya nang maramdaman ang matigas nitong pagkalalaki sa loob niya. Medyo nanginginig pa ang mga tuhod niya at nanghihina pa siya.

"Deeper, Mari."

"Wait..." Namilog ang mga mata niya nang gumalaw ito. "Judeee!" Hihimatayin yata siya sa magkahalong kaba at masarap na sensasyong nararamdaman niya ng mga oras na 'yon.

He chuckled, "Relaks. I just a moved a bit."

"I'm not ready."

"Okay, on your lead."

Kinalma niya muna ang sarili bago dahan-dahang gumalaw sa itaas ni Jude. His hands are still holding her hips as she moved slowly on top of him. Jude closed his eyes, bahagyang nakaawang ang bibig. It was like he was lost in the world of pleasure. She wanted to make Jude feel good.

She move faster this time, thrusting herself deeper in his full length. It was filling her inside. Yumakap siya rito at hinalikan si Jude nang mariin. He was moving underneath her. Sinasalubong ang bawat pagbaba at pagtaas niya. The pleasure growing inside her was enough for her to lose control. Nawala ang hiya niya kanina. They were now both lost in they're own world.

I'm coming.

She could feel her insides are about to explode.

"Jude..." anas niya. He continued trailing kisses on her neck. Napasambunot siya sa buhok nito. Jude was firmly holding her hips para bilisan pa ang pagtaas-baba niya. She was already breathless. "Judeee!" iyak niya, yumakap siya nang mahigpit dito when she reached her climax.

She heard Jude grunted the moment he came inside her. Halos bumaon ang mga daliri nito sa kanyang baywang. Tuluyan na rin niyang naihilig ang nanghihinang katawan dito. They were both catching their breaths. Rinig na rinig niya rin ang magkasinglakas na tibok ng puso nilang dalawa ni Jude.

"Let's rest for a while," he whispered.

Mahina lang siyang tumango.

Ibinalabal ni Jude ang tuwalya sa kanilang dalawa saka hinalikan ang kanyang noo. Napangiti siya and snuggled closer to him. At nang yakapin siya nito, nawala ang pagod at napalitan ng saya.

She vowed that she will make this work for the both of them. Si Jude lang ang gusto niyang makasama habang buhay.

"YOU just got home. Aalis ka na naman?" tanong ni Thad sa kanya nang magkasalubong sila sa sala.

Namulsa siya at huminto. Ibinaling niya ang tingin kay Thad. "I was just wondering."

"What?"

"Ayaw mo ba malaman kung na saan na si Sanna ngayon?"

After that conversation with Mari about her dreams and her gift. It made him awake at night thinking about it. Iniisip niya kung sino ang nakaputing bestida na babaeng nakikita nito na kasama niya. Inisip niya na baka si Faith... but what if, it was Sanna?

"Bakit mo naitanong 'yan?"

He don't really believe that souls stays when they have unfinished businesses in this world. But what are the chances?

He casually shrugged his shoulders. "I'm also curious. We haven't heard of her ever since you broke your promise."

"Jude -"

"I mean, let's be honest, Thad. Alam mong may history si Sanna ng depression, but you abandoned her."

Napansin niya ang mariing pagkuyom ng mga kamay nito. "I understand where you are coming from, Jude, and I respect that. I don't think bringing up the past is necessary."

"What if she's dead?"

Umigting ang panga nito. "She's not dead."

"How sure you are?"

"I know." Tinalikuran na siya ni Thad at umakyat na sa taas.

Lumabas siya ng bahay at dumiretso sa parola. Makulimlim ang kalangitan kahit na alas singko pa lang naman. Hinatid na niya sa bahay si Mari. He was not sure when she'll see her again or probably not.

Naupo siya sa malaking tipak na bato sa gilid ng parola. Kita mula roon ang malawak na dagat at ang marahas na alon na humahampas sa dalampasigan at mga bato. Rinig niya ang paggalaw ng mga dahon ng mga puno dahil sa malakas na hangin. Pero sa tingin niya ay hindi pa naman uulan.

Nanatili lang siyang nakaupo roon.

Napalingon siya sag awing kanan niya. May nakita siyang batang lalaki na sa tingin niya ay 5 years old pa. Nagbubungkal ito ng lupa gamit ng laruang garden shovel nito. Iginala niya ang tingin sa paligid. Wala siyang makitang mga magulang sa malapit.

"Hey!" tawag niya sa bata.

Umangat ang tingin nito sa kanya at ngumiti. Kulot ang buhok nito, medyo moreno at mabilog ang mga kulay tsokolate nitong mga mata. Kapansin-pansin din ang mahahabang pilik mata ng bata.

"Where's your parents?" Ngumiti lang ito at bigla na lang tumakbo. "Hey!" Napatayo siya para sana habulin ang bata pero 'di na niya ginawa. Lumapit na lamang siya sa kung saan nagbubungkal ito ng lupa.

Pagbabaya niya ng tingin ay napansin niya agad ang tila wooden box na umisli mula sa lupa. Tumingkayad siya ng upo at inalis ang mga lupang tumabon sa kahon. Tama nga siya. It was an old wooden box.

Sinipat niya ang kabuoan ng kahon. Walang lock. Okay lang naman siguro kung titignan niyan ang laman no'n. Muli pa niyang pinasadahan ng tingin bago 'yon binuksan.

Bumungad sa kanya ang isang maliit na circular vintage jewelry box. He was in awe for its design. It was crafted meticulously. May malaking buwan sa katawan ng takip at mapa naman ang likod ng buwan. May isang barko na naglalayag, lighthouse at compass.

Inilabas niya 'yon mula sa kahon. Malaki pala 'yon kaysa sa typical na music box at mas mabigat. He lifted the lid.

Natigilan siya nang marinig ang isang lullaby song na hindi siya pamilyar. It was a music box?!

Napatitig siya sa babaeng may karga-kargang baby na umiikot sa gitna habang nag-pi-play ang kanta.

Napaigtad siya ng biglang gumihit ang kidlat sa kalangitan dahilan para maigala niya ang tingin sa paligid. Mas lalong lamakas ang hampas ng hangin sa mga puno. Nagsimula na ring umulan.

Who buried this music box here?