Godzina 12:00 w nocy

Mark czuje jakby ktoś go klepał w ramię. Nie ważne kto to przecież lepsze jest bieganie po chmurkach z waty cukrowej w jego śnie. Klepanie stało się mocniejsze aż jedna z chmurek po których skakał Mark się zapadła i się obudził. Usłyszał cichy głos przyjaciela Jacka:

- Kapitanie możesz pójść ze mną do kuchni się napić? - Mark jeszcze nie wybudzony pokiwał głową. Wziął latarkę i poszli. Próbowali zapalić światło na korytarzu lecz niestety znowu nie działało i musieli zapalić latarkę.

- Znowu te korki! - zezłościł się brunet.

...HOOOOOOOH...

- Mark co to było! - przeraził się Jack.

- Przestań krzyczeć! Jak myślisz mógł być to duch?- Mark skierował światło latarki przed siebie i zobaczył tam sylwetkę Juda w piżamie.

- Co wy tu wyprawiacie?!

- Chcieliśmy pójść się napić kiedy cała elektryka padła - wytłumaczył duży.

- Twój dom jest nawiedzony! - wtrącił Mark.

- Nawiedzony?! Dlaczego tak myślisz?

- Słyszeliśmy dźwięki! -Jack

- Dźwięki?

...HOOOOOOH...

Po Judzie przeszły ciarki i po reszcie również był zmuszony przyznać im rację, ale jeszcze nie teraz.

- To jest strasznie głupie! Nie ma czegoś takiego jak duchy! - chłopaki go nie słuchali. Chcieli pójść po Axela i Nathana aby pomogli im rozwiązać zagadkę. Jude dołączył się do nich. Szli teraz bardzo powoli na schodach. Były zrobione z drewna i strasznie trzeszczały, a zdjęcia i obrazy na ścianach robiły się mroczniejsze. Zeszli i Mark zrobił ogromny rozbieg i rzucił się na Axela i zaczął po nim skakać

- Axel obudź się! Potrzebujemy cię do złapania ducha! - Axel zrzucił Marka na podłogę aż Nathan się również obudził. Mina Blaza pokazywała " Ukatrupię, jeżeli to nie jest nic ważnego" Po chwili wyjaśnień i krzyczenia na siebie wszyscy byli gotowi na polowanie na duchy. Weszli znowu po schodach Mark prowadził z latarką i wskazał jej światłem drzwi.

- Byliśmy tu gdy słyszeliśmy z Jackiem dźwięki.

- Mark tu jest toaleta- zauważył słusznie Axel - A jeśli twój tzw. duch to Jennett siedząca w toalecie?

Odezwał się Jude który zaczął powoli wierzyć w duchy:

- To nie mogła być Jennett. Słyszeliśmy dźwięki, a ona takich nie wydaje!

- To przecież oczywiste, że sprawdzą jest ten kogo z nami nie ma- powiedział Nathan który stał po stronie Axela.

- Mówię wam, że to był prawdziwy duch!

- Przestań Mark! Jestem zmęczony, idę do łóżka!

...HOOOOOOOH...

- Teraz nam wierzysz - wymamrotał Wallside

- ...

Nathan poczuł koło swojej stopy świst, szybko się obrócił i krzyknął:

- Patrzcie tam coś jest!- i wskazał palcem. Axel wyrwał latarkę Evansowi i poświecił w miejsce gdzie wskazywał Nathan.

- Tu nic nie ma. Ale pójdę tam i zobaczę co to jest- wtedy Jack się na niego rzucił

- Oszalałeś! To może być wszystkim a ty sobie od tak chcesz za tym iść!

Nagle odezwał się jakiś głos:

- Co wy tu robicie? - postać miała całą zieloną twarz i żółte ubranie oraz czepek hipnotyzujący (perspektywa Marka)

- AAAAAAAAA!!!

Wszyscy zaczęli biec i krzyczeć jak opętani nawet Axel. Zbiegli po schodach przepychając się i zrzucając. Sharp otworzył pierwsze lepsze drzwi i wszyscy tam wbiegli.

- To jest lodówka! - zauważył Nathan (Taka chłodzona spiżarnia)

- Przynajmniej nie umrzemy z głodu- zadowolił się Jack.

- Macie jakieś "wspaniałe" pomysły!- Axel kipiał ze złości.

Odezwał się Mark ze swoim "wspaniałym" pomysłem.

- Sytuacja jest gorsza niż myśleliśmy! Dom Juda najeżdżają kosmici!

- Inwazja obcych?! Próbujesz być zabawny Mark?- zapytał Jude. Był tak samo rozłoszczony jak Axel. Dalszą panikę rozsiewał Jack

- Co jeśli ten obcy pożarł Jennett i teraz chce żebyśmy byli jego drugim posiłkiem?!

Rozmawiali dalej o takich głupotach i nawet nie zauważyli miny Axela. W końcu nie wytrzymał i skierował się w stronę drzwi.

- Ja idę! Wy se tu siedźcie i marznijcie, a ja pójdę naprawić korki- wyszedł i zatrzasnął drzwi.

- Trzeba go złapać!

- Czekaj Mark! Jeśli Axel naprawi elektrykę to wyjdzie nam to na korzyść - Nathan

- A czy on wie w ogóle gdzie to jest!

- Chyba nie... Jude czemu w tym pokoju jest światło?- zmienił temat.

- Ten pokój ma własną energię na nagłe wypadki takie jak ten.

- Po co my oglądaliśmy ten horror- zaczął ryczeć Jack

Wtem drzwi się zaczęły otwierać i ukazał się w nich tzw. kosmita.

- No dobra co się tu dzieje?!

- TO KOSMITA!!!

- Pewnie już zjadłeś Axela, ty gnojku! - Mark

- Co? To ja Jennett nie poznajecie mnie idioci!?

- Jennett tak nie wygląda, kosmito!

- Czy wy coś piliście?! - Jennett-kosmita zdjęła z głowy ręcznik i wytarła twarz z zielonego kremu.

- Dobra, jak teraz?

- Ani trochę.

- Zacznę krzyczeć - wyciągnęła z kieszeni szlafroka kosmetyczkę. Rozczesała włosy, nałożyła puder i maskarę. Spoglądnęła na chłopaków, mina Marka mówiła, że to jeszcze nie to. Więc zdjęła szlafrok i była ubrana w bluzkę podkreślającą jej biust i dresowe spodnie.

- To Jennett!

- Chciałam wziąć kąpiel w wannie, ale zostawiliście tam taki syf, że byłam zmuszona wykąpać się pod prysznicem. Ale nagle światło zgasło i widzę was drących się na całe gardło. I po co zamknęliście się w lodówko-spiżarce?!

- Czyli te dźwięki, które słyszeliśmy to byłaś ty pod prysznicem- Jack

- Ale to nie wyjaśnia tego co widzieliśmy na korytarzu- Nathan

- O czym on mówi? Zaraz, Axela nie ma z wami- a tak go chciała zobaczyć.

- Czyli on tam jest w tej ciemnicy z tą rzeczą?! Trzeba go znaleźć!- Jude popchał Jennett w stronę drzwi.

- Panie przodem...