Şiir yazılmış bir kağıt parçası hayal edin.
Ve üzerine bolca gözyaşı ekleyin.
Hayatımı, gözyaşlarının dağıtmış olduğu mürekkep farz edin.
Ve ben o mürekkebin çıktığı kalemim.
Kimin elinde kaldıysam,
Mürekkebimden bir parça kopardığını bilin.
Ve artık tükendiğimi bildirmek isterim.
Hala bir umut bastıra bastıra yazmaya çalışarak, yalnızca kağıtta bıraktığım izlere boş boş bakarak, benden bir parça daha koparmak için çabalayanlara küfürler armağan edin.
Eğer bu gece o tükenmiş kalem çöpe atılır,
Ve ben ölürsem.
Ölüm davetiyeme;
Sebebinin BABAM olduğunu, mürekkebi dolu dolu kalemlerle yazılıp, şairlere armağan edilmesini saygılarımla arz ederim.