(Ortaçağ tarzında; garip amaçlarda kullanılmak üzere yapılmış büyük ve işe yaramayan gereçler.)

WAGNER

(Ocağın başında)

Duyuluyor korkunç sesi çanın,

Titretiyor isli duvarları.

Süremez daha uzun

Belirsizliği, bu ağır bekleyişin.

Başladı bile aydınlanmaya karanlıklar;

En arkadaki şişenin içinde bile

Parlıyor akkor gibi canlı kömürler,

En güzel bir elmas gibi hattâ,

Saçıyor şimşekler karanlığa:

Yansıyor parlak beyaz bir ışık!

Ah, kaybolmasa bari yine!—

Aman Tanrım! Nedir kapıdaki bu patırtı?

MEFİSTOFELES

(içeri girerek)

Hoş geldin! Yok kötü bir niyetim!

WAGNER

(Korkarak)

Hoş geldin bu hayırlı günde!

(Alçak sesle)

Sahip olun aman ağzınıza ve nefesinize!

Çıkacak az sonra müthiş bir eser ortaya.

MEFİSTOFELES

(Daha alçak bir sesle)

Ne oluyor burada?

WAGNER

(Alçak sesle)

Yapılıyor bir insan.

MEFİSTOFELES

İnsan mı? Ve kapattın hangi sevişen çifti bacanın içine?

WAGNER

Göstermesin tanrı! Üremeyi, eskiden moda olan şekilde,

Sayıyoruz gereksiz bir maskaralık şimdi.

Yaşamın başladığı o nazik nokta,

İçeriden fışkıran o tatlı güç,

Ve oluşturmak için kendini, alan ve veren,

Elde etmekle yakınını, ardından yabancıyı,

Kaybetti eski yüceliğini;

Sürdürse bile bundan zevk almayı hayvan,

Yüksek yetenekli insanın

Olmalı daha yüce bir kaynağı gelecekte.

(Ocağa dönerek)

Parlıyor! Bakın! — Umutlanabiliriz gerçekten şimdi,

Yüzlerce maddeyi

Karıştırarak —ki karışımdır önemli olan—

Pekiştirirsek yavaşça insanın maddesini,

Saklarsak kapalı bir deney şişesinde

Ve kaynatırsak yeterince,

Tamamlanmış olacak yapıt başarıyla.

(Ocağa dönerek)

Oluyor! Kıpırdıyor kitle, daha belirgin hareketlerle!

Oluyorum ikna gittikçe:

Gizemli sanılan olaylarını, doğanın,

Deniyoruz bilinçle, cesaretle.

Ve düzenlediğini onun,

Billurlaştırabiliriz deneylerle.

MEFİSTOFELES

Çok yaşayan çok öğrenir.

Olamaz yeni bir şey onun için bu dünyada.

Gezdiğim o yıllarda

Görmüştüm nice billurlaşmış ölümlüleri.

WAGNER

(Heyecanla şişeye bakmaya devam ederek)

Kabarıyor, ışıldıyor, büyüyor,

Tamamlanacak bir dakikada.

Görünür delilik gibi başlangıçta büyük fikirler;

Güleceğiz ama ileride tesadüflere,

Ve kusursuz düşünmesi gereken bir beyni,

Yaratabilecek gelecekte, bir düşünür bile.

(Coşkuyla şişeye bakarak)

Çınlıyor şişe sevecen bir güçle,

Bulanıyor, berraklaşıyor: Başlayacak yaşam demek ki!

Görüyorum sevimli bir görüntüyü

Kımıldandığını ufacık bir adamın.

Ne isteriz daha, ne ister dünya daha başka?

Çözülmüş oldu sır:

Verin kulak bu sedaya,

Dönüşüyor sese, dönüşüyor sözcüğe.

HOMUNKULUS

(Şişenin içinden Wagner'e)

Pekâlâ Babacığım! Nasılsın? Değildi bu bir şaka.

Gel, bastır beni sevgiyle göğsüne!

Sıkma çok ama, kırılmasın şişe!

Böyledir işte cisimlerin özelliği:

Yetmiyor evren doğallığa;

Gerekir kapalı bir alan yapay olana.

(Mefistofeles'e.)

Ya sen şeytan, kuzen efendi, burada mısın sen de?

Tam da zamanında! Ediyorum teşekkür sana.

Bir lütfudur talihin, göndermesi seni yanımıza;

Varım madem ki, yapmalıyım bir şeyler.

İstiyorum hemen koyulmak işe;

Beceriklisindir sen, kolaylaştırırsın işimi.

WAGNER

Bir söz daha sadece! Utanırdım şimdiye kadar, veremeyince bir

cevap;

Bunalttı çünkü beni, sorunlarıyla genç ve yaşlı.

Örnek olarak: Kavrayamamıştır bugüne değin kimse,

Uyumlu iken ruh ve beden bu kadar birbirine,

Kenetlenmişken sımsıkı, ayrılmayacakmış gibi asla,

Etmişlerdir zehir her günü birbirlerine.

Sonra—

MEFİSTOFELES

Dur bakalım! İstiyorum bilmek:

Anlaşamaz neden kadın ve erkek?

Çıkamazsın, dostum, içinden bu konunun.

Çok iş var yapacak burada! İstiyor ya bunu zaten küçük de.

MEFİSTOFELES

(Yandaki bir kapıya işaret ederek.)

Göster burada hünerini işte!

WAGNER

(Sürekli şişeye bakarak.)

Çok sevimli bir çocuksun gerçekten de!

(Yandaki kapı açılır. Yatakta uzanmış olan Faust gözükür.)

HOMUNKULUS

Anlamlı bu!

(Wagner'in elinden kayan şişe Faust'un üzerinde dolaşır ve onu aydınlatır.)

Güzel bir çevre! Sık koruluklarda

Duru sular! Soyunan kadınlar,

En güzelleri! Giderek güzelleşen bir tablo.

Çekiyor dikkat içlerinden biri ışıltısıyla:

Soyundan en yüksek kahramanların, hattâ tanrıların!

Sokuyor ayağını şeffaf suya;

Soylu bedeninin tatlı yaşam alevi

Serinliyor dalgaların oynak billurunda.—

Nedir bu gürültü, hızla çarpan kanatlardan çıkan?

Hışırdayan, ayna gibi düzeyinde suyun, çırpınan?

Kaçışıyor kızlar; ama

İzliyor kraliçe sadece huzurlu bir sükûnetle

Ve görüyor gururlu, kadınsı bir zevkle

Sokulduğunu kuğular prensinin dizlerine,

Israrla ve munis. Artıyor cesareti kuğunun.—

Yükseliyor ama hızla bir duman

Ve örtüyor yoğun bir dokuyla

Manzaraların en güzelini.

MEFİSTOFELES

Ne çok şeyin varmış anlatacak!

Olsan da küçük, büyüktür hayâl gücün.

Görmüyorum bir şey ben!

HOMUNKULUS

İnanırım! Kuzeylisin sen,

Geçirmişsin gençliğini bulanık bir dönemde,

Derebeylik ve papazlık kargaşasında,

Olabilir mi özgür gözlerin!

Karanlıktadır ancak senin yuvan.

(Etrafına bakınarak)

Kararmış, yosunlu, korkunç duvarlar,

Sivri kemerli, süslü, basık!—

Uyanınca o, bekliyor bizi yeni bir tehlike:

Ölüp kalacak anında olduğu yerde.

Orman pınarları, kuğular, çıplak güzeller,

Buydu sezgi dolu rüyası onun;

Nasıl alış abilir ki buraya

Katlanamam buna, en uyumlu olan ben bile.

Alın götürün onu!

MEFİSTOFELES

Sevindirir gitmesi beni de.

HOMUNKULUS

Yollarsan savaşçıyı savaşa,

Götürürsen kızı da dansa,

Girer işler yoluna.

Geldi de aklıma şimdi,

Bugün klasik Valpurgis gecesi:

Fırsatların en iyisi,

Götürün onu kendi dünyasına.

MEFİSTOFELES

İşitmedim hiç böyle bir şeyi.

HOMUNKULUS

Nasıl gelseydi ki kulağınıza?

Bilirsiniz siz sadece romantik hayâletleri;

Ama gerçek bir hayâlet, olmalıdır aynı zamanda klasik.

MEFİSTOFELES

Nereye gideceğiz peki?

Tiksindirir antik çağlardaki meslektaşlar beni.

HOMUNKULUS

Kuzeybatıdır oyun yerin senin, ey Şeytan,

Ama açıyoruz yelken güneydoğuya, bu sefer:

Akar büyük ovalarda Peneios özgürce,

Sarılmış çalılarla, ağaçlarla sessiz ve nemli koylarda;

Uzanır ovalar dağ yamaçlarına,

Ve yukarıda Farsalus var, eskisi ve yenisi.

MEFİSTOFELES

Eyvah! Olmaz olsun! Bırakın

O zulüm ve esaret kavgalarını!

Usandırdı beni: Tam bitti derken,

Başlıyor yeniden kavgalar,

Ve farkında değil kimse: Asmodeus'dur

Kışkırtan onları.

Çarpışırlarmış, söylendiğine göre, özgürlük hakları için:

Aslında savaşıyorlar tutsaklar tutsaklarla.

HOMUNKULUS

Bırak kavgacılıklarını insanların!

Savunmalı her bir kişi kendini, geldiğince elinden,

Başlayarak çocukluktan, oluncaya kadar adam.

Buradaki konu, nasıl iyileşeceğidir o adamın.

Varsa bir derman elinde, dene onun üzerinde.

Yetmezse gücün, bırak bana işi!

MEFİSTOFELES

Denenebilirdi Brocken'deki gibi kısa bir gezi;

Kitlemiş ama girişi paganların sürgüsü.

Yaramamıştır hiçbir zaman işe Yunan halkı!

Kamaştırır ama gözlerinizi serbest aşk oyunlarıyla,

Çekerler insanın gönlünü tatlı günahlara doğru;

Bulurlar bizimkileri kasvetli.

Ve ne olacak şimdi?

HOMUNKULUS

Değilsin pek de salak aslında,

Ve söz ediyorsam ben Teselya cadılarından,

Sanırım, konuşmuyorum boşa.

MEFİSTOFELES

(Şehvetle)

Teselya cadıları ha! İşte! Bunlar

Çoktandır aradığım insanlar.

Geçirmek onlarla her geceyi,

Sanmıyorum hoş olacak;

Ama deneyebiliriz görüşmeyi—

HOMUNKULUS

Getirin pelerini

Ve atın şövalyenin omuzlarına!

Taşıyacaktır bu paçavra sizi, geçmişteki gibi,

Yeni yolculuğunuzda da, hattâ birlikte ikinizi;

Tutarım ışık ben önden.

WAGNER

(Korkuyla)

Ya ben?

HOMUNKULUS

Sen ise,

Kalacaksın evde yapmak için en önemli işleri.

Aç eski parşömen kâğıtları,

Topla yaşam unsurlarını tarife göre

Ve birleştir birbiriyle özenle,

Düşün ne'yi, daha da çok nasıl'ı!

Dolaşıveririm bu arada ben de biraz dünyayı,

Bulmak için "i" harfinin üstündeki noktayı.

Ulaşmış oluruz o zaman büyük amaca;

Hakkıdır böyle bir ödül böylesine bir çabanın:

Altın, şeref, şan, sağlıklı, uzun hayat,

Ve belki de —ilim ve erdem.

Hoşça kal!

WAGNER

(Üzüntülü)

Hoşça kal! Buruluyor yüreğim.

Korkarım, görmeyeceğim seni bir daha.

MEFİSTOFELES

İnelim şimdi hemen Peneios'a!

Küçümsenecek biri değil bizim efendi.

(Seyircilere)

Köle oluruz sonunda

Kendi yarattığımız yaratıklara.